معرفی انتخاب تلخ بسیاری از مراکزدرمانی کرونا در جهان
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از انتخاب، تصمیم گیری درمورد این که در طول بیماری همه گیر کرونا چه کسی برای درمان با ونتیلاتور اولویت دارد، چالشی است که نمی‌توان نادیده گرفت. به همین دلیل است که تعداد ونتیلاتور‌های موجود در سطح بیمارستان‌های جهان، خیلی سریع مورد توجه جهان قرار گرفت، همانطور که توسط پزشکان و مدیران بیمارستان‌ها از سراسر جهان از جمله ایتالیا، هند و ایالات متحده نیز به شدت برجسته شده است.
به دلیل کمبود منابع مراقبت‌های ویژه، متخصصان مراقبت‌های بهداشتی، بیماران و خانواده‌های مختلف در سراسر جهان باید با عواقب قطع حمایت از زندگی از یک شخص به نفع شخص دیگری زندگی کنند. این تصمیمات هم از نظر عاطفی و هم از نظر اخلاقی بسیار سخت است و عبارت "تخصیص عادلانه" یک دستگاه ونتیلاتور می‌تواند باری سنگین روی دوش کارکنان بهداشتی ایجاد کند.
با این حال، انصاف همان چیزی است که کارمندان بیمارستان‌ها در خط مقدم مبارزه تشخیص می‌دهند. آن‌ها در شرایط فعلی چاره‌ای به جز تصمیم گیری سریع ندارند. اگرچه محاسبه شانس زنده ماندن بیماران امری بسیار دشوار است، اما با توجه به کمبود منابع هیچ چاره دیگری وجود ندارد. شرکت داده و تحلیلی GlobalData در ۲۳ مارس ۲۰۲۰ تخمین زده است که برای مقابله با شیوع COVID-۱۹ تقریباً ۸۸۰ هزار دستگاه ونتیلاتور بیشتر در سطح جهان مورد نیاز است.
براساس همین گزارش، ایالات متحده آمریکا از کمبود ۷۵ هزار دستگاه ونتیلاتور رنج می‌برد. در حالی که فرانسه، آلمان، ایتالیا، اسپانیا و انگلیس در مجموع با کمبود ۷۴ هزار دستگاه رو به رو هستند. اخیراً انجمن پزشکی مراقبت‌های ویژه اعلام کرده است که محاسبات از این نوع "تخمین ناخالص" است، زیرا تعداد ناشناخته‌های زیادی در زیر آن‌ها وجود دارد که یکی از نرخ و شدت شیوع یا نحوه مهار بیماری همه گیر است. موفقیت ما در "صاف کردن منحنی" نیز می‌تواند بر میزان تقاضا برای دستگاه‌های ونتیلاتور موثر باشد.
با همه این‌ها کمبود ونتیلاتور، یک واقعیت اساسی است، زیرا شیوع COVID-۱۹ همچنان در سطح جهانی رو به وخامت است. کلیه تولید کنندگان ونتیلاتور با انبار‌های خالی مواجهند و سفارشاتی پرشمار دریافت کرده اند. آن‌ها نه تنها از مشتریان معمولی مانند بیمارستان‌ها، بلکه به طور مستقیم از دولت نیز سفارش می‌گیرند.
چه کسی باید تصمیم بگیرد؟
در زمینه این کمبود، نگرانی‌های زیادی وجود دارد. مهمتر از همه این واقعیت است که برخی از افراد حتی به خاطر کمبود دستگاه‌هایی ساده‌تر از ونتیلاتور فوت کرده اند. یکی دیگر از نگرانی‌های اصلی پزشکان مبنی بر انتخاب این است که چه کسانی از ونتیلاتور استفاده کنند. تحمل فشار روانی ناشی از تصمیم گیری در چنین شرایطی، دشوار نیست.
دکتر رابرت تروگ مدیر مرکز بیوتیک دانشکده پزشکی هاروارد در بوستون و همکارانش این نکته را تأکید می‌کنند که کمتر از ۵۰ سال پیش، پزشکان معتقد بودند که جدا کردن شخص از ونتیلاتور عملی مشابه با قتل بود و هم غیرقانونی بود و هم غیر اخلاقی. اما امروزه، با توجه به شرایط همه گیری جدا کردن بیمار از دستگاه ونتیلاتور شایعترین علت مرگ در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) است و بسیاری از افراد آن را یک عمل اخلاقی و یک تعهد قانونی می‌دانند.
آنچه بحران COVID-۱۹ را برای همین پزشکان بسیار متفاوت می‌کند این است که دو روش توجیه چنین تصمیماتی دیگر کاربرد ندارد. در واقع، "این کار به درخواست بیمار یا سرپرست وی انجام نمی‌شود و همچنین نمی‌توان ادعا کرد که درمان بی فایده بوده است. " به همین دلیل است که برای کمک به سهولت در تلفات این تصمیمات توصیه می‌شود که یک "کمیته تریاژ" باید این تصمیمات را بگیرد، نه پزشک معالج.
