سهم هر آمریکایی از بدهی‌های دولت آمریکا چقدر است؟

به گزارش اقتصادنیوز، مجله تایم سوژه روی جلد شماره تازه خود را به بدهی‌های دولت آمریکا اختصاص داده است. نویسنده این مقاله بدهی دولتی آمریکا را این‌گونه توصیف کرده است:‌ چیزی که من در 40 سال مطالعه و نوشتن در مورد بدهی یاد گرفتم این است که بهتر است گرفتارش نشوید و زمانی که متحمل بدهی شدید بهتر است که آن را پرداخت کنید. ملت آمریکا! ما دچار مشکل هستیم. ما بیشتر از آنچه که بتوانیم به راحتی بازپرداخت کنیم، بدهکار هستیم. ما بسیار هزینه کردیم و بسیار قرض گرفتیم. بدتر از همه ما بیش از حد قول داده‌ایم. 

فدرال‌رزرو ماشین انحصاری پول دولت است. این ماشین برخی از نرخ‌های بهره را تنظیم کرده و مابقی نرخ‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. فدرال‌رزرو روی دلار تاثیر می‌گذارد، بانک‌های ملی را تنظیم می‌کند و موجب حرکت بازار سهام می‌شود.

کنگره آمریکا منشا قدرت فدرال و قانون اساسی منشا نیروی کنگره است. بنیانگذاران موسسه‌های اعتباری، پول را به عنوان مقیاس یا معیاری برای اندازه‌گیری ارزش می‌دانند. فدرال‌رزرو پول را به عنوان یک عصای جادویی می‌داند؛ چیزی که ارزش را ایجاد می‌کند.فدرال‌رزرو با حذف دلارهای الکترونیک در تلاش برای کنترل رویدادهای اقتصادی است. این یک سیستم مالی امن برای دولت ولخرج است.

شما ممکن است برای پرداخت نرخ میان مدت تراز کارت اعتباری خود دچار مشکل شده باشد. خزانه‌داری به طور متوسط 1.8 درصد از پرداخت‌ها را دریافت می‌کند. بگذارید اینگونه توضیح دهم، ما (مردم آمریکا) 13.9 هزار میلیارد دلار بدهکاریم. (هرچند رقم 19 هزار میلیارد دلاری «ساعت بدهی ملی» معروف بدهی دولت به خود را نیز شامل می‌شود.) مهم نیست که دولت بدهی به خود را به موقع پرداخت کند. چیزی که مهم است این است که دولت بدهی اعتباردهندگان دولتی خود را به موقع پرداخت کند. بنابراین به دقت چشمانتان را به این رقم بدوزید: 13903107629266 دلار. این رقم غیر قابل مدیریت است.

می‌توان فرض کرد که اعتباردهندگان به بازپرداخت بدهی اعتماد داشته باشند. برای من سوال است که چرا و برای چه مدت آنها این کار را می‌کنند؟ فدرال‌رزرو یکبار با تورم مبارزه کرد. در حال حاضر نیز در تلاش برای رسیدن به هدف 2 درصدی است. در تلاش برای مبارزه با تورم، فدرال‌رزرو موجب کاهش نرخ بهره و تقویت دلار شده است.

از زمان تاسیس ایالات متحده آمریکا در قرن هجدهم تا 1971، دلار به عنوان وزنه‌ای برای طلا یا نقره تعریف شده بود. آمریکایی‌ها کسب‌وکار خود را با کاغذ انجام می‌دادند. ولی این برگه‌های تجاری و اسکناس‌ها قابلیت تبدیل به سنگ‌های مالی (فلزات گرانبها) را داشتند. میزان بدهی دولت در زمان جنگ رشد کرد و در زمان صلح فروکش کرد. الگویی که با رکود دهه 1930 و جنگ 1940  مختل شد. این الگو توسط دولت جانسون و برنامه اجرایی در دهه 1960 از بین رفت. ریچارد نیکسون با ایجاد کوپ دی گراس، در 15 آگوست 1971 دلار کنونی را پایه‌گذاری کرد. 

در سال 2007، ما 5 هزار میلیارد دلار بدهی داشتیم و با احتساب پرداخت بدهی با نرخ بهره متوسط 4.8 درصد میزان بهره خالص 237 میلیارد دلار می‌شد. در سال 2016، ما 14.1 هزار میلیارد دلار مقروض هستیم و با نرخ بهره متوسط 1.8 درصدی باید آن را پرداخت کنیم که در کل هزینه بهره خالص 240 میلیارد دلار خواهد شد. 

بدهی به خود نه چیز بدی است نه چیزی خوب؛ با وجود این کم بودنش بهتر از زیاد بودنش است. این که چگونه ارزش‌گذاری شده و چگونه از آن استفاده شود مقیاس بدی یا خوبی را مشخص می‌کند. اگر یک برش از کیک شکلاتی ارزشی معادل یک پنی داشته باشد همه ما وسوسه خواهیم شد که رژیم خود را بشکنیم. خب، بدهی دولتی کمتر از 2 درصد ارزشگذاری شده و واشنگتن از سال‌ها قبل به آن معتاد شده است. 

بدهی دولتی روزی سقوط خواهد کرد. این بدهی یا باید پرداخت شود یا با بدهی دیگری جایگزین شود. اگر بازپرداخت شود، پول آن از کجا بیاید؟ مسلما این پول از شهروندان گرفته خواهد شد. بدهی در نهایت به یک مالیات معوق تبدیل خواهد شد. شما می‌توانید سهم پرداختی خود را با استفاده از تلفن همراه هوشمند خود محاسبه کنید. کافی است تنها به سایت خزانه‌داری سر بزنید، میزان بدهی را به پنی مشاهده کنید، سپس به پایگاه دفتر آمار بروید و آمار به روز جمعیتی را ببینید. اولی را بر دومی تقسیم کنید و با واقعیت ترسناک 42998.12 دلاری برای هر نفر مواجه شوید.

در کوتاه مدت، بدهی راهی به جز جایگزینی ندارد ولی با چه نرخ بهره‌ای؟ با نرخ 4.8 درصدی سال 2007؛ دولت باید بیش از 654 میلیارد دلار (بیش از هزینه‌های دفاعی کشور) بهره پرداخت کند. با نرخ ترکیبی 6.7 درصد، متوسط نرخ بهره در دهه 1990، صورتحساب بهره دولت 913 میلیارد دلار خواهد شد که نزدیک به بودجه امسال پیش‌بینی شده برای امنیت اجتماعی بوده است. این در حالی است که بر اساس محاسبات دولتی، مالیات‌های پرداخت نشده بیش از 450 میلیارد دلار در سال بوده است.