سیاستگذار برای تامین مالی باید به چه سمتی حرکت کند؟ اگر قصدی برای تامین مالی وجود داشته باشد، این موضوع به‌راحتی قابل انجام است. مساله تامین مالی در حال حاضر کند شده و از دو جهت در فشار قرار گرفته است.

در ماه‌‌‌های اخیر، تغییرات بازار بدهی شدت قابل‌توجهی داشته و انگشت اتهام افزایش نرخ در آن به سمت اوراق گام بوده است. حال پرسش اینجاست که اوراق گام چگونه می‌‌‌تواند با کمترین آسیب، به بهترین نحو به اقتصاد کشور خدمت کند و سیاستگذار و تنظیم‌‌‌گر اوراق گام در این میان چه نقشی دارند.

مدتی است که برخی اندیشمندان اقتصادی و مالی در کشور موضوع افزایش سرمایه شرکت‌ها به روش صرف سهام را مورد پیگیری قرار داده‌اند.

​قیمت نفت، ذاتاً نوسانی است. طبیعتاً قیمت فرآورده‌های نفتی از جمله بنزین، گازوئیل، نفت کوره و حتی گاز طبیعی نیز نمی‌توانند دارای قیمت‌های ثابتی باشند.

​رئیس‌جمهور محترم اخیرا در سخنرانی در جریان یکی از سفرهای استانی اعلام کرده‌اند که به‌زودی یارانه‌ای جدید برای بخشی از خانوارهای ایرانی فعال خواهد شد و گفته می‌شود که احتمالا محل تامین بودجه آن نیز اصلاح قیمت حامل‌های انرژی خواهد بود. در اقتصاد ایران سابقه بسیاری از طرح‌های خوب وجود دارد که به‌دلیل اجرای بد، عملا بر خلاف اهداف اولیه عمل کرده‌اند.

«بازار اوراق بدهی» در سال 1397 حال و روز خوبی نداشت. این بازار که طی سال‌های 1394 تا 1396 از روند رو به رشد خوبی برخوردار بود، و توانست سهم خود را در بازار بدهی از چهار درصد به هفت درصد برساند، در سال 1397 از رقیب قدرتمندش، «سیستم بانکی»، جا ماند و سهمش به 5 /5 درصد تنزل یافت. این در حالی است که این نسبت در مقایسه با میانگین سایر کشورها -بالای 60 درصد- هنوز سهم بسیار پایینی است.1