عرضه برنج خارجی به نام برنج ایران

به گزارش اقتصاد نیوز، به نقل از ایسنا غلامرضا خانکشی‌پور اظهار کرد: برنج‌هایی مانند آوازه، محسن، تبرک، خاطره، گلستان و ... که اکنون به عنوان برنج ایرانی تبلیغ می‌شوند از آنجاکه نظارتی بر فرآیند تولید و تبدیل آن‌ها وجود ندارد نمی‌توان اطمینان کرد که این محصولات ایرانی هستند.


عضو هیات علمی موسسه تحقیقات برنج افزود: برندهای کنونی عرضه کننده برنج به نام ایرانی عمدتا خریدار برنج خارجی هستند و نهایتا مقداری از محصول داخلی را نیز برای عطر دادن به محصول خود و البته تکمیل فرآیند ایرانی سازی تولیدشان خریداری می‌کنند.


خانکشی‌پور اظهار کرد: کانون دانش و صنعت برنج آمادگی دارد هر یک از عرضه‌کنندگان برنج در بازار که می‌خواهند ادعای خود را برای ایرانی بودن محصولشان ثابت کنند به این کانون اجازه دهند نظارت‌های خود را بر بازار و انبارهای آن برند انجام دهد که در این صورت پس از اطمینان از ایرانی بودن این محصول، برند مورد نظر به صورت کامل مورد حمایت کانون دانش و صنعت برنج خواهد بود.


دبیر کانون برنج افزود: بازار برنج ایران اساسا در حوزه برندسازی دچار مشکلات بسیاری بوده و این عقب ماندگی به دلیل تلفیق مالکیت و مدیریت در بازار ایران است.


وی ادامه داد: در ایران هر کسی دارای ثروت باشد در کنار مالکیت کارخانه، از نظر فنی و بازاری مدیریت را هم دست دارد در حالی که این حوزه‌ها در بازار دنیا حوزه‌های کاملا تخصصی و تفکیک شده‌ای است.


دبیر کانون دانش و صنعت برنج تاکید کرد: برای برندسازی برنج باید دوره‌گذاری طی شود و ضمن استانداردسازی که هم اکنون درحال تکمیل در موسسه استاندارد به کمک موسسه تحقیقات برنج است باید ارقام مختلف برنج ایرانی نیز شناسایی شود.


خانکشی‌پور گفت: تلاش‌های بسیاری برای شناسایی ارقام مختلف برنج ایرانی انجام شده که تاکنون در موسسه تحقیقات بیش از 40 رقم بومی در کشور شناسایی شده است و درصدد هستیم به محض تکمیل تحقیقات، کتاب آن را نیز منتشر کنیم، آن وقت است که می‌توان مدیریت درستی در حوزه برندسازی برنج انجام داد چرا که متقاضیان برندسازی و کارخانجات عرضه کننده برنج ایرانی می‌دانند باید چه مواردی را رعایت کنند و چگونه به عنوان برند واقعی برنج ایرانی عرضه کننده این محصول در بازار کشور باشند.


وی اظهار کرد: در حال حاضر خلأ مدیریت باعث شده هر یک از متولیان و ذی‌نفعان در بازار برنج از دستگاه‌های دولتی تا بخش خصوصی راه خودشان را بروند و هدف و مدیریت واحدی دنبال نشود.