در آستانه نوروز 1402، اکنون که عمده تحلیل های داخلی و خارجی در مورد علل، ابعاد و اثرات مهمترین تحول ژئوپلتیک در منطقه غرب آسیا در آخرین ماه سال گذشته، یعنی آشتی ایران و عربستان سعودی، منتشرشده است.

روز یکشنبه «۲۱ آذر ماه» یک ژنرال اسرائیلی ادعا کرد که هر وقت ایران به مرحله «گریز هسته ای» (یعنی زمان لازم جهت انباشت مواد هسته‌ای کافی برای ساخت یک بمب اتمی) برسد، فردای آن روز اسرائیل اقدام نظامی علیه تهران انجام خواهد داد. به واقع، نمایش حمله نظامی احتمالی رژیم اسرائیل بیشتر با هدف به شکست کشاندن روند مذاکرات هسته‌‌‌ای جاری از طریق ایجاد شکاف سیاسی بین طرف‌‌‌های اصلی مذاکره‌کننده با ایران است.

روز سه‌شنبه مورخ 26 اسفند ماه و در آخرین روزهای سال 1399 دومین نشست «مجمع گفت‌وگوی تهران» به همت مرکز مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امور خارجه با همکاری شبکه انگلیسی‌زبان پرس‌تی‌وی به صورت زنده و حضوری برای سخنرانان ایرانی و مجازی برای سخنرانان خارجی برگزار شد.

درحال‌حاضر سه روند متفاوت در خلیج‌فارس وجود دارد. اولی به ایران و نیروهای منطقه‌ای متحد آن مربوط می‌شود. واکنش سنتی رژیم‌های محافظه‌کار عرب منطقه به «ابتکار عمل صلح هرمز» شکاکانه و محتاطانه و مبتنی بر این استدلال بوده است که این ابتکار عمل ریشه در دیدگاه به اصطلاح هژمونیک ایران به تحولات منطقه‌ای دارد و بنابراین، می‌تواند مغایر با منافع آنها باشد.