درباره عزت و احترام ایرانی

اقتصاد ایران روزهاي اميدواركننده اي پیش رو دارد.هر روز خبر پذيرش يا اعزام هیأتی را درخبرها مي بينيم ومي شنويم. سفر اخير به ايتاليا و فرانسه و دستاوردهاي خوب آن هنوز روي سايت ها و خبرگزاري ها خود نمايي مي‌كند.همه اين خبرهاي خوش، به پشتوانه سال ها مقاومت و ايستادگي مردم و آحاد اقتصادی است و معتقدم، نتیجه اش،امروز و تنها در اقتصاد به‌روز نخواهد کرد.

این که کشوری هم چون فرانسه با ایران قراداد طولانی مدت می‌بندد، بیش از هرچیز، نشان از آن دارد که آنها ایران را کشوری امن و پایدار می‌دانند که حاضرند با عقد قرار دادی 20 ساله،بین دو اقتصاد در هم تنیدگی ایجاد کنند.

امروز هم در خبرها دیدم كه نخست وزير كانادا در مقابل بعضي تندروهاي مخالفش در رابطه با ایران واکنش نشان داده است. او در پاسخ به آنها كه مخالف رابطه با ایران هستند و او را به خاطر سیاست برقراری ارتباط مجدد زيرسوال برده اند، گفته :از ابتدا، قطع ارتباط با ايران اشتباه بوده است.

قطعا برای همه ما خوشحال کننده است که کشورهای قدرتمند هم به این نتیجه رسیده اند که قطع رابطه با ایران اشتباه است.

يادم آمد نزدیک سه سال پيش در آخرين روزهاي حضور ديپلمات هاي كانادايي درايران، نفردوم سفارت این کشور به كرمان سفر کرد و درجلسه اي كه دراتاق كرمان با ايشان داشتيم به صراحت گفت که من ماموريت دارم ببينم تحريم ها چقدر توانسته گلوي کشور شما را بفشارد و من آن روز خطاب به او گفتم: ما كرماني ها مثالي داريم كه مي گوييم "زمستان مي رود ولي رو سياهي اش برای زغال مي ماند".

به نظرم امروز، همان روز است و بايد يادمان باشد در تنظیم قرار دادهای اقتصادی به گونه ای عمل کنیم که در هم تنیدگی اقتصادها، مانع از بهانه تراشی قدرت های بهانه گیر شود.

راستش این روزها روی مسائل حقوقی قراردادها متمرکز شده ام و خیلی دوست دارم در باره مدل های بهینه قراردادهای اقتصادی مطالعه بیشتری داشته باشم. قراردادهایی که هم برای طرف خارجی جذاب باشد و هم عزت و احترام و منفعت ما را به رسمیت بشناسد.

منبع:
https://telegram.me/mohsenjalalpour