اتهام اقتصادی جدید علیه ترامپ؛تحریف کاهش نرخ بیکاری

عدم کاهش نرخ بیکاری در 12 علّت

اما این آمارها از سوی تحلیل گران با شک و شبهه نگریسته می شود گویی برای یکی از معدود دفعات به آمار های اعلام شده از سوی یک دولت در آمریکا تشکیک جدی می شود.یکی از نمونه واضح این تشکیک از سوی رسانه فوربس صورت گرفته است.

نرخ بیکاری 10.2 درصد، بیشتر از آن مقداری است که در آمریکا و در دوره رکود بزرگ وجود داشت. در سال 2009 نرخ بیکاری 10.0 درصد بود . بنابراین این عدد لزوما نمی‌تواند علامت بهبود شرایط اقتصادی آمریکا باشد.

1. نرخ رشد تعداد شغل مشخصا کاهش یافته و بدون محرک مالی می‌تواند کاهش بیشتری نیز داشته‌باشد.
2. نرخ بیکاری میان سفیدپوستان 9.2 درصد، سیاه‌پوستان 14.6 درصد، آسیایی‌ها 12.0 درصد، اسپانیایی‌ها 12.9 درصد است. از طرفی نرخ بیکاری زنان 10.5 درصد بیشتر ازنرخ بیکاری 9.4 درصد است. همان‌طور که در بین ارقام نرخ بیکاری می‌بینیم اختلافات و ناهماهنگی بسیاری بین اعداد مشهود است.
3. در جولای تعداد افرادی که مدت بیکاریشان از 15 هفته تا 26 هفته است از 1.9 میلیون نفر به 6.5 میلیون نفر افزایش پیدا کرده‌است و تعداد اشخاصی که زمان بیکاریشان بین 5 هفته تا 14 هفته بوده است از 11.5 میلیون نفر  به 5.2 میلیون نفر رسیده‌است. آنچه از این گزاره منتج می‌شود این است که بیکاری اکثریت در درازمدت بیشتر است.
4. تعداد بیکاران هنوز 10.5 میلیون نفر بیشتر از این مقدار در ماه فوریه است.
5. یک سوم شغل‌ها در حوزه مهمانداری است. این قبیل شغل‌ها بیش از سایرین در معرض آسیب ناشی از کرونا هستند و می‌تواند بر شمار بیکاران هنوز اضافه کند.
6. گونه سنجش آماری نرخ بیکاری U-6، در محاسبه آمار خود دقت بیشتری دارد زیرا افرادی که مجبور به داشتن شغل پاره‌وقت هستند یا آن‌ها که دیگر از پیدا کردن شغل مأیوس شده‌اند و در پی شغل نیستند را نیز در نرخ بیکاری لحاظ می‌کند این مقدار را 16.5 درصد اعلام برآورد می شود.در حالی که آماری که BLS به میزان 10.2 درصد اعلام کرده است از گونه U-3 است که از این دقت برخودار نیست و به این نکات توجهی ندارد.این نرخ از حاصل تقسیم تمام جمعیت بیکار (کسانی که به شکل فعال در چهار هفته گذشته به دنبال کار گشته‌اند) به تمام جمعیت فعال (کسانی که بیکار هستند به‌علاوه تمام جمعیت شاغل) به‌دست می‌آید.کارشناسان اقتصادی به این شاخص نقد دارند زیرا این نحوه اندازه گیری برای نرخ بیکاری، دقت خوبی برای منعکس کردن وضعیت واقعی اشتغال یک کشور ندارد چون در اندازه گیری برای این شاخص، حتی افرادی که بصورت پاره وقت کار می کنند و کار تمام وقتی را ندارند نیز لحاظ می کند. و نکته ی مهم دیگر اینکه، در اندازه گیری ها، افرادی که دیگر دنبال کار نمی گردند( یا ناامید شده  یا مسائل دیگر) را بحساب نیاورده، و در نتیجه به عنوان نیروی کار در نظر گرفته نمی شوند.
7. در این دو ماه تعداد زیادی از اشخاص بودند که برای همیشه شغل خود را از دست دادند بنابراین درمحاسبه نرخ بیکاری اخیر نه افزایشی را سبب شده‌اند نه کاهشی.
8. شمار اشخاصی که معمولا کار پاره‌وقت می‌کنند با 803 هزار نفر افزایش به میزان 24.0 میلیون تعداد دست یافته‌اند.
9. محاسبه نرخ بیکاری از سنجش آمار در خانوارها صورت می‌گیرد. بنابراین دقت داده‌های بازارکار به میزان مشارکت خانوارها در نظرسنجی و نرخ پاسخ‌دهی آن‌ها بستگی دارد. این میزان اکنون کمی افزایش یافته و به میزان 67 درصد رسیده است که هنوز از میزان متوسط 12 ماهه 83 درصد در پیش از همه‌گیری کرونا کمتر است. وقتی نرخ پاسخ‌دهی خانوارها دچار کاهش چشم‌گیر می‌شود بایستی به صحت داده‌های بازار کار شک کرد. 
10. در این دوره بسیاری از جمعیت نیروی کار تحت عنوان اخراج موقت قلمداد شده‌اند و در نرخ بیکاری محاسبه نشده‌اند در صورتی‌که این افراد را در محاسبه نرخ بیکاری لحاظ کنیم این میزان به رقمی بیش از 11 درصد خواهد رسید.
11. داده‌ها و ارقام مرکز بیمه بیکاری نشان می‌دهد در 18 جولای 31.3 میلیون نفر درخواست بیمه بیکاری کرده‌اند. این رقم در هفته پیش 30.8 میلیون بوده است. BLS ازعان دارد که شمار بیکاران 16.3 میلیون نفر است که این رقم 14.5 میلیون نفر کمتر از کسانی است که بیمه بیکاری دریافت می‌کنند.

رشد اقتصادی یا تبلیغ انتخاباتی؟