سفر غیرمنتظره وزیر امورخارجه به محل برگزاری اجلاس گروه ۷ بار دیگر هیجانی رسانه‌ای را برانگیخت.

نخست‌وزیر ژاپن به تهران آمده تا دو رابطه را ترمیم کند، رابطه ایران و آمریکا و رابطه ایران و ژاپن. در برداشت نخست او به ماموریتی غیرممکن آمده است. در چهل سال گذشته نه ایران و آمریکا و نه میانجی‌ها، توان ترمیم رابطه نخست را نداشته‌اند. رابطه ایران و ژاپن نیز در این چهل سال تابعی از فراز و فرود رابطه نخست بوده است.

​می‌توان به تدبیر اروپا برای گره‌گشایی از کار ایران امید بست؟ این پرسش کلیدی اقتصاد سیاسی ایران، جواب‌های دم‌دستی متعددی دارد، اما از منظر روابط بین‌الملل هنوز پاسخ علمی دقیقی ندارد، عمدتا به آن دلیل که سیاست بین‌الملل از ثبات هژمونیک فاصله گرفته و نظم بین‌الملل قاعده‌محور به‌گونه‌ای فزاینده زیر ضربات نیروهای دگرگونی طلب قرار می‌گیرد، نیروهایی که از ۲۰۱۶ بر مهم‌ترین جغرافیای قدرت مسلط شده‌اند. به بیان معروف «یا بشکند یا بگذرد کشتی در این گرداب‌ها.» کسی نمی‌داند که کشتی نظم لیبرال – چندجانبه که اروپایی‌ها و برجامی‌ها سخت به آن امید بسته و با آن همسفرند از این گرداب‌ها می‌گذرد یا می‌شکند.