مودی برای مانور در جنوب خیز برداشته است/ هند درگیر شکاف غمیق میان شمال و جنوب

به گزارش اقتصادنیوز، شانس به نفع گاو نری بود که نامش را نارندا مودی گذاشتند، این گاو در مسابقه ای واقع در ایالت جنوبی تامیل نادو، به میدان رفت. چالشش رسیدن به انتهای میدان بود بدون اینکه توسط هیچ یک از مردان جوان مهار شود. یکی از مردان توانست برای لحظه ای مهارش کند، اما کنترلش را از دست داد. صاحب گاو،می گوید«او بسیار تهاجمی است، اما کلید موفقیتش آگاهی از موقعیت 360 درجه ای است».همین را می توان در مورد رویکرد آننامالی به سیاست نیز یادآور شد. او در ۳۹ سالگی حزب بهاراتیا جاناتا ی در تامیل نادو را رهبری می‌کند. با برگزاری انتخابات سراسری در ماه مه، این چهره بخش مهمی از اولویت های سیاسی و اقتصادی حزب مودی است.چرا که  دولت مرکزی هند و بسیاری از ایالت های شمال فقیرتر و پرجمعیت تر را کنترل می کند. اما تلاش کرده تا در جنوب ثروتمندتر و با تحصیلات بهتر، که موتور اقتصادی هند است، نفوذ کند. وظیفه آننامالی این است که به طرز چشمگیری شرایط را تغییر دهد.

خیز برای مانور در جنوب

ژانویه، حزب بهاراتیا جاناتا کارزار خود در جنوب هند را آغاز و هزاران فعال را در آنجا به خدمت گرفت و رهبران محلی را تغییر داد. مودی سال گذشته 17 بار به جنوب سفر کرده است. حتی صحبت هایی از عهده داری کرسی پارلمان ملی در تامیل نادو، پرجمعیت‌ترین ایالت جنوب، و همچنین ایالت کنونی او، بنارس در شمال، وجود دارد. مهمتر از آن، حزب حاکم  پیام های خود را در جنوب تغییر داده تا بیشتر بر توسعه و کمتر بر ایدئولوژی ملی گرای هندو تمرکز کند، که منتقدان می گویند دشمنی با مسلمانان و سایر اقلیت ها را دامن می زند. این یک سوال بزرگ را مطرح می کند: آیا مودی مایل است اهداف ایدئولوژیک را برای وحدت ملی قربانی کند؟فشار حزب حاکم بر جنوب در وهله نخست در باب  محاسبات انتخاباتی است. بهاراتیا جاناتا مدت‌هاست که اکثریت کرسی‌های پارلمان هندی‌زبان در شمال و بخش‌های مرکزی کشور و همچنین ایالت گجرات زادگاه مودی در غرب را به خود اختصاص داده است. در سال 2019 این حزب آرای بیشتر بخش های شمال شرق را به دست آورد.

آنگونه که اکونومیست نوشته، انتظار می رود حزب حاکم در سال جاری دوباره برنده شود و هدف خود را به دست آوردن 370 کرسی تعیین کرده است. حزب برای به دست آوردن کرسی های شمال و غرب خیز برداشته است. اما برای تحکیم کامل کنترل خود بر کشور باید در جنوب بهتر عمل کند. بهاراتیا جاناتا در سال 2019، 29 کرسی از 129 کرسی مجلس سفلی را به نمایندگی از پنج ایالت جنوبی آندرا پرادش، کارناتاکا، کرالا، تامیل نادو و تلانگانا به دست آورد. در سه تا از این ایالت ها هیچ کدام را برنده نشد. انگیزه دوم برای تاکید حزب حاکم در جنوب، استراتژی این ساختار برای جابجایی رقیب اصلی خود، حزب کنگره، به عنوان تنها نیروی سیاسی واقعا ملی هند است. اگرچه کنگره دیگر مانند سال های اولیه خود بر جنوب تسلط ندارد، اما سال گذشته در انتخابات ایالتی در کارناتاکا و تلانگانا پیروز شد. بیش از نیمی از کرسی های لوک سبها (مجلس سفلی9 متعلق به جنوب است.

چرایی اهمیت ایالت های جنوبی هند

با این حال، حزب حاکم بر هند  دلایل اقتصادی قانع کننده ای برای هدف قرار دادن جنوب دارد. تصویر مودی تا حد زیادی متکی به مشارکت موثرش در ساختار اقتصاد هند است که سریع‌ترین رشد را دارد. اما این ایالت های جنوبی هستند که بخش عمده ای از موفقیت اقتصادی هند را به وجود آورده اند. بنگلور و حیدرآباد، پایتخت‌های کارناتاکا و تلانگانا، خانه بسیاری از شرکت‌های فناوری پیشرو هند و همچنین غول‌های جهانی مانند آمازون و مایکروسافت هستند. حدود 46 درصد از «یونیک شاخ‌های» فناوری هند در جنوب فعال هستند، در حالی که 66 درصد از صادرات صنعت خدمات نیز در آنجا انجام می‌شود. از 14 تامین کننده اپل در هند، 11 تامین کننده در جنوب فعالیت دارند.از همین رو استانداردهای زندگی در جنوب متفاوت از شمال است. حدود 20 درصد از جمعیت هند در پنج ایالت جنوبی زندگی می کنند، در حالی که حدود 26 درصد تنها در دو ایالت از فقیرترین ایالت های شمال، اوتار پرادش (یا بالاتر) و بیهار زندگی می کنند. در مقایسه با این دو مکان، تولید ناخالص داخلی برای هر نفر در جنوب 4.2 برابر بیشتر است، در حالی که نرخ مرگ و میر نوزادان کمتر از نصف است. میانگین نرخ باسوادی زنان 15 تا 49 ساله در جنوب با میانگین 86 درصد، بالاترین نرخ سواد در هند است. در بالا و بیهار، میانگین 70٪ است.

عامل اصلی شکاف شمال و جنوب بیشتر فرهنگی است. حزب حاکم  به دنبال ایجاد یک هویت ملی هندو محور است اما این ایده در جنوب، کمتر طنین انداز است. این منطقه همچنین دارای سابقه طولانی فعالیت اجتماعی با هدف مدرن کردن هندوئیسم و ترویج هویت محلی است.چالش حزب حاکم به ویژه در تامیل نادو شدید است. مشکل دیگر حزب حاکم بر هند این است که نابرابری های اقتصادی بین شمال و جنوب تنش های سیاسی را تشدید کرده است. این امر به ویژه از سال 2017 که مودی مالیات بر کالاها و خدمات ملی را اعمال کرد، صادق است. رهبران جنوب شکایت دارند که تنها کسری از کمک های مالیاتی خود را از دولت مرکزی پس می گیرند. در ماه فوریه، آنها در دهلی، پایتخت تظاهرات کردند و گفتند که سیاست مودی در باب توزیع درآمدهای مالیاتی بین ایالت‌ها بر اساس جمعیت، جنوب را در موضع ضعف قرار داده است.

مناقشه شمال و جنوب ممکن است با بازنگری در مرزهای انتخاباتی که پس از سال 2026 انجام می شود، تشدید شود. این روند که به عنوان «تحدید حدود» شناخته می شود، می تواند مجلس عوام پارلمان را از 543 کرسی به حدود 753 کرسی افزایش دهد و اکثر کرسی های جدید در شمال تعریف شوند. در این میان یکی از ایالت‌های جنوبی که حزب حاکم بر هند  پیشتر در آن نفوذ کرده کارناتاکا است که در سال 2019 25 کرسی از 28 کرسی را به دست آورد. سپس در انتخابات ایالتی در سال گذشته به کنگره شکست خورد، تا حدی به دلیل ادعای فساد و واکنش شدید به ممنوعیت پوشیدن لباس دانشجویان مسلمان. با این حال، حزب حاکم بر هند احتمالاً در نظرسنجی ملی امسال پیشتازی خود را در آنجا حفظ خواهد کرد.با همین منطق، حزب حاکم  می تواند چند کرسی بیشتر در تلانگانا به دست آورد. اگرچه کنگره در انتخابات ایالتی سال گذشته در آنجا پیروز شد، بهاراتیا جاناتای سهم آرای خود را دو برابر کرد و به 14 درصد رساند. ممکن است یک یا دو کرسی در کرالا، که در حال حاضر توسط حزب کمونیست هند (مارکسیست) اداره می شود، به دست آورد. این حزب می تواند با احزاب محلی در آندرا پرادش متحد شود. اما سخت ترین نبرد در تامیل نادو خواهد بود که 39 کرسی لوک سبها آن را به بزرگترین جایزه انتخاباتی در جنوب تبدیل کرده است.