چرا کمبود آب قابل جبران است اما برق نه؟

به گزارش اقتصادنیوز، روزنامه هم میهن نوشت: در مورد برق، تولید آن منوط به سرمایه‌گذاری است. اگر بخواهیم که مثلاً طی دو سال ۱۰درصد بر تولید برق کشور اضافه کنیم، به‌راحتی می‌توان سرمایه لازم و منابع سوخت کافی را محاسبه کرد و در صورت وجود، با چند ماه بالا و پایین این برق را وارد شبکه کرد. همه‌چیز با دقت تمام قابل‌محاسبه و پیش‌بینی است. حتی مصرف هم با دقت قابل پیش‌بینی است؛ مگر اینکه گرمای هوا بیش از انتظار کم یا زیاد شود که قطعاً روی مصرف برق اثر دارد که امسال چنین نبوده است.

چون اگر همه‌جا را ببندند، اینجا را باید باز بگذارند. در موضوع آب باید خیلی محتاطانه رفتار کرد و همه علوم ممکن را به کار گرفت تا مبادا مشکلی جدی پیش‌ آید. مهمترین علمی که به کمک می‌آید، هواشناسی است. هواشناسی با کرانه معقولی وضعیت آب‌وهوایی کشور را در ماه‌های آینده پیش‌بینی می‌کند. ابتدای سال آبی هم مهرماه است.

پیش‌بینی‌های علمی در سال گذشته نشان می‌داد که از نظر بارش‌ها سال بدی را در انتظار داریم. مدیریت منابع آب‌های کشور در ابتدای سال آبی کشور به‌طور معمول دستورالعمل نحوه مصارف آب را بر حسب پیش‌بینی بارش‌ها و منابع ورودی آب تعیین می‌کند و تمامی بخش‌های سازمان آب به‌ویژه سدها موظف به رعایت دستورالعمل‌ها مطابق مقادیر تعیین‌شده هستند.

اکنون این پرسش مطرح می‌شود که وضعیت کنونی آب پشت سدهای کشور به‌ویژه پنج سد تهران ناشی از چیست؟ آیا پیش‌بینی‌های هواشناسی نادرست بوده و بارش‌ها به‌طرز معناداری کمتر از پیش‌بینی‌ها بوده است؟ یا دستورالعمل‌های چگونگی مصارف آب خوب تنظیم و یا درست اجرا نشده است؟ و در هر دو صورت، چرا در ۱۰ماه گذشته بازنگری لازم در دستورالعمل‌های صادره برای ایجاد موازنه میان منابع و ورودی‌های آب به سدها و مصارف آن انجام نشده است؟ دولت محترم و آقای پزشکیان باید دراین‌باره گزارش روشنی را به اطلاع مردم برسانند.