پیشگیری از سوختگی الکتریکی عامل چند هزار میلیارد تومان صرفه‌جویی در ایران می‌شود؟
به گزارش اقتصادنیوز؛ باران ستوده روزنامه‌نگار در گزارشی به این رویداد پرداخت. او در این باره نوشت: اینجا بیمارستان حضرت فاطمه(س) است. بیمارستانی درخیابان یوسف‌آباد تهران. بیمارستانی که همه مصدومان سوختگی آنجا را ملجا و پناهگاه خود می‌دانند. مصدومانی که نه از قشر متوسط و مرفه جامعه بلکه از قشر ضعیف جامعه هستند. قشری که بعد از ترخیص از بیمارستان به جرگه معلولان می‌پیوندد، هرچند این پایان کار نیست. طلاق و خودکشی در بسیاری از موارد تنها راهکاری است که به ذهن مصدومان سوختگی می‌رسد که از جامعه رانده شدند تا به این ترتیب رنج این زندگی را کمتر متحمل شوند. وجود همین مشکلات و تحمیل هزینه سنگین بر سیستم درمانی کشور موجب شد تا رییس هیات مدیره انجمن حمایت از بیماران سوخته در نشست خبری روز ملی مردمی پیشگیری از سوختگی (اول دی ماه) در سالن آمفی‌تثاتر؛ میزبان خبرنگاران شود تا بار دیگر بر ضرورت پیشگیری تاکید کرده و در عین حال از بی‌توجهی و ناکارامدی مدیران دولتی گلایه کند که چرا نسبت به استانداردسازی کوتاهی می‌کنند.
هزینه بالا
باورش سخت است اما هزینه درمان سوختگی در همه جای دنیا گران است. دکترمحمدجواد فاطمی رییس هیات مدیره انجمن حمایت از بیماران سوخته در روز24 آذرماه، داستان بیماری را روایت کرد که برای درمان در یکی از بیمارستان‌های آلمان بستری شده و برای پیش پرداخت 400 هزار یورو پرداخت کرده بود. هزینه سنگین درمان موجب شده که بخش خصوصی به هیچ عنوان وارد این حوزه نشود زیرا بیماران سوخته همواره افراد فقیری هستند که امکان پرداخت هزینه درمان را ندارند. وجود همین مشکلات موجب شده که تنها دانشگاه علوم پزشکی ایران وارد حوزه درمان سوختگی شده و سایر دانشگاه‌های علوم پزشکی همچون تهران وشهید بهشتی، صورت مساله را نادیده بگیرند درحالیکه میزان سوختگی در ایران هشت برابر متوسط جهانی است. ضرورت جلوگیری از تحمیل هزینه سنگین درمان اقتضا می‌کند که موضوع پیشگیری جدی گرفته شود کمااینکه درکشورهای پیشرفته تعداد تخت‌های سوختگی بسیار کم است به ترتیبی که در کشوری با 5 میلیون جمعیت تنها 5 تخت سوختگی وجود دارد که به دلیل رعایت ایمنی در بیشتر موارد خالی می‌ماند.
ضرورت پیشگیری
فاطمی با بیان اینکه میزان مرگ و میر بر اثر سوختگی، بیش از دو برابر متوسط جهانی است و روش‌های درمانی در کشور، استاندارد نیست، گفت:« یک اتفاق کوچک می‌تواند حوادثی مانند شین آباد و پلاسکو را ایجاد کند. سوختگی یک بیماری پرهزینه است و بر اساس تحقیقات انجام شده، برای درمان هر درصد سوختگی، باید ۵ میلیون تومان هزینه شود و حداقل هزینه برای درمان بیماران سوخته در بیمارستان‌ها به دلیل اینکه سوختگی‌های بالای ۱۰ درصد در بیمارستان‌ها بستری می‌شوند، حداقل ۵۰ میلیون تومان است؛ چراکه این بیماران به پانسمان‌های خاص نیاز دارند که در کشور تولید نمی‌شود. متاسفانه پانسمان‌های سوختگی در کشور تولید نمی‌شود و در این زمینه به خارج از کشور، وابسته هستیم. البته تلاش‌های بسیار خوبی از سوی برخی شرکت‌های دانش‌بنیان انجام شده، اما قابل رقابت با سایر نمونه‌های خارجی نیست. پانسمان‌های سوختگی از خارج وارد شده و ما تکنولوژی ساخت آن را نداریم، هزینه‌ها با وجود تحریم‌ها افزایش پیدا می‌کند و روش‌های درمانی مناسبی به کار گرفته نمی‌شود.عدم درمان مناسب موجب افزایش مرگ و میر، معلولیت‌ها و جراحی‌های بعدی شده است. اگر تولیدکنندگان ایرانی بتوانند تکنولوژی ساخت پانسمان‌های سوختگی را داشته باشند یا اقدام به مهندسی معکوس کنند، به درمان بیماران سوخته کمک بسیار بزرگی می‌کنند، اما اغلب پانسمان‌های با کیفیت به دلایل تحریم‌های ظالمانه یا گرانی، در اختیار ما قرار نمی‌گیرد.» فاطمی ضمن تاکید بر نقش مهم پیشگیری از سوختگی، گفت:« روش‌هایی در حوزه پیشگیری موثر هستند که بتوانند نقش خطای انسانی را با استفاده از سیستم‌های هوشمند هشدار دهنده، کاهش دهند. سوختگی، بیماری فقرا است چون خانواده‌ها و افراد با توانایی مالی کافی، از وسایل استاندارد استفاده می‌کنند. باید برای پیشگیری از سوختگی دو اقدام انجام دهیم؛ یکی استانداردسازی و دیگری آموزش برای استانداردسازی. در برخی از کشورها، لباس های کودکان از الیاف‌هایی ساخته شده که زود شعله ور نمی‌شود و در منازل، سیستم‌های هشدار دهنده، نصب می‌شود اما در ایران اینگونه نیست.»
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران افزود: «وضعیت ایران در مقایسه با کشورهای مشابه از نظر جمعیتی در حوزه بیماران سوختگی، بسیار بدتر است و در رتبه آخر قرار داریم. یک ریال سرمایه‌گذاری در حوزه پیشگیری از سوختگی می‌تواند ۲۸ ریال سودآوری و منفعت برای کشور داشته باشد. اگر در حوزه پیشگیری از سوختگی کار کنیم، جان، زندگی و خانواده و کشور را نجات داده‌ایم.»
آمار وحشتناک سوختگی الکتریکی
موضوعی که بارها مورد هشدار هیات مدیره انجمن ققنوس قرار گرفت،وضعیت نامطلوب مصدومان سوختگی الکتریکی بود. فاطمی به مطالعه صورت گرفته اشاره کرد و گفت:« در مطالعه‌ای در کشور مشخص شد که هر سال، دو هزار سوختگی الکتریکی در ایران داریم که حدود ۶۵ درصد از آنها بستری شده و حداقل یک عضو از بدن خود را از دست می‌دهند و دچار معلولیت می‌شوند و اگر در حوزه پیشگیری از سوختگی الکتریکی کار کنیم، هر سال ۱۷ هزار میلیارد تومان به بودجه کلی کشور کمک کرده‌ایم.»
وی در ادامه افزود:« هر سال در کشور ۳۰ هزار نفر در بیمارستان‌های سوختگی بستری و متاسفانه حدود سه هزار نفر، جان خود را از دست می‌دهند و تعداد زیادی نیز دچار معلولیت می‌شوند. در حادثه آتش سوزی مدرسه شین آباد، ۲۴ دانش آموز به دلیل اشتعال یک بخاری غیراستاندارد، دچار سوختگی شدند. اگر هزینه نصب سیستم گرمایشی استاندارد که ۵۰ میلیون تومان بود پرداخت می‌شد دیگر این اتفاق رخ نمی‌داد. در حال حاضر این بیماران تا ۱۵ سال باید عمل جراحی کرده و ۱۵ میلیارد تومان از بودجه نیز باید برای آنها هزینه شود و باز هم به صورت قطعی درمان نمی‌شوند؛ بنابراین پیشگیری از سوختگی، یک وظیفه همگانی است.»
وی از کمبود تخت بیمارستانی گلایه و تصریح کرد:« درمان سوختگی در کشور با مشکلات جدی همراه است. کمبود تخت بیمارستانی یکی از مهم‌ترین مشکلات است. قرار بود که تا پایان سال ۹۴ حدود ۲۴۰۰ تخت سوختگی در کشور وجود داشته باشد، اما امروز تعداد تخت‌های سوختگی در کشور ۱۵۶۰ تخت است و ۱۰۰۰ تخت بیمارستانی، کمبود داریم. دومین مشکل ما، استاندارد نبودن تخت‌های سوختگی است. بنا بود تا پایان سال ۹۴ حدود ۴۵۰ تخت BICU برای بیماران سوختگی در کشور وجود داشته باشد، اما امروز تعداد این تخت‌ها، ۲۵۰ تخت است و بیمارستان‌ها از نظر نیروی انسانی، فضا و بودجه مشکلات جدی دارند. بر اساس مصوبه سال ۷۵ باید ۱۰ درصد از تخت‌های هر بیمارستان به تخت های روان و سوحتگی اختصاص یابد، اما هیچ بیمارستانی اقدام به اجرای این مصوبه نکرده چون ضررهای زیادی برای بیمارستان‌ها به همراه دارد و در تهران هیچ یک از بیمارستان‌های خصوصی، دارای بخش سوختگی نیستند.»
سوختگی و معضل بیمه
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران به بازتوانی بیماران اشاره و تصریح کرد:« بازتوانی بیماران سوختگی با مشکلات زیادی همراه است؛ اکثر جراحان پلاستیک، بیماران سوخته را نمی‌پذیرند و اعمال جراحی پلاستیک را بسیاری از بیمه‌ها پوشش نمی‌دهند، پمادهای جلوگیری از گوشت اضافه برای بیماران، کاردرمانی، لباس سوختگی و برخی از مشاوره های روانشناسی برای این بیماران، تحت پوشش بیمه قرار ندارد. این انجمن اقدامات زیادی در حوزه پیشگیری از سوختگی در کشور انجام داده است. یکی از اقدامات ما، تصویب روز ملی پیشگیری از سوختگی بود که در وزارت بهداشت به تصویب رسید، اما باید به تصویب شورای فرهنگ عمومی برسد.
به نظر من همانطور که در تقویم، روز مفاخر بزرگی چون حافظ را داریم وبه آن افتخار هم می کنیم، باید به فکر نیازهای دیگر مردم هم باشیم و روزی در سال را هم برایحمایت از بیماران سوختگی در نظر بگیریم؟ کمیته پیشگیری از سوختگی در انجمن ققنوس تشکیل شد و در مدارس، آموزش‌هایی را به دانش آموزان ارائه می‌دهیم اما با بوروکراسی پیچیده‌ای روبرو هستیم. در سراهای محله، آموزش های پیشگیری از سوختگی را ارائه می دهیم و امسال در روز ملی پیشگیری از سوختگی، با حضور در مترو، مراکز خرید و پارک ها می‌خواهیم به مردم بگوییم که مراقبت کنید که خودتان نسوزید و اجازه ندهید دیگران نیز بسوزند. تاکنون چندین کتاب در زمینه پیشگیری از سوختگی تدوین کرده‌ایم اما برای توزیع آنها در مهدهای کودک با موانع روبرو هستیم. کتاب‌ها را به صورت رایگان توزیع می‌کنیم و به مردم می‌گوییم که بخوانید و به دیگران هم بدهید که بخوانند و آگاه شوند. بنابراین همه باید بدانیم که در معرض خطر سوختگی هستیم هرچند میزان سوختگی در استان‌های کمتر برخوردار به مراتب بیشتر است. »
ناکارآمدی
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران از وجود ناکارآمدی گلایه و تصریح کرد:« مشکل ما در حوزه سوختگی، وجود برخی ناکارآمدی‌ها و قانونگذاری مشکل‌دار است. سازمان ملی استاندارد و آتش نشانی باید قدرت اجرایی داشته باشد اما ۴۰ بار به ساختمان پلاسکو تذکر داده می‌شود، اما مورد توجه قرار نمی‌گیرد. راه حل سوختگی از پیشگیری می‌گذرد و سوختگی قابل پیشگیری است و پوست سوخته، قابل بازگشت نیست. صدا و سیما و رسانه‌ها در این زمینه باید تفکر ملی داشته باشند و به مردم و سلامت آنها فکر کنند به جای تبلیغ پفک به مردم اگاهی داده شود تا کمتر بسوزند.»
معضل بیماران افغانستانی
در ادامه نشست دکتر دهمرده رییس بیمارستان مطهری به معضل درمان بیماران افغانستانی اشاره کرد وگفت:«بخشی از بیماران سوخته اتباع بیگانه هستندکه هزینه آنها نه توسط بیمه پرداخت می‌شود و نه خودشان امکان پرداخت هزینه را دارند. این بیماران همواره دچار مشکل می‌شوند زیرا در سنین کار هستند و از طرفی تدابیر ایمنی را کمتر رعایت می‌کنند. من بیماری دارم که هزینه او 150 میلیون تومان شده است. خودش که توان پرداخت ندارد بیمه هم می‌گوید چون کد ملی ندارد نمی‌توان کاری کرد. بیمارستان ما یک میلیارد و 500 میلیون تومان برای درمان بیماران افغانستانی هزینه کرده است که هیچ وقت به ما داده نمی‌شود.» وی در ادامه افزود:«من از نظر انسانی موظف به درمان این بیماران هستم به هر حال این اتباع برای ما کار کردند نمی‌توان آنها را در زمان درمان رها کرد هرچند اگر این کار انجام شود همه علیه ما بیانیه می‌دهند که یک بیمار افغانستانی رها شده است.»
سخن آخر
نشست خبری روز ملی مردمی پیشگیری از سوختگی (اول دی ماه) در سالن آمفی‌تثاتر در حالی به کار خود پایان داد که انجمن ققنوس تلاش داشت تا با فرهنگ‌سازی بستری فراهم کند تا افراد کمتر دچار سوختگی شوند این اقدام مهم در شرایطی انجام شده که کمیته ملی پیشگیری ازسوختگی از اواخر سال گذشته تا کنون تشکیل جلسه نداده است. فصل مشترک سخنان اعضای شرکت کننده در نشست این بود که باید پیشگیری را جدی گرفت. اگر به این اصل مهم توجه نشود، همه بودجه وزارت بهداشت به درمان سوختگی اختصاص پیدا کند بازهم بخش سوختگی با کمبود بودجه روبرو می‌شود. چون درمان سوختگی چاه ویل است که انتها ندارد!
