مقایسه عجیب مرگ مهسا امینی و حوادث غزه توسط روزنامه دولت!
به گزارش اقتصادنیوز این روزنامه ادعا کرد:مردم ایران علیه جنایات رژیم اشغالگر قدس به خروش آمده و هر یک به نحوی خشم و نفرت خود را ابراز کرده اند اما در این میان، جبهه معارض، همان‌ها که سال گذشته به بهانه مرگ طبیعی یک بانوی ایرانی بلوا به پا کردند و دنبال به آتش کشیدن قیصریه بودند و فریاد زن و زندگی‌شان بلند شده بود، این روزها یا روزه سکوت گرفته‌اند یا از روی اجبار به صورت دوپهلو بیانیه صادر کرده و هر دو طرف ظالم و مظلوم را محکوم می‌کنند.برخی از آنان ناباورانه گویی خود را به جهالت زده و مدافعین مسلح مردم غزه را به آغاز جنگ متهم و محکوم کرده‌اند. در حالی که کیست نداند صهیونیست‌ها ده‌ها سال است این جنگ و تجاوز را آغاز کرده و هر سال حلقه محاصره را تنگ‌تر و سخت‌تر می‌کنند.
سؤال اساسی این است که چرا جبهه معارض حاضر نیست همراه با مردم ایران و دیگر کشورها، به‌طور صریح و شفاف جنایات رژیم اشغالگر قدس را محکوم کند؟ چرا به بهانه‌های واهی از ابراز انزجار علیه نسل‌کشی صهیونیست‌ها طفره می‌رود و صف خود را از ملت جدا کرده است؟ آیا حمایت از ملت مظلوم تا این اندازه سخت و دشوار است؟
دست کم دو پاسخ برای این پرسش مهم وجود دارد؛ نخست اینکه حمایت و دفاع از ملت مظلوم فلسطین به معنای حمایت از خط مقاومت است و جبهه مقاومت با محوریت ایران انقلابی شکل گرفته است. دشمنی اینان با حماس و حزب‌الله لبنان و انصار‌الله یمن هم بدین خاطر است که آنها دوست ایران انقلابی هستند.
اما دلیل دوم سکوت و عدم شفافیت در محکوم کردن‌شان ادای دین به صهیونیست‌هاست. به هر حال، سال گذشته در جریان اغتشاشات خونینی که جبهه مخالف، معارض و معاند علیه ملت و نظام اسلامی به راه انداخته بود، صهیونیست‌ها و قدرت‌های غربی تمام توان رسانه‌ای و مادی خود را برای حمایت از آنان وارد صحنه کردند، از این رو، متقابلاً جبهه معارض وظیفه خود می‌دانند که در کنار رژیم اشغالگر قدس قرار گیرند و دفاع ملی فلسطینیان را محکوم کنند.
هیچ بدنامی برای جریانات و کنشگران سیاسی بالاتر از این نیست که آنان خود را مدیون دولتی جعلی، غاصب و جنایتکار بدانند و برای ادای دین، مظلومیت ملت ستم‌دیده را نبینند. در داخل، فریاد وا مظلوما سر می‌دهند و در سطح منطقه از ظالم حمایت می‌کنند. نفرت‌شان از اسلام سیاسی آنان را تا به این درجه از همروی با نظام سلطه جهانی و صهیونیست‌ها سوق داده است. اکنون بیش از هر زمان دیگری معلوم می‌شود که جانم فدای ایران گفتن‌شان تا چه اندازه تهی و پوشالی است. هرگز، فدایی ملت در کنار دشمن ملت نمی‌ایستد.
