روسیه برای خرید نفت با ایران مذاکره می کند
اقتصاد نیوز: امریکا هم بخش‌هایی از روابطش با روسیه را تحریم کرده و هم ایران را تحت شدیدترین تحریم‌هایش قرار داده است و همین اشتراک هم «تحریم شدن» می‌تواند نیروی محرکه توسعه همکاری‌های اقتصادی تهران و مسکو باشد. واقعیت آنکه ظرفیت‌های دو کشور برای توسعه همکاری‌های اقتصادی هنوز به اندازه‌ای که «بایسته» بوده، فعال نشده است.
به گزارش اقتصاد نیوز به نقل از خبرآنلاین؛ برای تسهیل همین همکاری‌هاست که کمیسیون مشترک همکاری‌های ایران و روسیه روز سه‌شنبه در اصفهان برگزار می‌شود. دومین همایش چشم‌انداز همکاری‌های تجاری و فرهنگی ایران و ناحیه فدرال قفقاز شمالی فدراسیون روسیه هم از دیروز در تهران شروع شد. واقع‌بین که باشیم، مزایای توسعه همکاری‌های ایران و روسیه (با لحاظ منافع ملی) عیان خواهد شد. در این یادداشت به قلم رضا زندی آمده است:
١- دیروز وقتی از وزیر نیرو به عنوان رییس ایرانی کمیسیون مشترک همکاری ایران و روسیه درباره چگونگی اجرای قرارداد خرید نفت ایران از روسیه سوال کردم گفت:«فردا وزیر انرژی فدراسیون روسیه به ایران می‌آید و در همین زمینه (قرارداد صادراتی نفت ایران به روسیه) هم گفت‌وگو خواهد شد.» این قرارداد دو سال پیش امضا شد و از قرار معلوم به شکل مورد انتظار پیش نرفته است یا حداقل می‌توانست بهتر از آنچه هست پیش برود. هر چند اطلاع دقیقی در دست نیست و بی‌ربط نیست اگر حدس بزنیم که تحریم‌ها ملاحظاتی ایجاد کرده باشد.
٢- خبر مهم دیروز، نهایی شدن لایحه الحاق ایران به موافقت‌نامه تجارت آزاد با کشورهای اوراسیاست که می‌تواند راه صادرات و واردات ٨٠٠ قلم کالا را هموار کند. این لایحه الان منتظر تصویب شورای نگهبان است. واقعیت غیرقابل کتمان است که کشورهای شمالی ایران می‌توانند در شرایط تحریم، یکی از راه‌های تنفس خوب برای ایران باشند به شرطی که منافع خوب تعریف شود و پس از بستر‌سازی مناسب، توافقات به سرعت انجام شود وگرنه اینکه حرف‌های خوب روی کاغذ بماند «خیری» ندارد. دیروز رییس ایرانی کمیسیون مشترک همکاری ایران و روسیه به من گفت که در ۳ ماه آینده، تاثیرات مثبت توافقات مشهود خواهد بود. من هم قصد دارم ۳ ماه دیگر به دفتر اردکانیان بروم و از او درباره این تاثیرات ملموس سوال کنم.
٣- ایران و روسیه به عنوان دو کشور بزرگ دارنده ذخایر نفت و گاز دنیا با بازارهای بزرگ در اختیارشان و انبوهی از کالاهایی که هر طرف تولید می‌کند طرف دیگر به آن نیاز دارد، می‌توانند مکمل‌های اقتصادی خوبی برای هم باشند. برخی جزییات در این زمینه را دیروز از زبان برخی شرکت‌های ایرانی شنیدم. چرا روند توسعه این همکاری‌ها آن طور که باید پیش نمی‌رود و آثارش در زندگی روزمره اقتصادی دو کشور پدیدار نیست؟ پاسخ به این سوال شاید بتواند پیدا کردن یک حلقه گمشده باشد. انجام تعهدات اقتصادی در موعد مقرر شاید به پیدا کردن این حلقه کمک کند. حالا دیگر فصل عمل‌هاست.
