وعده انتخاباتی قالیباف یعنی ۶۰ هزارمیلیارد تومان هزینه سالانه بر گرده مردم
در حالی که بیکار در معنای عادی آن هر کسی است که درآمدی ندارد. در این صورت تمامی زنان خانه‌دار، افراد بیکار که جویای کار هستند و افرادی که جویای کار هم نیستند و به لحاظ علمی بیکار محسوب نمی‌شوند، برای گرفتن این مبلغ ثبت‌نام می‌کنند. در این صورت حداقل ٢٠ میلیون نفر برای گرفتن این مبلغ ثبت‌نام خواهند کرد که بودجه مورد نیاز آن به ازای هر نفر در سال ٣ میلیون تومان و در کل برابر ٦٠ هزار میلیارد تومان می‌شود که در این صورت باید این پیشنهاد را یک گام نزدیک‌تر به احمدی‌نژادیسم تلقی کرد. چنین بودجه‌ای وجود ندارد و کشور هم مثل شهر نیست که تراکم آن فروخته شود.
جالب اینکه گفته‌اند این پول تا وقتی که شغلی برای آنان فراهم شود پرداخت خواهد شد. ولی معلوم نیست که در این صورت پول برای سرمایه‌گذاری و ایجاد شغل از کجا خواهند آورد؟ این شعار نیز خلاف اقتصاد مقاومتی و خلاف اختیارات رییس‌جمهور و خلاف قانون است و تصویب آن در اختیار مجلس است. مجلس هم تصویب کند، از طرف شورای نگهبان رد می‌شود.
از همه اینها گذشته اگر مشکل مردم با پرداخت یارانه حل می‌شد که ٦ سال پس از آغاز پرداخت یارانه‌ها این مشکل حل شده بود. متاسفانه از همان آغاز پرداخت یارانه‌ها با افزایش قیمت‌ها و تورم شدید مواجه شدیم و طبقات پایین فقیرتر شدند و اشتغال و تولید به حاشیه رفتند. این کار مثل تلمبه‌های سابق بود که برای کشیدن آب از چاه، ابتدا باید یک سطل آب در حلقوم تلمبه می‌ریختند سپس یک حوض آب از آن می‌کشیدند. الان هم مثل دولت گذشته می‌خواهند با پرداخت مبلغی اندک و ریختن آن به درون جامعه، تمامی عزت‌نفس، ثروت و تولید و سرمایه‌گذاری را از درون جامعه بیرون بکشند و چوب حراج به آن بزنند.
