سدهایی که جان می‌دهند
به گزارش اقتصادنیوز، یک سال قبل وزیر نیرو اعلام کرده بود که برخی سدها در ساخت حدود 30 تا 40 درصد پیشرفت فیزیکی داشته، اما چون لطمه‌های جبران‌ناپذیری به منابع آب‌های زیرزمینی، بخش کشاورزی و افزایش تبخیرها را دربر داشته، از ساخت آنها ممانعت شده است.
این صحبت آغازی بود بر بازنگری در سدسازی‌های بی‌رویه‌ای که در سال‌های قبل از آن صورت گرفته بود. در این میان اما، دولت تلاش خود را بر ساخت سدهایی گذاشت که درصد قابل توجهی پیشرفت در ساخت داشته‌اند. در عین حال انتظار می‌رفت تا از سدهایی که از گذشته برای حفظ منابع آبی به کار گرفته شده بودند، محافظت شود.
حالا اما به نظر می‌رسد که بعد از سرنوشت نامشخصی که سد گتوند بعد از حاشیه‌های فراوان داشته، سد دز نیز نفس‌های آخر خود را می‌کشد.
آن‌طور که مدیرعامل شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران عنوان کرده است، سد دز تنها مخزن رودخانه دز است که پس از گذشت ۵۰ سال از زمان ساخت ، ۷۰۰میلیون مترمکعب از حجم مخزنش با رسوب پر شده است و ادامه این روند سبب از بین رفتن خاصیت این سد می‌شود. وضعیت این سد حالا در زمان به هشدار رسیدن وضعیت آبی ایران، قرمز شده است.
بر اساس گزارشی که خبرگزاری مهر نوشته، محمدرضا رضازاده در این رابطه این وضعیت سد دز را سبب از بین رفتن قدرت مدیریتی وزارت نیرو در این حوضه آبریز دانسته و عنوان کرده است که زمان بارندگی در ایران متناسب با زمان نیاز به آب در بخش کشاورزی نیست بنابراین برای جمع آوری بارندگی‌های نابهنگام که پراکندگی مکانی مناسبی نیز ندارد؛ چاره ای جز سدسازی نیست.
آن‌طور که از صحبت‌های رضازاده برمی‌آید، وضعیت سد دز به حد بحران رسیده و مشخص نیست که در صورت توجه نکردن به سدهای استراتژیکی که در شرایط بحران آب به کمک ایران می‌آید، چه سرنوشتی برای منابع آبی ایران در انتظار است.
