سراب پیش‌بینی‌ در آشفته‌بازار نفت

به گزارش اقتصادنیوز، مدت‌هاست که می‌شنویم قیمت طبیعی برای هر بشکه نفت، 100 دلار یا چیزی نزدیک به آن است و وقتی که قیمت‌ها سقوط کرد نیز این را شنیدیم که «نگران نباشید؛ این افت به دلیل اشباع ذخایر نفتی جهان، موقتی است و کاهش تولید، بلافاصله برای احیای قیمت‌ها و رسیدن به مرز 100‌دلاری کفایت می‌کند.»

به گزارش موسسه مستقل مطالعات گزارش‌های قیمت مواد شیمیایی و پتروشیمیایی (ICIS) به نقل از هلنیک‌شیپینگ‌نیوز، به تازگی یک فرضیه جدید به فرضیه‌های رایج افزوده شده مبنی بر اینکه شاید قیمت‌ها به بشکه‌ای 100 دلار نرسد، اما در عوض در حال ورود به دوره جدیدی از ثبات قیمت‌ها هستیم. همچنین، تولید نفت در ادامه سال‌جاری کاهش خواهد یافت که این مساله منجر به ثبات قیمت نفت برنت در محدوده 60 دلار در هر بشکه خواهد شد.

البته، این مساله را می‌توان بدین صورت خلاصه کرد که تلاش برای پیش‌بینی قیمت نفت همیشه کار بی‌فایده‌ای بوده‌است و هر حدسی می‌تواند به نوبه خود توجیه پذیر باشد.

بدیهی‌است هر چقدر هم که تولیدکنندگان محصولات پتروشیمی یا خریدارانی که در مدیریت مواد خام خود دچار مشکل باشند، باز هم این فرضیه‌ها ارزشی نخواهند داشت. اگر اطلاعات اشتباهی مبنی بر بهبود قیمت برخی بازارهای پتروشیمی دریافت کنید، در نهایت دچار مشکلات جدی مالی خواهید شد.

بنابراین، در تلاش برای زدودن برخی ابهامات، همه باید اول به این فکر کنیم که چرا بسیاری از مردم بازار نفت نفت را تا این حد بد می‌پندارند؟ پاسخ این سوال را به‌طور خلاصه می‌توان این‌گونه بیان کرد که تحلیلگران و کمپانی‌های نفتی، تصور می‌کردند که نفت 100 دلاری یعنی عرضه و تقاضای اساسی اما این سطح قیمتی تنها ناشی از مشوق‌ها و محرک‌های مالی سیستم بانکی برای افزایش چشم‌انداز قیمت نفت بوده‌است.

افت سال گذشته قیمت نفت را می‌توان با صرفنظر کردن از این محرک‌های مالی، تفسیر کرد. با سرازیر شدن حجم بالای پول به بازار، آنچه که هویدا شد این بود که افزایش عرضه بیشتر منجر به کاهش واقعی تقاضا خواهد شد.

اشتباه بعدی این برداشت بود که عربستان با هدف احیای قیمت‌ها و رسیدن به نفت 100 دلاری، از حجم تولید خود خواهد کاست. درحالی‌که این کشور برای حفظ سهم خود در بازار، از حجم تولیدش کم نکرد.

تمام اشتباهات فوق با این باور آمیخته بود که تولیدکنندگان پرهزینه نفت، برای احیای قیمت‌ها و رسیدن به قیمت‌های گذشته، بلافاصله حجم تولیدات خود را کاهش می‌دهند. در حالی که آنها در عوض، آنها به دلایل مالی و بازپرداخت بدهی‌هایشان، ناگزیر به افزایش تولید شدند. همچنین، کشورهای وابسته به درآمدهای نفتی نیز همین راه را دنبال کردند.

هفته گذشته، عربستان سعودی بر حفظ سهم خود در بازار تاکید کرد. همچنین، اوایل هفته‌جاری، نظرسنجی‌های انجام گرفته ازسوی موسسه «رویترز» نشان داد، «اوپک» از ماه اکتبر گذشته، حجم تولید خود را به بالاترین سطح خود در ماه مارس رسانده‌است.

درهمین حال، حجم موجودی ذخایر نفتی آمریکا، به بیش از 466 میلیون بشکه افزایش یافت که این حجم بالاترین سطح ذخایر نفتی آمریکا در 80 سال گذشته است. پیش‌بینی می شد صنایع نفتی Oil Sand کانادا نیز که یکی از صنایع نفتی پر هزینه محسوب می‌شود، طبق انتظار، حجم تولیدات خود را کاهش دهند، اما درعوض برخی پروژه‌های این گروه صنعتی تعدادی پروژه در دست احداث دارد که این پروژه‌ها مراحل پایانی خود را پشت سر می‌گذارند. این پروژه‌ها که برای احداث آنها هزینه‌های گزافی شده، به زودی کامل شده و به چرخه استخراج و تولید نفت می‌پیوندند.

ازسوی دیگر، ایران نیز یکی از کشورهایی است که به شدت به درآمدهای نفتی وابسته‌است. درصورت دستیابی این کشور به توافق هسته‌ای با غرب، حجم صادرات نفتی ایران دوباره به همان سطح سال 2011 یعنی 2.5 میلیون بشکه در روز خواهد رسید. این درحالی است که به دلیل اعمال تحریم‌ها علیه ایران، حجم صادرات این کشور در سال 2013 میلادی به یک میلیون و 100 هزار بشکه در روز کاهش یافته‌است. همچنین، ایران درحال حاضر چیزی حدود هفت الی 35 میلیون بشکه ذخیره نفتی دارد که با برداشته شدن تحریم‌ها، ورود این حجم نفت به بازار می‌تواند به سرعت بازار جهانی نفت‌خام را مختل کند.