رضا ضراب توانست بخشی از منابع مالی ایران را آزاد کند

به گزارش «اقتصاد نیوز» حمید حسینی در گفت و گو با هفته نامه «تجارت فردا» با انتقاد از روند فضاسازی ها علیه رضا ضراب اظهار داشت: ما قدر آدم‌ها و فرصت‌هایمان را نمی‌دانیم و‌الا الان دوستان بسیاری در کنار خود داشتیم؛ اینقدر که ما علیه خودمان، ظرفیت‌هایمان، نیروهایمان فعال هستیم در کشورهای دیگر این چنین نیست.

وی افزود: همین رضا ضرابی که اینقدر از او انتقاد کردیم با ارتباطاتی که داشت توانست بخشی از منابع مالی ما را آزاد کند. اما می‌بینیم که هنوز مسوولان ایرانی علیه او مصاحبه می‌کنند. خب، این کارها چه نفعی برای ما دارد؟

خزانه دار اتاق بازرگانی تهران ادامه داد: برای چه می‌آییم رضا ضراب را به بابک زنجانی متصل می‌کنیم؟ ضراب را در ترکیه می‌سوزانیم که دیگر کاری برایمان انجام ندهد. همین رضا ضرابی که آنقدر او را مورد عتاب قرار می دهیم برای دیدار مسوولان ما با ترک ها زمینه سازی می کند. چند هفته پیش که آقای زنگنه به ترکیه رفته بود و می‌خواست با اردوغان دیدار کند، رضا ضراب زمینه این دیدار را فراهم کرد. حالا ما فردی را که از چنین نفوذی برخوردار است، می‌سوزانیم. قطعاً قدرت و اختیار ضراب در ترکیه از سفیر ما بیشتر است که کاری که او نتوانست انجام دهد را انجام داد.

وی خاطرنشان کرد: در همه کشورهای جهان از این آدم‌ها زیاد داریم. اما جریانی در کشور سعی می‌کند این افراد را وابسته به سرویس‌های جاسوسی و اطلاعاتی کشور میزبان نشان دهد. آدمی که می‌تواند رابطه برقرار کند و کمک‌کننده باشد، یک سرقفلی برای کشور است. احمد رمضانی را به خاطر می‌آورید که چه نفوذی در روسیه داشت؟ چه بر سر او آمد؟

به گفته حسینی، ایران در تمام کشورها ظرفیت‌های بی‌شماری دارد، اما به جای استفاده از این ظرفیت‌ها، آنها را از بین می‌برد. چرا که نه سازمان‌های قانونگذار ما آشنایی به محیط بین‌المللی دارند و نه مجریان‌مان.

وی با طرح این موضوع که «کسی نمی‌پرسد رشد شش‌درصدی اقتصاد کشور در سال‌های 1383 و 1384 به چه سرانجامی رسید؟» متذکر شد: اما برای پیگیری بحث های حاشیه ای که هیچ آب و نانی برای ما ندارد،استاد هستیم.

خزانه دار اتاق بازرگانی تهران یادآور شد: دو، سه سال است که ما در حال پیگیری برخی پروژه های اقتصادی با ترک ها هستیم که یکی تهاتر در نحوه پرداخت‌هایمان است و دیگر بحث تعرفه‌های ترجیحی. ما از آنها خواستیم تا برای کالایی که ما تولید نمی‌کنیم تعرفه ترجیحی قائل شوند و کالایی که آنها تولید نمی‌کنند را شامل تعرفه ترجیحی ما کنند که به دلیل همین فضاسازی هایی که به آنها اشاره کردم تا کنون موفقیتی نداشته ایم.