از جمله واکنش‌های جدی و تاثیرگذار به کشتار فلسطینیان طی دو ماه اخیر متعلق به دانشجویان و دانشگاهیان کشورهای مختلف بوده است. این تظاهرات سبب فشارها و برخورد با دانشجویان و مقامات دانشگاهی در موارد متعددی شد، چنانچه کنگره امریکا به دانشگاه‌های معتبر آن کشور فشار آورد که چرا گذاشتید صدای اعتراض دانشجویان شنیده شود! و دیدیم که برای زهرچشم گرفتن هم، بعد از پس گرفتن ۱۰۰ میلیون دلار کمک مالی استیونس میلیاردر یهودی از دانشگاه پنسیلوانیا، رییس آن دانشگاه مجبور به استعفا شده است؛ مصداق بارز «گنه کرد در بلخ آهنگری/ به شوشتر زدند گردن مسگری» .

صحبت کردن در شرایطی که «سخن»با «رفتار»های سخیف سقوط می کند و ارزش کلام به خاطر برخوردهای غیرصادقانه و غیرواقع بینانه آسیب می بیند، کار دشواری است.

مدتی است که وقتی برای هواشناسی به سایت‌های جهانی مراجعه می‌کنم، می‌بینم در ارتباط با میزان تابش اشعه «ماورای بنفش» یا «یو وی» هشدار می‌دهند و برای تهران (و به تبع نقاط مختلف ایران) تا رقم ۱۰ را نشان می‌دهند.

در کشور ما متاسفانه واقعیت خشکسالی و تغییر اقلیم از سوی طیف‌‌‌های خاصی انکار شده است و گفته می‌شود که اصلا چنین مشکلی وجود ندارد.