نقش اجتماعی فوتبالیست‌ها

کدخبر: ۲۹۹۱۵۲
​اقتصاد نیوز:روزنامه گاردین چند روز پیش گزارش جالبی منتشر کرده بود با تیتر: «چگونه فوتبالیست‌های لیگ برتری بیدار شدند؟» گزارش با پاراگرافی شروع می‌شد در دفاع از حق زنان و بعد نویسنده اشاره کرده بود این جملات را نه یک سیاستمدار یا روزنامه‌نگار یا بازیگر، بلکه یک فوتبالیست ۲۴ ساله به نام هکتور به‌یرین، بازیکن آرسنال گفته است. به‌یرین در توییترش که یک میلیون و ۶۵۰ هزار نفر دنبال‌کننده دارد از سایر فوتبالیست‌ها هم خواسته بود که در این مورد نظر بدهند.
نقش اجتماعی فوتبالیست‌ها

به گزارش اقتصاد نیوز،گزارش‌نویس گاردین اعتقاد داشت این قدم کوچکی است برای فراموشی دهه‌ها سکوت فوتبالیست‌ها درباره مسائل روز. بعد هم جمله‌ای از جو لولی، گوش ناتینگهام فارست آورده بود که «ما هم مثل مردم عادی هستیم و می‌توانیم مانند بازیگران، نویسنده‌ها، کارگران و مادران تنها نظرات‌مان را ابراز کنیم.»

گاردین اعتقاد دارد که قبلاً هم فوتبالیست‌هایی مثل کانتونا، بوبان، سوکراتس و حتی شنکلی عقاید سیاسی خودشان را ابراز کرده بودند اما نه در زمانی که تازه به فوتبال آمده بودند، بلکه موقعی که آنقدر بزرگ شده بودند که دیگر کسی نمی‌توانست آنها را حذف کند. اختلاف عصر تازه با زمان قبل در همین است که فوتبالیست‌هایی با اهمیت کم هم فرصت ابراز عقایدشان را دارند. به مدد شبکه‌های اجتماعی حالا هر فوتبالیستی در سطح اول فوتبال دنیا بازی کند، آنقدر دنبال‌کننده دارد که بتواند نظراتش را با آنها در میان بگذارد و روی جامعه تأثیر داشته باشد. در گذشته باشگاه‌ها چنان قدرتی داشتند که بازیکنان مجبور بودند برای از دست ندادن حرفه‌شان تن به رابطه مالکان تیم‌ها با سیاستمداران بدهند اما حالا زمانه، زمانه دیگری است و قدرت افکار عمومی بیشتر از این حرف‌هاست.

مقاله گاردین البته شامل بخش‌های جذاب دیگری هم بود. از جمله اینکه لی‌ساکس، مدافع سابق چلسی به این روزنامه گفته: «فضای موجود به نفع فوتبال شده. قبول برابری در عین گوناگونی باعث شده تا فوتبالیست‌ها راحت‌تر باشند. ما از این تصویر ماشینی که مردها نباید احساسات و نقاط ضعف‌شان را نشان دهند دور شده‌ایم. رختکن همیشه برای من یک منطقه بسیار سنگین به حساب می‌آمد. خیلی زود یاد گرفتم که نباید زندگی شخصی‌ام را به باشگاه بیاورم. حتی بزرگترین اتفاق‌های زندگی‌ام را پیش خودم نگاه می‌داشتم تا تصویری که از من ساخته شده خراب نشود. به هیچ‌کس نگفتم که زمان فوت مادرم ۱۳ سال داشتم چون فکر می‌کردم بقیه این را به چشم یک نقطه ضعف می‌بینند.»

همه اینها را نوشتم تا بگویم فضای مردانه جامعه و بالطبع فوتبال در حال تغییر است. حالا دیگر تفاوت‌ها جشن گرفته می‌شود و فوتبال هم در ادامه جامعه، چه در انگلیس و چه در هر جای دیگر، تفاوت‌ها را قبول کرده است. فوتبالیست‌ها هم کم‌کم آماده مسئولیت پذیری بیشتری هستند و این برای آینده دنیا می‌تواند مفید باشد. شاید در آینده فوتبالیست‌ها فقط به خاطر کیفیت بازی‌شان به شهرت نرسند و آنهایی که سواد لازم برای بهره بردن از موقعیت اجتماعی‌شان را دارند هم در کنار نخبه‌های این رشته ارج ببینند.

اخبار روز سایر رسانه ها
    تیتر یک
    کارگزاری مفید