آمریکا در تله تل‌آویو/ چرا جنگ غزه برای واشنگتن پر هزینه شد؟

به گزارش اقتصادنیوز، 25مارس، ایالات متحده با دادن رای ممتنع به قطعنامه شورای امنیت در باب توقف درگیری ها در غزه، گامی غیر معمول برداشت. پس از آن سفیر ایالات متحده در سازمان ملل جهت توجیه این فعل اعلام کرد که قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل غیر الزام آور هستند. دیگر مقامات دولت بایدن نیز تلاش کرده اند تا اهمیت رای گیری را کمرنگ جلوه دهند. عدم تعادل در روابط ایالات متحده و اسرائیل در هفته های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته، زیرا دولت بایدن به آرامی انتقاداتش علیه اسرائیل را شتاب بخشیده، در حالی که نتانیاهو کماکان دهن کجی می کند.اسرائیل همچنان کامیون های کمک رسانی حامل آب، غذا و دارو را به 70 درصد از جغرافیای غزه که با قحطی فاجعه بار مواجه هستند، را محدود کرده است.

در باب انفعال بایدن

آنگونه که فارین پالسی نوشته، جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده و آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه، علیرغم رهبری قدرت نظامی بزرگ جهان که اسرائیل برای داشتن تسلیحات، بودجه و پوشش دیپلماتیک به آنها وابسته است، به راه حل های عملی چون  پرتاب کمک های هوایی و ساخت اسکله شناور در سواحل غزه متوسل شده اند.با این حال آنگونه که فارین پالسی نوشته، دولت بایدن به جای اقدامات نیمه نمادین، می تواند از اهرم فشار گسترده علیه اسرائیل استفاده کند و در این مسیر از سلف جمهوری خواه خود، جورج دبلیو بوش پیروی نماید. در سال 1991، بوش پدر و وزیر امور خارجه اش، جیمز بیکر سوم، به صراحت اعلام کردند که اگر اسرائیل بخواهد بسته کمکی 10 میلیارد دلاری را به عنوان تضمین وام دریافت کند، باید ساخت شهرک های بیشتر در سرزمین های اشغالی رامتوقف نماید.

 در آن بازه زمانی، رویارویی کاخ سفید و کابینه اسرائیل به یکی از پر دردسرترین دوره‌ها در روابط دو بازیگر تبدیل شد.با این همه، ما در باب دو عصر تاریخی صحبت می کنیم، البته، نقطه شروع این دو مورد متفاوت است، در سال 1991اسرائیل درگیر جنگ تمام عیار نبود. با این حال، شجاعت سیاسی در واشنگتن در زمان جنگ ضروری تر است - به ویژه در شرایطزی که ارتکاب جرایم جنگی توسط اسرائیل توسط دیوان بین المللی دادگستری و حتی در دادگاه های ایالات متحده جدی گرفته می شوند.بوش پدر و بیکر، برخلاف بایدن و بلینکن در مسیر مشروط کردن کمک به اسرائیل قاطعانه عمل کردند. بوش در سال 1992 به خبرنگاران گفت که یک اینچ هم کوتاه نمی اید. امروز به نظر می رسد واشنگتن باید از این گزاره پیروی کند.

نسخه بوش پدر برای اسرائیل

روابط متلاشی بین دو بازیگر موجب شده بود تا اسحاق شامیر، نخست وزیر وقت اسرائیل از وضعیت حاکم تحت عنوان "انفجاری بزرگ" یاد کند.در آن بازه زمانی سفیر اسرائیل در واشنگتن به دولت بوش هشدار داد که تل آویو بر وام 10 میلیارد دلاری تاکید خواهد کرد،قرار بر این بود که این پول در درجه اول برای کمک به اسرائیل جهت جذب یهودیان شوروی مورد استفاده قرار بگیرد، گزاره ای که ساخت مسکن بیشتر در سرزمین های اشغالی را به عنوان بخشی از سیاست رادیکال کابینه شامیر برای توسعه شهرک سازی ها را شامل می شد. با این حال، بیکر معتقد بود که ارائه ضمانت‌های وام به اسرائیل در آن زمان، برای منافع ایالات متحده مضر است.بیکر تاکید داشت که ارائه کمک میلیارد دلاری ایالات متحده به اسرائیل نمایندگان متحدان عرب واشنگتن را از این بازیگر دور خواهد کرد.

بیکر در 1 سپتامبر با شامیر تماس گرفت و از او خواست درخواست برای دریافت وام 10 میلیارد دلاری را به تعویق بیندازد. شامیر مخالفت کرد و بر توسعه شهرک سازی ها تاکید داشت. بوش پدر پس از آن در یک کنفرانس مطبوعاتی اعلام کرد که از کنگره می‌خواهد هرگونه درخواست وام برای اسرائیل را به مدت 120 روز به تعویق بیندازد. بلافاصله، اسرائیلی ها درخواست وام را ارائه کردند. به طور همزمان، سازمان‌های طرفدار اسرائیل وارد عمل شدند و هزاران هوادار آیپک برای راهپیمایی در کاپیتول هیل بسیج گشتند.رئیس جمهور در 12 سپتامبر در تلویزیون ملی ظاهر شد و این استدلال را مطرح کرد که اصرار اسرائیل بر درخواست وام تهدیدی برای صلح است و او آماده است در صورت تصویب این قانون توسط کنگره، آن را وتو کند. او همچنین خاطرنشان کرد که چگونه سربازان آمریکایی جان خود را در جنگ خلیج فارس برای دفاع از اسرائیل در برابر موشک های اسکاد صدام حسین به خطر انداخته اند و چگونه دولت ایالات متحده تنها در آن سال مالی معادل هزار دلار به هر مرد و زن اسرائیلی کمک کرده است.

وقتی تاریخ تکرار می شود

اگرچه اسرائیل و حامیانش دچار جنون شدند، اما یکی از وزرای کابینه اسرائیل رئیس جمهور آمریکا را "یهود ستیز" و "دروغگو" خواند، اما بوش پدر پیروز شد. در 2 اکتبر 1991، سنای ایالات متحده رسماً با درخواست بوش برای تعویق 120 روزه موافقت کرد. علاوه بر این، ارائه وام به دلیل عزم شامیر برای گسترش شهرک‌ها، تا زمان انتخاب کابینه معتدل‌تر اسرائیلی به رهبری اسحاق رابین، به تعویق افتاد.سپتامبر 1990، با پایان جنگ سرد، بوش پدر ظهور به اصطلاح نظم نوین جهانی را نوید داده بود، «دنیایی که در آن حاکمیت قانون جایگزین حاکمیت جنگل می‌شود. دنیایی که در آن قوی‌ها به حقوق ضعیف‌ها احترام می‌گذارند.» اجماع جهانی علیه تجاوز عراق به کویت باعث ایجاد خوش بینی شد. با این حال، رهبران عرب به سرعت مردد شدند و به استاندارد دوگانه آشکار با اسرائیل اشاره کردند.

پس از آن بود که اعتبار دیدگاه بوش به خطر افتاد. 8 اکتبر 1990، پلیس اسرائیل را در حرم الشریف، قتل عام بزرگی را مرتکب شد، رخدادی که از آن تحت عنوان خونین ترین روز شرق بیت المقدس از سال 1967 یاد می شود. یک گروه یهودی تندرو در برای دور کردن مسلمانان به خشونت متوسل شد. گفته می شود، 21 فلسطینی غیرمسلح کشته و 150 نفر دیگر از جمله کودکان زخمی شدند.رهبران اسرائیل در برابر موج انتقادها سکوت کردند.رولان دوما، وزیر امور خارجه فرانسه، نگران این بود که عدم محکومیت اسرائیل دلیلی باشد مبنی بر محکومتی رویکرد دوگانه غرب. شورای امنیت سازمان ملل متحد قطعنامه ای را تصویب کرد که در آن نیروهای امنیتی اسرائیل محکوم شدند.دولت بوش پدر به این قطعنامه رای مثبت داد.عزم جورج دبلیو بوش عزم ب به طور قابل توجهی در تضاد با موضع سهل گیرانه دولت بایدن است، که پس از کشتن 32 هزار فلسطینی هنوز از خط و سیاست قاطعی در ارتبابا اسرائیل پیروی نمی کند.با این حال، تشابهات تاریخی قابل توجهی وجود دارد. در سال 1991، تجاوز صدام به کویت پس زمینه بود. امروز، حمله روسیه به اوکراین و تصور غالب در جنوب جهانی از استاندارد دوگانه در باب اسرائیل. در آن زمان، نظم نوین جهانی در خطر بود. اکنون، این تعهد تقویت شده که غرب برای دفاع از دموکراسی و حاکمیت قانون در تلاش است. با این همه انفعال بایدن از تعهد را کم رنگ جلوه می دهد.