تکاپوی بی بی برای کشیدن پای ترامپ به جنگ با ایران/ پیام باخت ارسال شد؟

به گزارش اقتصادنیوز، جنگ انتخابی رژیم صهیونیستی با ایران بسیار کمتر از آنچه رئیس‌‌‌جمهور دونالد ترامپ در ابتدا گمان می‌‌‌کرد، قاطعانه از آب درآمده است؛ همان زمانی که عملکرد رژیم صهیونیستی را «عالی» توصیف کرد.

آنچه اکنون به‌‌‌نظر می‌‌‌رسد، درگیری‌‌‌ای فزاینده و بی‌‌‌سرانجام است که پایان مشخصی ندارد و به‌‌‌زودی ترامپ را با یک تصمیم دشوار روبه‌‌‌رو می‌‌‌سازد: پایان دادن به جنگ یا ورود به آن.​

بر اساس ادعای مقاله، اندیشکده ریسپانسیبل استیت کرفت، که روزنامه دنیای اقتصاد آن را منتشر کرده است، حمله آغازین رژیم صهیونیستی موفقیتی تاکتیکی محسوب می‌شود. ادعا می‌شود فرض تهران این بوده که رژیم صهیونیستی پیش از دور ششم مذاکرات هسته‌‌‌ای دست به اقدامی نخواهد زد. رژیم صهیونیستی با هدف ترور فرماندهان ایرانی، کوشید تا ساختار فرماندهی و کنترل را مختل کرده و واکنش نظامی ایران را تحت‌تاثیر قرار دهد. در ادامه مشخص نبود تهران توان پاسخگویی موثری دارد یا نه.

تصمیمات مهم ایران ساعاتی بعد از ترور و شهادت فرماندهان نظامی

با تحت‌‌‌تاثیر قرار گرفتن از این موفقیت اولیه، ترامپ به سرعت تلاش کرد عملیات را به نام خود تمام کند؛ اگرچه تنها چند ساعت پیش از آن، وزیر امور خارجه مارکو روبیو اعلام کرده بود که این حملات، اقدامی «یک‌‌‌جانبه» از سوی رژیم صهیونیستی بوده و ایالات متحده نقشی در آن نداشته است.

همان‌طور که گفته‌‌‌اند، «پیروزی پدران بسیار دارد، اما شکست یتیم است.» اما در عرض ۱۸ ساعت، ایران ساختار فرماندهی خود را بازسازی کرد، سامانه‌‌‌های پدافندی‌‌‌اش را فعال ساخت و مهم‌تر از همه، چهار موج موشکی را به‌‌‌سمت سامانه‌‌‌های دفاع هوایی رژیم صهیونیستی شلیک کرد. بسیاری از این موشک‌‌‌ها از لایه‌‌‌های مختلف دفاعی رژیم صهیونیستی عبور کرده و آسمان تل‌‌‌آویو را با انفجارهایی که ساختمان وزارت دفاع این رژیم را نیز هدف قرار دادند، روشن کردند. توانایی تهران برای اجرای چنین پاسخی تنها ساعاتی پس از شهادت چند فرمانده ارشد، نخستین نشانه واضح از کوتاه بودن عمر موفقیت آغازین رژیم صهیونیستی بود.

هرچند ایران روز شنبه ضرباتی را متحمل شد، اما در ادامه نیز با شلیک‌‌‌های موشکی بیشتری پاسخ داد. این حملات کمتر از نظر تعداد، اما بسیار موثرتر بودند. با تضعیف تدریجی پدافند هوایی رژیم صهیونیستی، تهران احتمالا به موشک‌‌‌هایی با کلاهک‌‌‌های بزرگ‌تر روی خواهد آورد و شعاع تخریب را افزایش خواهد داد.

در همین حال، با وجود وارد کردن خساراتی به سایت هسته‌‌‌ای نطنز، رژیم صهیونیستی نتوانسته به سایت بسیار حساس‌‌‌تر و به‌‌‌شدت مستحکم فردو نفوذ کند. در نتیجه، تاثیر واقعی بر برنامه هسته‌‌‌ای ایران محدود به‌‌‌نظر می‌‌‌رسد. گزارش‌‌‌ها حاکی از آن است که ارتش آمریکا تنها سامانه‌‌‌های پدافند موشکی‌‌‌اش را برای مقابله با پهپادها و موشک‌‌‌های ایرانی در اختیار رژیم صهیونیستی قرار داده و هنوز در عملیات تهاجمی مشارکت نکرده است.

پیروزی سریع و قاطع رژیم صهیونی دور از دسترس است زیرا...

در واشنگتن اکنون به‌‌‌ تدریج روشن می‌شود که جنگ انتخابی رژیم صهیونیستی، با موفقیت فاصله زیادی دارد و ممکن است اصلا به نتیجه‌‌‌ای قاطع منتهی نشود. اگرچه رژیم صهیونیستی احتمالا برتری در شدت تنش را حفظ کرده، اما با یک نقطه‌‌‌ضعف کلیدی مواجه است: این رژیم شمار کمتری موشک رهگیر نسبت به تعداد موشک‌‌‌های دوربرد ایران در اختیار دارد. رژیم صهیونیستی نیازمند پیروزی سریع و قاطع است — اما جنگی فرسایشی ممکن است در نهایت به سود ایران تمام شود و چنین پیروزی‌‌‌ای اکنون دور از دسترس به‌‌‌نظر می‌‌‌رسد.

جای تعجب نیست که مقام‌‌‌های صهیونیستی و متحدانشان در واشنگتن — از جمله گروه‌‌‌هایی تندرو نظیر بنیاد دفاع از دموکراسی‌‌‌ها — تلاش‌‌‌های خود را برای واداشتن ترامپ به ورود مستقیم به جنگ آغاز کرده‌‌‌اند. برای ترامپ، این وضعیت می‌تواند مایه ناامیدی جدی باشد. دولت نتانیاهو که از بی‌‌‌میلی ترامپ برای آغاز جنگی دیگر در خاورمیانه آگاه بود، راهبرد خود را در ژانویه تغییر داد: به‌‌‌جای درخواست حمله مستقیم آمریکا به ایران، به‌‌‌دنبال چراغ سبز برای اقدام خود رژیم صهیونیستی بود. با کارزار لابی‌‌‌گری شدید، به‌‌‌نظر می‌رسد رژیم صهیونیستی دست‌‌‌کم رضایت ضمنی ترامپ را برای این عملیات دریافت کرده است.

اسرائیل دوباره در خانه ترامپ را کوبید

تنها ۲۴ ساعت پس از آغاز جنگ انتخابی با ایران، رژیم صهیونیستی دوباره در واشنگتن حاضر شد و این بار با درخواست‌‌‌های تازه‌‌‌ای به در خانه ترامپ کوبید. آنچه به‌‌‌صورت «چراغ سبز بدهید تا اسرائیل به‌‌‌جای آمریکا ایران را بمباران کند» آغاز شد، حالا به «زود باش آمریکا، برای اسرائیل ایران را بمباران کن!»تبدیل شده است. 

رژیم صهیونیستی با این درخواست با دو چالش اساسی مواجه است. نخست، درخواست برای دریافت مجوز جهت ورود به جنگ، بسیار ساده‌‌‌تر از درخواست مشارکت مستقیم نظامی آمریکاست. ترامپ به‌‌‌طور غیرمنتظره با مورد نخست موافقت کرد، اما پذیرش مورد دوم برای او اشتباهی بسیار خطرناک خواهد بود.

غنی سازی صفر و بن بست در مذاکرات

دوم آنکه، همان‌طور که پیش‌تر گفته شد، ترامپ علاقه‌‌‌مند به همراهی با برندگان است و وقتی رژیم صهیونیستی از او می‌‌‌خواهد که دخالت کند، این پیام را می‌‌‌فرستد که در حال باختن است. رژیم صهیونیستی نتوانسته برنامه هسته‌‌‌ای‌‌‌ ایران را فلج سازد و حالا با ضرباتی غیرمنتظره روبه‌‌‌روست. چرا ترامپ باید جان آمریکایی‌‌‌ها را به خطر بیندازد، ریاست جمهوری‌‌‌اش را به مخاطره بیندازد، و وارد جنگی شود که آغازگر آن نبوده — فقط برای نجات رژیم صهیونیستی از جنگی بی‌‌‌دلیل و شکست‌‌‌خورده؟

در نهایت، این رژیم صهیونیستی بود که ترامپ را متقاعد کرد تا موضع «غنی‌‌‌سازی صفر» را در مذاکرات هسته‌‌‌ای در پیش گیرد — موضعی که دقیقا همان بن‌‌‌بستی را ایجاد کرد که رژیم صهیونیستی بعدا از آن بهره‌‌‌برداری کرد تا چراغ سبز برای عملیات نظامی‌‌‌اش بگیرد. اگر ترامپ به خط قرمز اولیه‌‌‌اش — یعنی «عدم‌سلاح‌‌‌سازی» پایبند می‌‌‌ماند، اکنون شاید در آستانه توافقی تاریخی با ایران قرار داشت.

ترامپ با گوش دادن به نتانیاهو — همان‌طور که در سال ۲۰۱۸ به جان بولتون و مایک پمپئو گوش داد — بار دیگر مسیر رسیدن به توافق با ایران را نابود کرد. این دقیقا همان نتیجه‌‌‌ای است که نتانیاهو می‌‌‌خواست. اگر این نتیجه مدنظر ترامپ نیست، باید فورا مسیرش را تغییر دهد — همان‌طور که در یمن چنین کرد. به‌‌‌جای پیوستن به جنگ رژیم صهیونیستی، باید آن را متوقف سازد.

با این جنگ بی‌‌‌دلیل، رژیم صهیونیستی موقعیت ترامپ را در مذاکرات به دو طریق تضعیف کرده است. نخست، حمایت از تجدیدنظر در دکترین هسته‌ای در میان نخبگان و جامعه ایران به‌‌‌طور چشمگیری افزایش یافته و هزینه سیاسی برای محدودسازی غنی‌‌‌سازی به سطوح غیرنظامی را بالا برده است.

دوم، حمایت آمریکا از حمله رژیم صهیونیستی — به‌‌‌همراه لفاظی‌‌‌های خودستایانه ترامپ — این تصور را در تهران ایجاد کرده که او آگاهانه ایران را در حالت امنیت کاذب نگه داشته تا شانس موفقیت رژیم صهیونیستی را افزایش دهد. در نتیجه، اعتماد اندک باقی‌‌‌مانده به ترامپ به‌‌‌عنوان شریک مذاکره، بیشتر فرسایش یافته و هرچه اعتماد کمتر شود، راه رسیدن به توافق باریک‌‌‌تر خواهد بود.

با این حال، دستیابی به توافق همچنان ممکن است. اما هرچه زودتر ترامپ به جنگ رژیم صهیونیستی پایان دهد، شانسش برای موفقیت بیشتر خواهد بود. یک چیز مسلم است: اگر ترامپ و ایران به میز مذاکره بازگردند، او باید به‌‌‌سرعت از موضع خودویرانگر «غنی‌‌‌سازی صفر» که رژیم صهیونیستی و بولتون تبلیغ می‌‌‌کردند — و همین موضع آغازگر این جنگ بی‌‌‌فایده و آشفته بود — عقب‌‌‌نشینی کند.