پس لرزه های ترور برادر مالک متروپل/ سال 78 هم می گفتند سعید امامی نمرده اما...

به گزارش اقتصادنیوز به نقل از عصرایران، حملۀ مسلحانه و قتل  مجید عبدالباقی  برادر  حسین عبدالباقی  - مالک و سازندۀ  متروپل آبادان - حاوی چند پیام مهم است:

اول این که شاید چون دست‌شان به خود عبدالباقی نرسیده یا احتمالا مرگ او را باور نکرده‌اند -ولو تلویزیون از سردخانه و مراسم تدفین گزارش پخش کرده باشد- کسانی خواسته باشند مطمئن شوند که این خانواده هم داغ‌دار شده است. دستاورد این حمله اما چیست در حالی که چوبۀ‌دار در انتظار قاتلین هم هست و اگر خود از مصیبت‌دیدگان متروپل باشند داغ دیگری بر خانواده  می‌نشانند؟ 

تتلو ایران را تهدید کرد!

 دوم این که اگر برادر هم در پروژه‌های عبدالباقی اصلی شریک و منتفع بوده به روند رسیدگی قضایی دربارۀ زد‌و‌بندهایی که اجازه داد با مجوز 5 طبقه ساختمانی با اشکوب‌های بیشتر بسازند و دوام نیاورد و فرو ریخت اعتماد نداشته و خود دست به کار شده‌اند و این البته نه از منظر امنیتی نه اعتماد اجتماعی مطلقا علامت خوبی نیست.

سوم این که مجازات یک عضو خانواده به جای خود فرد، ریشه در فرهنگ سنتی و طایفه‌ای دارد و نشان می‌دهد مدرنیسم، همان مدرنیته نیست و نمی‌توان از یک سو بر طبل سنت کوفت و از جانب دیگر به نام مدرنیزاسیون میدان را به رانت‌خواران سپرد تا آدم بی ریشه ای مثل عبدالباقی با رشوه به آلاف و الوف برسد و جان مردم را به بازی بگیرد و دیگ خشم عمومی را به جوش بیاورد.

چهارم این که در عربی ضرب‌المثلی است با این مضمون که  «من له الغنم فعیله الغرم» . یعنی «غنم» و «غرم» با هم است و آن که از «غنیمت»ی برخوردار می‌شود باید آمادۀ پرداخت غرامت هم باشد. یا این که نوش و نیش با هم است.

طبع بشر اما این است که هنگام غنیمت به یاد موعد غرامت نیست. شاید اگر روزنامه‌نگار مستقلی امکان تهیۀ گزارش داشت و گواهی می‌داد و مردم باور می‌کردند متهم هم مرده جان برادر را نمی‌ستاندند.

 به خاطر می‌آورم که سال 78 هم این شایعه جدی بود که سعید امامی معاون سابق وزیر اطلاعات و عامل قتل‌های زنجیره ای نمرده است. چندی بعد اما ژیلا بنی‌یعقوب گزارشی بسیار خواندنی و حرفه‌ای نوشت که حاصل چند هفته حضور و رصد سوگواران یا فاتحه خوانان قبر او در بهشت‌زهرا بود و مطمئن شد که همسر و بستگان سعید امامی واقعا بر آن خاک مویه می‌کنند به عبارت دیگر میتی در آن گور خفته است و روایت آن روزنامه‌نگار شایعات را خاموش کرد؛ گزارش روزنامه‌نگار نه روایت گزارش‌گر تلویزیون رسمی که در آن میکروفون به دستان به جای جلب رضایت مخاطب درصدد برآورده ساختن خواست مدیران و از دست ندادن این شغل اند و گزارش ها کاملا هدف مند است. اگر دولت روحانی بر سر کار باشد صف مرغ سوژه است و اگر دولت رییسی توزیع عادلانه مرغ. در فقرۀ اول خلق الله از گرانی می‌نالند و در دومی می‌گویند به‌به چه خوب است!

خبر ترور برادر عبدالباقی البته جای بحث و تحلیل فراوان دارد منتها عجالتا مشکل اصلی مملکت این است که زنان ایرانی چه می‌پوشند.