انفعال در احیای مغز دولت
با وجود گذشت تقریبا یک سال از عمر دولت، برنامه‌ای در زمینه کاهش سهم درآمدهای نفتی در بودجه سالانه و وابستگی اقتصاد به نفت از سوی برنامه‌ریزان اقتصادی دولت ارائه نشده است. در واقع تاکنون هیچ برنامه‌ای از سوی دولت در این مورد عرضه نشده است.
سخن وزیر محترم اقتصاد مبنی بر عدم بازگشت به اقتصاد نفتی، در این وضعیت و با توجه به نبود رویکرد استراتژیک در امر برنامه بیشتر به یک بولوف و یک شعار سیاسی شبیه است. البته در صورت تغییر رویکرد دولت، دستیابی به اقتصادی بدون وابستگی به درآمدهای نفتی امکان‌پذیر است. باید امیدوار باشیم این غفلت بزرگی که دولت محترم در این زمینه در یک سال گذشته داشته عوض شود. دولت در مجموع فرآیند‌های اقتصادی بجای برخورد برنامه‌ای به برخوردهای واکنشی روی آورده و بیشتر در پی سیاستگذاری واکنشی است تا سیاستگذاری استراتژیک.
مثلا مساله احیای سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور آن طور که آقای رئیس جمهور وعده داده‌اند و ارکان دولت هم تایید کرده‌اند به نتیجه مشخصی نرسیده است. رویه‌های فعلی عکس بایسته‌هاست. سازمان برنامه نداریم و دولت هم یک سال از فرصت داشتن سازمان مسول برنامه‌ریزی و توسعه کشور را از دست داده است. در برهه فعلی باید بیشتر از سخن گفتن، در راستای توسعه عمل شود.
پس از رفت‌و‌برگشت‌های انجام شده بین دولت و مجلس در زمینه احیای سازمان مدیریت، به نظر می‌رسد موتور علاقه‌مندی و اصرار دولت در زمینه احیا خاموش شده و اینکه چرا دوستان دولت به این قضیه راضی شدند جای تامل بسیار دارد. البته می‌شود درک کرد که چرا دولت در یک اقتصاد رانتی و واقع شدن در دوره اوج‌گیری بی‌سابقه رویه‌های دروغ‌پردازی با وجود داشتن ترکیب منحوس ناکارایی و فساد، از برنامه‌ها فاصله می‌گیرد. شاید بتوانیم حمل به این ماجرا کنیم که دوستان به پیچیدگی عرصه اقتصاد ایران وقوف نداشتند و دولت ناگزیر از درگیر شدن به مشکلات روزمره شده است.
غفلت‌های نابخشودنی در این زمینه صورت گرفته که دولت برای موفقیت در کنترل فساد و فاصله گرفتن از دولت رانتی، باید رویه بدیهی عقلی به‌جای برخوردهای انفعالی را در پیش بگیرد . احیای سازمان برنامه‌ریز توسعه‌گرا نیاز امروز جامعه و دولت برای خروج از فساد فراگیر و رانتی است که از ماجراجویی‌ها و بی‌تدبیری‌های دولت قبل به ارث رسیده است. باید امیدوار باشیم دولت از تجربه یک سال گذشته پند عملی گرفته باشد.
