کمبود قیر دیگر مانع پیشرفت پروژههای عمرانی نمی شود؟
به گزارش اقتصاد نیوز، نیم نگاهی به اجرای پروژه های مختلف در یکی دو سال گذشته
نشان می دهد که نخستین استارت های کمبود قیر برای پروژه های عمرانی زمانی به صدا
در آمد که خبرها از افزایش 15 برابری قیمت قیر داد. مرداد ماه سال 1390 بود که
پیمانکاران راهی در استان خوزستان به عنوان اولین معترضان به گرانی قیر از تعطیلی
پروژه های راهی و عمرانی این استان خبر می دادند.
هرچند که مسوولان وقت این اعتراضات را نادیده و نا شنیده گرفتند اما این پروژه های
عمرانی در بخش حمل ونقل و البته برخی کارخانه های آسفالت در کشور بودند که در سکوت
تعطیل میشدند.
در آن زمان (مردادماه
90)حتی برخی از اعضای شورای شهراستان های
مختلف که پروژه های عمرانی شان و البته کارخانه های تولیدشان به تعطیلی کشیده
شده بودند بارها به گرانی قیر اعتراض کردند. این امر که با شروع فاز نخست هدفمند
کردن یارانه هاآغاز شده بود به خوبی صدای فعالین این صنف را به هوا بلند کرد اما
این اعتراضات نیز گوش مسوولی را به شنیدن وا نداشت و همچنان قیر گران می شد و
پروژه های راهی در سکوت مسوولین به فراموشی سپرده می شدند.
البته در آن زمان به دلیل عزم دولت برای اجرای
فاز نخست هدفمند کردن یارانه ها همواره وعده های تامین یارانه های مورد نیاز پروژه
های راهی و عمرانی موجب می شد پیمانکاران صدای اعتراض خود را در نطفه خفه کنند.
این سکوت موجب شد تا در
فاصله ماههای ابتدای اجرای فاز نسخت هدفمند کردن یارانه ها تا مرداد ماه سال 90
یعنی به فاصله 8 ماه قیمت قیر که با افت و
خیزهای بسیار زیادی همراه شده بود موجب شد تا قیر از تنی 40 هزار تومان قبل از هدفمندی یارانهها
به 630 هزار تومان به ازای هر تن برسد.
البته ناگفته نماند که
این شرایط حتی برای خریداران دولتی نیز شرایطی را پدید آورده بود که حتی پروژه های
دولتی نیز به جهت گرانی قیر متوقف شده و یا به اجرای پروژه های که نیاز کمی به قیر داشتند محدود شوند در این
راستا شهرداری های استانها و شهرهای مختلف به این جهت به جای اجرای پروژه های تعویض اسفالت خیابانها و
اتوبانها به لکه گیری های محدود رسید.
حال با این شرایط جدید به نظر می رسد وزارت راه به راحتی با جایگزین کردن بتن به جای قیر کم کاریهای گذشته در پروژه های عمرانی در بخش حمل ونقل را جبران خواهد کرد تا از این پس شاهد ثبت درصدهای پیشرفت قابل قبول در این پروژه ها خواهیم بود.