چند قدم در خانه سوگلی ناصرالدین شاه/گنجی که دولت پول خریدش را ندارد!

به گزارش اقتصادنیوز، روی دیوار بیرونی حیاط آن را داربست کشیده‌اند و دیوارش را با رنگ‌‌آمیزی نه چندان دلچسبی نقاشی می‌کنند. البته رنگ و روی خود بنا هم چنگی به دل نمی‌زند و در یک نگاه کلی نمای آن نشان می‌دهد که سر و وضع طبقه دوم آن با طبقه اولش نیز متفاوت است. طوری که گویی عزمی بوده تا دستی به سر و روی نمای طبقه بالا بکشد و دیوار این طبقه را ولو با رنگ آبی زنگاری نونوار کند، در حالی که نمای طبقه اول گویی سالیان دراز است که به حال خود رها شده.

داخل ساختمان هم وضع بهتری ندارد. شاید به دلیل همین بازسازی ناقص و ناشیانه فضای داخلی آن است که به سختی می‌توان انیس‌الدوله، سوگلی ناصرالدین شاه قاجار را تصور کرد که خرامان خرامان در راهروها و پستوهای این بنای تاریخی راه می‌رفت.

با این همه، حتی اگر بازسازی فضای آن نیز از آن چه امروز انجام شده تمیزتر و قوی‌تر بود، باز هم به نظر نمی‌رسد که فضای آن می‌توانست تداعی‌گر خانه انیس‌الدوله باشد، وقتی مقابل درب ورودی آن بزرگ نوشته شده است«اتحادیه فروشندگان گوشت گوسفندی».

از مدرسه تا اتحادیه گوشت گوسفندی
به گزارش اقتصادنیوز، خانه انیس‌الدوله قاجاری، سوگلی ناصرالدین شاه 721 متر مربع مساحت دارد و مالکان آن، در دوان پهلوی این ملک را فروخته‌اند. در دوران پهلوی این ملک کاربری آموزشی داشته، چنانچه دکتر حسابی نیز در این محل تحصیل کرده است. و در دهه 50، با انتقال کشتارگاه به نزدیکی این ملک، تغییر کاربری داده و به اتحادیه گوشت گوسفندی تبدیل شده است.

اکنون نیز در حیاط فضای این ملک دو بنا وجود دارد. یکی از این بناها در سال 61 ساخته شده و اکنون اتحادیه گوشت گوسفندی در این ساختمان قرار دارد و دیگری همان خانه انیس‌الدوله است که اکنون طبقه دوم آن محل تعاونی اتحادیه است و طبقه اول آن ساختمان سرایداری قرار دارد.

البته که از اشیای آن دوران نیز چیزی باقی نمانده. فقط یک بناست که می‌توان به طبقه دوم آن سر زد و دفتر و دستکی را مشاهده کرد که برای انجام امور اداری چیده شده است.

یکی از کارکنان اتحادیه، می‌گوید: گرچه حدود 50 سال است که این مکان متعلق به اتحادیه گوشت گوسفندی است ولی مسئولان این اتحادیه بارها به سازمان میراث فرهنگی گفته‌اند که حاضرند این ملک را به این سازمان فروخته و در محل دیگری ساکن شوند ولی سازمان میراث فرهنگی قبول نکرده است.

او درباره بازدید مردم از این محل توضیح می‌دهد: گاهی عده‌ای به خانه انیس الدوله سر می‌زنند و علاقه‌دارند که از آن عکاسی کنند که معمولا با خواسته‌ آنها موافقت می‌شود. در زمان نقاشی این بنا نیز عده‌ای می‌آمدند و در مورد رنگ‌آمیزی آن اظهار نظر می‌کردند. به طور کلی به نظر می‌رسد که این بنا مورد علاقه‌ عده‌ای از مردم است.‌

در همین مورد جواد مجابی، کارشناس میراث فرهنگی، درباره حفظ لزوم این بنا می گوید: بناهایی که از دوره قاجار باقی ماندند ارزش تاریخی دارند و حفظ آنها برای حفظ میراث فرهنگی ملموس کشور ضروریست. قیمت این ملک باید توسط کارشناسان سازمان میراث فرهنگی تعیین و اقدامات لازم برای حفظ آن انجام شود.

علی اصغر ملکی، رئیس اتحادیه گوشت گوسفندی هم در گفت‌و‌گو با اقتصادنیوز، درباره مذاکرات این اتحادیه با سازمان میراث فرهنگی، اظهار می‌کند: هنوز سازمان میراث فرهنگی اقدامی نکرده است و به ما می‌گوید که بودجه کافی ندارد.

او ادامه می‌دهد: البته نظر سازمان میراث فرهنگی این است که بهتر است این بنا به یک محل فرهنگی تبدیل شود ولی کسی هنوز نیامده که بخواهد این مکان را خریده و آن را صرف امور فرهنگی کند. ما این بنا را حفظ کرده‌ایم و از آن محافظت می‌کنیم و اگر بخواهند آن را مکان فرهنگی تبدیل کنند همکاری می‌کنیم ولی خودشان هم باید اقدام عملی کنند. کارشناسی فرستاده و قیمت آن را تعیین کنند و ملک را بخرند.

او خاطرنشان می‌کند: زمانی شهرداری منطقه به ما پیشنهاد داد که این مکان را با ملکی معاوضه کنیم ولی با مشاهده سند متوجه شدیم که سند ملکی که برای تعویض با این مکان در نظر گرفته شده مشکل دارد و از انجام این کار صرف نظر کردیم.

به گزارش اقتصادنیوز، این بنا که مصالح به کار رفته در آن، آجر، گچ، چوب و تزئینات به کار رفته در آن نیز گچ‌بری، کاشی‌کاری، قاب‌بندی و حجاری است، در هفتم فروردین ماه سال 82 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

لینک گزارش تصویری مربوطه