شاه کلید خروج از رکود

مهمترین مولفه در حل مشکل رکود توجه به سمت عرضه است. دولتها در صورت داشتن عزم جدی در مقوله تورم، از شانس بیشتری برای مدیریت و کنترل تورم برخوردارند. تورم از آن جهت که یک متغیر اسمی است، با مولفه رکود متفاوت است و کنترل تورم به نسبت مثلا از بین بردن رکود از شرایط آسان تری برخوردار است.
خروج از رکود اما به راحتی امکان پذیر نیست. رکود به دلیل بازگشتن و باز تولید شدن از سمت عرضه اقتصاد به سرعت به سمت تقاضا نیز سرایت کرده و در مجموع کل اقتصاد را درگیر خواهد کرد.
برای آنکه از رکود خارج شویم بنگاه، کارگران، کارفرمایان، بهره وری و مسائل مربوط به تکنولوژی باید نزدیک به شاخص های کشورهای در حال توسعه قرار گیرند، انجام این مهم از عهده دولت خارج است و نیاز به همگرایی در عرصه کل اقتصاد، از سوی مجموعه حاکمیت دارد. تورم اما داستانی متفاوت دارد، از دو جهت تحت تاثیر قرار خواهد گرفت. یکی از جهت متغیرهایی است که بر شاخص تورم تاثیر می گذارد مانند نقدینگی و ...، دیگری بحث انتظارات است. در مجموع سیاستهایی که منجر به کنترل تورم می شوند از سیاستهایی که در واقع خروج از رکود را در پی دارند آسان تر و با سرعت بیشتری به فعلیت در می آیند.
در اقتصاد بحث معروفی به نام منحنی فیلیپس وجود دارد، این منحنی در اصطلاح به ارتباط معکوس میان بیکاری و تورم اشاره دارد. در صورت کاهش بیکاری و رونق اقتصادی ناگزیر تورم افزایش خواهد یافت و بلعکس. این اما همه ماجرا نیست. در صورت افزایش بهره وری در اقتصاد منحنی فیلیپس به چپ منتقل شده و می توان چنین استدلال کرد که، الزاما کاهش نرخ بیکاری و ایجاد رونق اقتصادی به معنای افزایش تورم نیست.
به نظر دولت در زمینه خروج از رکود چنین سیاستی را در پیش گرفته و در حال حاضر بیشتر به سمت عرضه در اقتصاد پرداخته است. البته که کنترل تورم بسیار مهم و تاثیر گذار است اما، تا سیاستهای طرف عرضه در اقتصاد، بهره وری، حذف تحریمها و ایجاد مناسبات بین المللی مناسب و قدرت خرید مردم که همان ایجاد اشتغال و رونق تولید است بهبود نیابد، رکود از صحنه اقتصاد ایران از بین نخواهد رفت.