اگر قراربود به بی حجابهای حاضر در مراسم22بهمن افتخار کنید چرا اجازه دادید ماجرای مهسا امینی پیش بیاید؟
روز 22 بهمن، وقتی تمثال مبارک بعضی مرشدان اصولگرا و خانم‌های چادری را در کنار بدحجاب‌ها و بی‌حجاب‌های هشت قلم آرایش در راه‌پیمائی سالگرد جشن انقلاب اسلامی دیدیم، تازه دوزاریمان افتاد و فهمیدیم آقای اسبق خبرهائی داشت که ما نداشتیم. آن عکس‌ها و این عکس‌ها که منتشر شدند، نه کفن‌پوشان به خیابان‌ها آمدند و نه کسی فریاد وااسلاما سر داد و نه ائمه جمعه کلان‌شهرها اخطاریه قرمز صادر کردند. آقای اسبق هم هرچه وزیر و مدیر داشت به دولت و مجلس فرستاد و مقدرات کشور را قبضه کرد...
حالا مردم مانده‌اند و این سؤال اساسی که اگر قرار بود بی‌حجابی آنقدر رسمی شود که در مهم‌ترین مراسم انقلابی کشور حضور زنان بی‌حجاب به سوژه‌ای برای دستگاه‌های رسمی تبلیغاتی کشور تبدیل شود و دست اندرکاران صاحب محاسن این دستگاه‌ها عکس‌ها و فیلم‌های مربوط به این صحنه‌ها را با افتخار منتشر کنند و به رخ این و آن بکشند که ببینید ما چقدر طرفدار داریم و انقلاب اسلامی چگونه فراگیر شده و چقدر قدرت جذب دارد، پس چرا اجازه دادید ماجرای مهسا امینی اتفاق بیفتد و آنهمه خسارت به جان‌ها و اموال وارد بیاید و چنان ضربه مهلکی به اعتماد عمومی زده شود؟
اکنون بهیچوجه درصدد اظهار نظر درباره موضوع حجاب نیستیم. این، یک مسأله شرعی است که حکم روشنی دارد کمااینکه نوع اِعمال آن نیز اقتضائاتی دارد و تردیدی نیست که آن حکم روشن شرعی و این اقتضائات، در یک حکمرانی مدبرانه هرگز منجر به اینهمه لطمه وارد شدن به کشور و اتلاف جان و مال که در پائیز امسال پیش آمد نمی‌شوند. سؤال اینست که این بی‌تدبیری را به حساب چه کسی باید گذاشت؟
پاسخ اینهمه سؤال که در ذهن‌ها تلنبار شده را چه کسی باید بدهد؟ و بالأخره آن کفن پوشیدن‌ها و واسلاماهای تا همین دو سه سال قبل که به بهانه ارتکاب فلان کار مکروه به راه می‌افتاد درست بود یا سکوت همراه با لبخند پیروزی امروز لیدرهای شکل دهنده آن کفن پوشیدن‌ها و وااسلاما گفتن‌ها؟
مردم همیشه نشان داده‌اند که به انقلاب و نظام جمهوری اسلامی وفادارند و هرجا لازم باشد برای حمایت از اصل نظام به صحنه می‌آیند و دشمنان را مأیوس می‌کنند ولی این حضور را کسی حق ندارد به معنای تأیید دوگانه عمل کردن‌ها و سیاست یک بام و دو هوای حکمرانان تلقی کند. این بی‌صداقتی‌ها و دوگانه عمل کردن‌ها شدیدترین ضربه را به اعتقادات مردم وارد می‌کنند. مردم در ازای فداکاری‌هائی که برای حفاظت از آرمان‌های انقلاب و نظام می‌کنند از حکمرانان انتظار صداقت و پرهیز کردن از سیاست یک بام و دو هوا دارند. مردم از تمام فعالان سیاسی با هر سلیقه و گرایشی که هستند انتظار دارند برای حل مشکلات کشور دست به دست همدیگر بدهند و صادقانه عمل کنند. این، انتظار زیادی نیست. در عین حال، مردم این سؤال مهم و بی‌پاسخ مانده در طول تاریخ را هم از حکمرانان دارند که قدرت چقدر می‌ارزد که برای داشتن آن و از دست ندادن آن هر کاری می‌کنید؟
