بحران آب آشامیدنی در قرن ۲۱ و رسوایی بزرگ در آمریکا

به گزارش اقتصادنیوز به نقل از ایرنا، آب به عنوان منشأ حیات، سال‌های متمادی است که در آمریکا به یکی از بزرگترین منابع مالی بخش خصوصی تبدیل شده است. مجله ژاکوبین در مقاله‌ای اعلام کرد خصوصی سازی آب در میشیگان ۱۰۰ هزار شهروند را از آب آشامیدنی محروم ساخته است!

"آمریکا ثروتمندترین کشور جهان است و مردم ما آب تمیزهم ندارند! این یک رسوایی بزرگ برای آمریکاست". این جملاتی است که برنی سندرز سناتور سوسیال دموکرات و نامزد انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در ۲۰۲۰، در صفحه اینستاگرام خود نوشت و با انتشار ویدئویی از اوضاع وخیم آب آشامیدنی شهر دِنمارک در کارولینای جنوبی به شدت انتقاد کرد.

برای نخستین بار در سال ۱۸۴۳، آب توسط کارخانه خصوصی هنری نستلی در بطری ریخته شد. امروزه هزاران کارخانه آب معدنی وجود دارد. حتی دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا نیز کارخانه آب معدنی دارد هرچند که همچنان بزرگترین کارخانه آب معدنی آمریکا، متعلق به کارخانه نستلی است.

در سال ۲۰۱۶، فروش آب معدنی به ۱۶ میلیارد دلار رسید که ۳۴۳ میلیون دلار آن متعلق به ایالت میشیگان بوده است، با این حال، ۱۰۰ هزار شهروند این شهرحتی از آب آشامیدنی محروم هستند.

قیمت هر بطری آب، حدود ۲ هزار برابر آب شهری است و شهروندان این مناطق مجبورند گاهی تا ۲۵ کیلومتر سفر کنند تا آب آشامیدنی تهیه کنند.

اگر بخواهیم علت این مشکل را در یک جمله خلاصه کنیم می‌توان گفت سودجویی شرکت‌های تولید آب معدنی بر سود شهروندان!

از آنجایی که این کارخانه‌ها چندان اهمیتی برای سود عمومی قائل نیستند، خصوصی سازی معمولاً به نتیجه می‌رسد. نتیجه خصوصی سازی نیز تنها قربانی کردن استانداردهای زیست محیطی است. انجمن ملی شرکت‌های آب در آمریکا (NAWC)، نماینده کارخانه‌های آب معدنی در آمریکا است. این انجمن به صورت مداوم در کنگره و آژانس حفاظت از محیط زیست لابی می‌کند. این انجمن تلاش می‌کند تا این کارخانه‌ها مشمول استانداردهای آب آشامیدنی نباشند.

همین انجمن تلاش می‌کند تمام مقررات فدرال بر اساس تحلیل هزینه-فایده باشد که این به معنی به خطر انداختن سلامت عمومی به خاطر سود بیشتر خواهد بود!

در بسیاری موارد، معاملات آژانس‌های دولتی با شرکت‌های آب شامل حقوق توزیع منحصر به فرد برای ۲۵ تا ۳۰ سال است. این شرکت‌ها خود را مسئول پاسخ به مشتری‌ها نمی‌دانند. به ویژه هنگامی که محصول مورد نظر یک کالای لوکس نیست.

از این جهت، نارضایتی از عملکرد این کارخانه‌ها اهمیت چندانی ندارد چرا که مشتری‌ها می‌توانند برند دیگری انتخاب کنند.

مناطق زیادی در آمریکا آب آلوده دارند. نکته طلایی آلودگی این آب‌ها مربوط به زباله‌های همین کارخانه‌های تولید آب معدنی است که البته بهترین دلیل ممکن برای فروش محصول همین کارخانه هاست. با از بین بردن منابع پاکیزه آب، تنها راه باقی مانده برای مصرف کنندگان، خرید بطری‌های آب خواهد بود!

شهر دِنمارک در کارولینای جنوبی متهم به اضافه کردن یک ماده شیمیایی به نام هالوسان به سیستم آب شهری است. آب آغشته به هالوسان به رنگ قهوه‌ای است که پس از چند دقیقه، ته نشین می‌شود. آب شهری دِنمارک هشت استاندارد از ۱۵ استاندارد آب آشامیدنی را کسب نکرده و موجب بیماری‌های پوستی و کلیوی شهروندان این شهر شده است.

در حالی که هنوز مقام‌های بهداشتی هشدارهایی در مورد آب آشامیدنی شهر منتشر نکرده‌اند، فروشنده‌ای گفت: " اگر جرأت دارید یک گالن آب قهوه‌ای بنوشید! "

قرار بود هالوسان برای از بین بردن لجن موجود در استخرها استفاده شود. محققان و مسئولان دانشگاه کلمسون دنمارک دستور داده‌اند تا از استفاده از این مواد شیمیایی متوقف شود چرا که از سوی سازمان حفاظت محیط زیست ایالات متحده برای سیستم‌های آب آشامیدنی تأیید نشده است. تزریق هالوسان و سایر مشکلات در دنمارک، دو پرونده قضائی جدی را به وجود آورده است.

سندرز هم با انتقاد از سیاست‌های دولت، یادآورشد که قصد دارد ترمیم زیرساخت آب کشور را در اولویت برنامه‌های خود قرار دهد.

او می‌گوید بحران آب آشامیدنی در آمریکا فراتر از کارولینای جنوبی است و باورکردنی نیست که در سال ۲۰۱۹ برای پرکردن گالن‌ها از آب آشامیدنی سالم کسی مجبور باشد در ایالات متحده آمریکا، ۱۲ مایل برود و برگردد.

بیشتر زیرساخت‌های آب در آمریکا بیش از ۵۰ سال قدمت دارند و ۶ میلیون خط لوله انتقال آب در کشور، آب سمی را برای کودکان و خانواده‌ها منتقل می‌کنند.

سندرز می‌گوید در قرن ۲۱ و در ثروتمندترین کشور جهان، مردم باید قادر باشند آب سالم بنوشند که تمیز باشد و آنها را مریض نکند.

در حالی که آمریکا سالانه بیش از ۷۶۰ میلیارد دلار برای بودجه نظامی خود اختصاص می‌دهد، این سناتور آمریکایی می‌گوید برای ترمیم زیرساخت‌های مربوط به آب سالانه ۳۵ میلیارد دلار لازم است.

به گفته دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا، این کشور در طول حمله به عراق بالغ بر هفت تریلیون دلار هزینه کرده است.