​از امروز پیروز حناچی شهردار جدید تهران است. تهرانی که بسیار بیش از گذشته فرتوت، بیمار و درمانده شده است. خاطره‌زدایی عامدانه یا جاهلانه سبب شده است که این شهر بسیاری از مقاطع تاریخی حیات خود را فراموش کند و شهروندانش به آلزایمر مبتلا شوند و حناچی می‌کوشد درمانگر این آلزایمر تاریخی باشد. خوشبختانه ما نه به‌عنوان شهروند و نه به‌عنوان متخصص مدیریت شهری قرار نیست از شهردار جدید «قهرمان» بسازیم و برای او از مدیریت شهری تهران «سکوی پرش» به سوی ریاست جمهوری تدارک ببینیم. اما از او انتظار جدی داریم به واسطه حمایت شورا و نظام، متعهد به اصلاح در رویه‌های ناصواب پیشین مدیریت شهری تهران باشد.

گذر موفق جریان منتخب اصلاحات از گردنه انتخابات پنجم شورای اسلامی شهر تهران، این امید را در میان شهروندان ایجاد کرده است که شهردار آینده تهران، می‏تواند مدیری متخصص باشد که بر اساس ضوابط و نه روابط سیاسی و حزبی انتخاب خواهد شد. اکنون با اعلام رسمی نتایج انتخابات، این سوال مطرح است که شهردار آینده تهران چه ویژگی‏هایی باید داشته باشد؟ شهرداری که قرار است تهران را تا 1400 همراه خود کند و اندیشه او، مبین تلاش برای نیل به حیات طیبه در شهر تهران و ارتقای این شهر به جایگاه واقعی ملی و فراملی خود باشد. اما بعد از گذار از پیچ و خم 12 سال مدیریت شهری یکه‌سالار و اقتدارگرا در شهر تهران، چه ویژگی‏هایی برای شهردار تهران می‏توان متصور شد؟ بگذریم از اینکه یافتن شهردار ایده‌آل تهران، مسیری بسیار سخت است و حداقل نگارنده، کمتر از انگشتان یک دست گزینه‏هایی در این حوزه می‏تواند معرفی کند. در ادامه ویژگی‌های ده‌گانه سکاندار تهران معرفی شده است: