سرمایه و فناوری داروی شفابخش کشاورزی کشور

کشاورزی کشور از وضعیت "روبه موت" به وضعیت "رو به شفا" تغییر وضع پیدا کرده؛ اما حال کشاورزی کشور هنوز خوب نیست و "بحران" ادامه دارد. این بیمار که 8 سال در دست "نامادری نادان نامهربان" تا پای مرگ پیش رفت اکنون نیازمند "مداوا" و "تقویت ویژه" است.

امنیت غذایی هم حال و روز خوبی ندارد. تکیه بر واردات (به جای تولید ملی) برای تامین امنیت غذایی که با سیاست‌های کلی ابلاغی از سوی رهبری و با روح اقتصاد مقاومتی مغایر است، "دسترسی" به غذا را - که جزئی اساسی از تعریف امنیت غذایی است – برای اقشار مختلف مردم مختل کرده است.

کشاورزی بیمار کشور از دست نامادری نادان نامهربان نجات یافته و به دست تیم پزشکی حاذق و مجربی سپرده شده است. روش و درمان بیماری روشن است. اما ابزار مداوا و هزینه‌های تامین دارو فراهم نیست.

داروی شفابخش کشاورزی "سرمایه" و "فناوری" است. این هر دو سالیان دوری است که از کشاورزی دریغ شده است. از عنفوان کودکی و در کلاس درس انشا به ما آموخته‌اند که بین "علم" و ثروت" باید یکی را انتخاب کرد. به یاد ندارم کسی از همکلاسی‌هایم در مبحث "علم بهتر است یا ثروت" رای به ثروت یا حتی آشتی این دو داده باشند. اما امروز اکثیر شفای کشاورزی نیازمند این هر دو است.

 مداوای کشاورزی هم به سرمایه و هم به فناوری نیاز دارد. آیا بزرگ این بیمار آمادگی و توان پرداخت هزینه درمان بیمار "بحران زده" و نامهربانی دیده و رنج کشیده را دارد؟

پاسخ به سوال فوق برای سال جاری (1393) منفی است. بزرگ این بیمار در سال گذشته با نجات او از دست نامادری نادان نامهربان و سپردن او به دست تیم پزشکی حاذق کار بزرگی انجام داده است. شاید باید تا آذر امسال هم به انتظار بنشینیم و ببینیم که این بزرگ تا چه اندازه آمادگی پرداخت هزینه‌های مداوای بیمار رنجور خود را دارد؟


نگارنده به "مهربانی" و "تدبیر" بزرگ این بیمار ایمان دارد و به نیکی می‌داند که بیماران "بحران زده و رنج دیده" زیادی روی دست او مانده است. اینکه تامین هزینه مداوای کدام بیمار در اولویت قرار دارد به "تدبیر" نیاز دارد. تامین "بخشی" از هزینه‌های "همه" بیماران بر روی دست مانده راهکار مدبرانه‌ای نیست.

سرمایه و فناوری باید برای "نوسازی ناوگان تحقیقات، آموزش و ترویج" کشاورزی بکار گرفته شود. کف سرمایه مورد نیاز برای سال 1394 هزار میلیارد تومان است. تب بیمار شاخص حال و روز اوست. سرمایه فراهم شده برای تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی شاخص اراده "بزرگ" بیمار برای مداوای اوست. این سرمایه برای فراهم آوری فناوری موردنیاز نجات بخش بیمار کشاورزی است. این شاخص را به خاطر بسپاریم و در انتهای پاییز اراده "بزرگ" بیمار برای مداوای او را به قضاوت بنشینیم. این اراده نشان خواهد داد که بزرگ بیماران کشور تا چه اندازه برای امنیت غذایی و کشاورزی کشور اهمیت قائل است.
* رئیس اتحادیه انجمن‌های علوم کشاورزی