قالیباف اینگونه علم اقتصاد را زیر سوال برد/ آیا رشد اقتصادی 26 درصدی ممکن است؟

شهردار تهران پس از متهم کردن روحانی به بی صداقتی مدعی شد که اگر رییس جمهور شود طی 4 سال درآمد کشور را دو و نیم برابر و 5 میلیون شغل ایجاد خواهد کرد.پس از طرح این ادعا، بسیاری از اقتصاددانان این پرسش و ابهام را مطرح ساخته اند که چگونه و بر چه تئوری اقتصادی چنین مهمی ممکن است.یکی از این اقتصاددانان به بررسی ادعای قالیباف پرداخته است.

**پیامبر اقتصاد ایران!

وی طی یادداشتی به استناد اعداد و فرمول‌ها‌ی علم اقتصاد، آنچه شهردار تهران گفته را غیر ممکن و غیرمعقول می‌داند.یادداشت محمد فاضلی، به شرح زیر است:

محمدباقر قالیباف 26 فروردین 1396 سخنی در بیانیه‌ ثبت نام انتخاباتی‌اش گفت که ثابت می‌کند او پیامبر اقتصاد ایران است زیرا معجزه اقتصادی می‌کند و شایسته لقب پیامبر اقتصاد ایران است.

او گفته است «من، محمدباقر قالیباف به شما تعهد می‌دهم با توکل به خداوند منان و به پشتوانه شما «دولت مردم» را تشکیل دهم و در یک دوره چهار ساله با انقلابی اقتصادی درآمد کشور را دو و نیم برابر افزایش دهم، ۵ میلیون شغل ایجاد کنم، نظام مالیاتی را به نفع ۹۶ درصد مردم تغییر دهم و از همه مهم‌تر برنامه‌ای مدون و دقیق برای حل مشکلات فوری اقشار کم‌درآمد اجرا کنم.» شما فقط خواندن 497 کلمه را تحمل کنید تا بدانید او «پبامبر اقتصاد ایران» است!

**معنی دقیق وعده قالیباف

معنای وعده‌ای که قالیباف داد: 4 ساله درآمد سرانه ایران از فرانسه، انگلیس، کانادا، ژاپن و کره جنوبی بیشتر می‌شود!

درآمد ناخالص ملی (Growth Nationa- Income)

ایران در سال 2015 برابر 511 میلیارد دلار بوده است (آمار بانک جهانی). دو و نیم برابر شدن آن به این معنی است که ظرف چهار سال اقتصاد ایران به درآمد ناخالص ملی 1277 میلیارد دلار می‌رسد.

آمار بانک جهانی نشان می‌دهد کشورهای آرژانتین (541)، سوئد (567)، سوئیس (701)، عربستان سعودی (742)، ترکیه (782)، هلند (827)، اندونزی (887)، مکزیک (1233)، اسپانیا (1324) و کره جنوبی (1389) درآمد ناخالص ملی بیشتر از ایران دارند.

دو و نیم برابر شدن درآمد ملی ایران یعنی ما به اقتصادی بین مکزیک و اسپانیا تبدیل می‌شویم. این رشد ظرف چهار سال یعنی اقتصاد ایران هر سال حدود 26 درصد رشد کند و اندازه اقتصاد سال اول 643 میلیارد دلار، سال دوم 811 میلیارد دلار، سال سوم 1022 میلیارد دلار و سال چهارم 1287 میلیارد دلار شود. میانگین رشد اقتصاد ایران در سال‌های بعد از انقلاب حدود 2.2 درصد بوده است.

**اقتصاد ایران باید بالاتر از ژاپن باشد

درآمد سرانه ایران در سال 2015 برابر 6550 دلار بوده و دو و نیم برابر شدن آن یعنی به 16375 دلار برسد. این رقم بر اساس برابری قدرت خرید (PPP) 17430 دلار بوده و دو و نیم برابر شدن آن یعنی به 43575 دلار و در حدود قدرت خرید سوئد (48700) و بالاتر از ایسلند، بلژیک، استرالیا، کانادا، فنلاند، ژاپن، فرانسه، انگلستان، ایتالیا، نیوزیلند، اسپانیا و کره جنوبی برسد.

آمارهای بانک جهانی نشان می‌دهد شاخص قدرت خرید ایران در فاصله سال‌های 1990 تا 2014 از 6600 به 17430 افزایش یافته و ظرف 24 سال 2.64 برابر شده است. آمارها نشان می‌دهد اقتصاد کره جنوبی، یکی از معجزه‌های اقتصادی قرن بیستم، 

در همین فاصله شاخص قدرت خرید خود را از 8420 به 34810 دلار (4.13 برابر رسانده) و چین (بزرگ‌ترین معجزه اقتصادی قرن) این شاخص را ظرف 24 سال از 990 به 14390 دلار رسانده است.

**23 میلیون نفر در ایران شاغل‌اند

آمارهای اشتغال نشان می‌دهد حدود 23 میلیون نفر در ایران شاغل‌اند و هر شاغل به‌طور متوسط 22217 دلار در درآمد ناخالص ملی 511 میلیارد دلاری ایران سهم دارد. آقای قالیباف گفته ظرف چهار سال، پنج میلیون شغل جدید ایجاد می‌کند، پس در پایان چهار سال 28 میلیون شاغل ایرانی درآمد دو و نیم برابر شده 1277 میلیارد دلاری را تولید می‌کنند، یعنی سهم هر کدام 45607 دلار می‌شود. این یعنی تقریباً بهره‌وری تولید هر ایرانی ظرف چهار سال 100 درصد رشد می‌کند.

بررسی رسمی بانک مرکزی ایران در فرودین 1389 نشان می‌دهد اگر شاخص بهره‌وری کار در سال 1376 را معادل 100 بگیریم، شاخص بهره‌وری کل اقتصاد در سال 1367 معادل 78.9 بوده و تا سال 1376 به 100 می‌رسد. شاخص بهره‌وری کل اقتصاد پس از آن تا سال 1386 به 121.1 رسیده و شاخص بهره‌وری سرمایه نیز از 77.3 در سال 1367 به 101.9 در سال 1386 می‌رسد.

شاخص بهره‌وری کل نیز از 100 در سال 1376 به 108.5 در سال 1386 افزایش می‌یابد. شاخص بهره‌وری کل در ده سال فقط 8.5 درصد افزایش می‌یابد و میانگین رشد بهره‌وری کار نیز در سال‌های 1368 تا 1386 سالیانه 2.3 درصد و میانگین رشد بهره‌وری سرمایه 1.5 درصد بوده است.

معنای وعده‌های آقای قالیباف این است که ظرف چهار سال:

- درآمد سرانه ایران را بر اساس برابری قدرت خرید از ایسلند، بلژیک، استرالیا، کانادا، فنلاند، ژاپن، فرانسه، انگلستان، ایتالیا، نیوزیلند، اسپانیا و کره جنوبی بیشتر می‌کند.

- متوسط رشد بهره‌وری کل در اقتصاد ایران را به حدود 10 برابر متوسط این رقم در سال‌های 1367 تا 1386 می‌رساند.

- میانگین رشد اقتصادی ایران را ظرف چهار سال به رقمی بیشتر از دو برابر بالاترین رقم رشد ثبت‌شده برای چین در سه دهه گذشته می‌رساند.

محمدباقر قالیباف یک معجزه اقتصادی را به شما وعده می‌دهد و اگر این حرف‌ها را باور کنید، قبول کرده‌اید که او «پیامبر اقتصاد ایران» است. سوال: آیا در بین اصولگرایان اقتصاددانی هست که از حیثیت تاریخ اقتصادی دفاع کند؟

قدرت از آن شما، اما علم اقتصاد را به بازی نگیرید.»

**عملکرد اقتصادی در شهرداری

از سوی دیگر قالیباف در شرایطی چنین ادعایی را مطرح کرده است که کارنامه اقتصادی وی در شهرداری تهران با اما و اگر‌ها‌ی فراوانی روبروست. روز گذشته تندگویان عضو شورای شهر تهران در گفتگو با ایلنا با انتقاد از عملکرد شهردار تهران گفت: حجم مجموع بدهی به پیمانکاران، اشخاص، بانک‌ها و پروژه‌های نیمه‌کاره در طی مدتی که آقای قالیباف شهردار تهران است، حدود ۶۰ تا ۷۰ هزار میلیارد تومان است.

وی اظهار داشت: در ۴ سال اخیر آقای قالیباف، هیچ‌وقت پاسخ سوال و تذکر ما را در شورا ندادند، به‌طور مثال در موضوعات مهمی مانند حادثه پلاسکو و همچنین هزینه تمام شده پل صدر و تونل نیایش وقتی درخواست کردیم که بیایند و توضیح بدهند، هیچ وقت پاسخگوی شورا برای عملکرد خودشان نبودند.

**قالیباف نمی‌تواند توجیهی کند

وی با اشاره به اینکه دوره مدیریت قالیباف دوره طولانی مدتی بود و نمی‌توانند توجیه کنند که وقت برای انجام کار نبود، گفت: در ۱۲سال اخیر تقریبا هیچ نوع درآمد پایداری را در شهر نداشتیم و پایه هیچ نوع درآمد پایداری هم ایجاد نشد. حداقل کاری که می‌شد انجام شود، تولید درآمد از زباله شهر است که هیچ‌گاه اتفاق نیفتاد؛ در تهران روزانه ۷ هزار تن زباله ایجاد می‌شود در حالی که هیچ درآمد پایداری را در این بخش نداشتیم؛ این زباله‌ها نه تبدیل به نیروی برق شد و نه تبدیل به فرآورده‌های دیگر و این

در حالی است که عوارضش از مردم اخذ می‌شود.

**پل طبقاتی صدر یا تونل نیایش جزو اولویت‌ها نبود

این عضو شورای اسلامی شهر تهران با بیان اینکه در اجرای پروژه‌ها، اولویت‌بندی وجود نداشت و اقدامات تبلیغاتی برای اجرایی شدن پروژه‌ها بیشتر مدنظر بود، خاطرنشان کرد: احداث پل طبقاتی صدر یا تونل نیایش ممکن است نیاز شهر باشد، ولی جزو اولویت‌های ما نبود. به طور قطع احداث و بهره‌برداری مترو واجب‌تر است، اما ایشان به دلیل بهره‌برداری‌های تبلیغاتی این پروژه‌ها‌ را در اولویت قرار داد که البته بعد از ۴ سال هنوز عدد و رقم اجرایی شدن این پروژه‌ها را نداریم.

**هزینه بی دلیل برای احداث تونل امیرکبیر

تندگویان با اشاره به اقدامات بدون تحقیق و کارشناسی در شهر تهران، گفت: به طور مثال هزینه احداث تونل امیرکبیر ۱۳۰۰ میلیارد تومان است و سالانه ۹ میلیارد تومان بابت هزینه نگهداری پرداخت می‌کنند، ولی اصلا هیچ استفاده‌ای از آن نمی‌شود؛ چون هیچ تحقیقی برای اجرای پروژه صورت نگرفته و بعد از اجرایی شدن نیز پلیس راهور اجازه بهره‌برداری را نمی‌دهد.

**هزینه کلان برای پروژه 17 شهریور

وی ادامه داد: پروژه ۱۷ شهریور نیز با هزینه کلان انجام شد و بدون هیچ نوع بازدهی باید جمع‌آوری شود و دوباره به حالت اولیه خودش بازگردد. در شهر مجموعه کارهایی انجام شد که فاقد تحقیقات و بیشتر تبلیغاتی بوده است. به طور مثال دریاچه چیتگر یا دریاچه خلیج فارس که قرار بود به عنوان جایگاه تفرجی، مردم از آن بهره‌مند شوند، آنقدر برج در اطراف آن ساخته شده که دیگر چشم‌اندازی برای دریاچه وجود ندارد.

**ساماندهی مالی و شهردار بعدی

عضو شورای شهر تهران ادامه داد: شهردار بعدی هر کسی باشد تا بخواهد ساماندهی مالی را انجام دهد، سال‌ها زمان می‌برد. حجم مجموع بدهی به پیمانکاران، اشخاص، بانک‌ها و پروژه‌های نیمه‌کاره حدود ۶۰ ،۷۰ هزار میلیارد تومان است. ۱۴ هزار میلیارد تومان بدهی به اشخاص و ۲۰ میلیاردتومان بدهی بانکی است که متاسفانه سررسید هم دارد و هر ماه و هر سال با توجه به ضرایب بانکی این مبلغ افزایش می‌یابد؛ همچنین ۴۵ هزار میلیارد تومان هزینه پروژه‌های نیمه‌کاره و پروژه‌هایی است که در برنامه ۵ ساله آمده است.

**ارزیابی کارنامه شهردار

تندگویان ضمن اشاره به اینکه بعد از ۱۲سال کارنامه قالیباف، کارنامه نسبتا خوبی نیست و به خصوص در حوزه مالی قابل نقد و بررسی است، گفت: در این ۱۲ سال نه تنها درآمد پایدار ایجاد نشده، بلکه سرمایه‌های شهر خام‌فروشی شده و کلی بدهی به بار گذاشته شده است. شهردار بعدی که بیاید با کلی دیون و بدهی مواجه است.

وی با بیان اینکه "مجموعه فروشگاه‌های شهروند" بخشی از درآمد پایدار شهری است و از سال اول که وارد شورا شدیم، خواستیم که میزان سود واقعی شهروند اعلام شود، گفت: سال اول گفتند که شهروند، سود و ضرر ندارد و فروشگاهی است که براساس درآمدش، هزینه‌هایش را جبران می‌کند؛ ما به شدت اعتراض کردیم و بعدا مشخص شد که سالی ۳۰ میلیارد تومان سود داشته است.