خداحافظی دردناک اسطوره دوست داشتنی فوتبال
به گزارش اقتصاد نیوز و به نقل از ایسنا ، جان لوئیجی بوفون دیروز در نشست خبری اعلام کرد یوونتوس را ترک خواهد کرد.
دروازه‌بان ایتالیایی با چشمان گریان گفت:« من در این جا حاضر شدم تا با یوونتوس خداحافظی کنم. شنبه آخرین بازی ام را برای این تیم انجام می‌دهم و به بهترین شکل ممکن از این باشگاه خداحافظی می‌کنم. می‌خواهم از همه تشکر کنم چون به لطف یوونتوس به یک قهرمان تبدیل شدم. این تیم زمانی که من یک جوان با استعداد بودم در سال 2001 با من قرارداد امضا کرد. تا چند روز پیش فکر می‌کردم قرار است از جهان فوتبال خداحافظی کنم اما پیشنهادهای جدیدی دریافت کردم. پس از گذراندن چند روز آینده فرصت خواهم داشت تا به این قضیه فکر کنم و یک تصمیم قاطع بگیرم.»
بوفون در ادامه در خصوص حضورش در تیم ملی ایتالیا نیز گفت:« الان من در مقطعی قرار دارم که باید یاد بگیرم بیرون از زمین بازی بودن چه معنایی دارد. باید ببینم که چه چیزهای دیگری برایم جذابیت دارند. در مورد تیم ملی هم سه ماه پیش گفتم اگر روزی حضور بوفون برای تیم ملی مشکل‌ساز شود، جرات نمی‌کنم به این فکر کنم که 3 یا 6 ماه بعد از آن چه نقشی می‌خواهد برای آن تیم داشته باشد. نمی‌‌خواهم کار به جایی کشیده شود که به جایی برسم که سزاوارش نیستم. تیم ملی اکنون دروازه‌بان‌هایی جوان و فوق‌العاده دارد که باید تجربه کسب کنند. پس من روز چهارم ژوئن در بازی ایتالیا مقابل هلند حضور نخواهم داشت.تیم ملی بخش مهمی از زندگی من بوده است اما ما در این تیم همان کار‌هایی را انجام دادیم که لازم بود انجام شود و من نیازی ندارم که به خاطر کارهایم در تیم ملی برایم ابراز احساسات، جشن یا مراسم تجلیل برگزار شود. همانطور که گفتم شما باید قدر مردم را زمانی که زنده هستند بدانید نه وقتی که می‌میرند. چیزی که بیش از هر چیز مرا خوشحال می‌کند این است که همه ما احساس می‌کنیم این به نفع همه است.»
بوفون فارغ از موفقیت‌هایش در ایتالیا و ناکامی‌اش در اروپا، امروز به ایستگاه آخر رسید؛ به آخر قصه، پایان راه. و ما که چقدر به این کلمه «پایان» عادت کرده‌ایم؛ که بگذاریمش روی هر چیزی که دوستش داریم و فرو ریختنش را تماشا کنیم. پایان مردی که ۱۷سال در تورین زنده ماند. کسی که مرگ در این سال‌های آخر، مثل سایه دنبالش بود، اما باز هم راهی برای تندتر دویدن پیدا کرد و تا ۴۰سالگی دوام آورد.
مرد باوقاری که هر بار شکست می‌خورد، حس می‌کردیم مرگش موقتی است و دوباره برمی‌گردد و باز فرصت تماشای چشم‌هایش را در نبردی دیگر خواهیم داشت. اما از شنبه سیاه تورین و دیدار مقابل هلاس ورونا، باور خواهیم کرد که بوفون هم رفتنی است؛ اینکه تنها خاطره‌ها ابدی هستند. که حتی چشم‌های بوفون هم توان بازماندن برابر مرگ را ندارند. باور می‌کنیم فوتبال مانند میدان جنگ است؛ پر از عشق، احساسات، اکشن، درام و مرگ؛ و البته چشم‌هایی که در پایان این جنگ همیشه خیس خواهند بود. باور می‌کنیم ستاره‌های آسمان هم دوره حیات دارند؛ متولد می‌شوند، نور می‌دهند و در نهایت می‌میرند. و جهان این گونه به پایان می‌رسد؛ نه با فریاد، که با حسرت.
این در حالی است که به محض انتشار خبر خداحافظی بوفون باشگاه بزرگی همچون پاری سن ژرمن به او پیشنهاد حضور در این تیم را داده است.
