چالش خودروسازان با زیر مجموعه های زیان ده

به گزارش اقتصادنیوز ، وام و تسهیلاتی که خودروسازان از سیستم بانکی در این سال‌ها دریافت کرده‌اند، هرچند به هر حال نقدینگی وارد خزانه آنها کرده، اما در عوض بار مالی سنگین نیز روی دوش آنها گذاشته است. این وام و تسهیلات علاوه‌بر بهره بالا، معمولا به‌دلیل تاخیر در بازپرداخت، جریمه‌های زیادی نیز برای خودروسازان به همراه داشته و گاهی سبب شده تزریق نقدینگی جدید به خزانه آنها از سوی سیستم بانکی، متوقف شود.

فروش اموال مازاد (مانند املاک پراکنده) در این سال‌ها توانسته تا حد قابل‌توجهی جذب نقدینگی برای خودروسازان داشته باشد، اموالی که در واقع چندان نقشی در عملکرد کمی و کیفی آنها نداشته و با واگذاری شان، منابع مالی جذب خزانه جاده مخصوصی‌ها شده است. هرچند با توجه به لحاظ شدن این ماجرا در صورت‌های مالی خودروسازان، به‌نوعی سود غیر‌عملیاتی و غیر‌واقعی در عملکرد بورسی آنها قید شده، با این حال هنوز هم بسیاری از کارشناسان معتقدند این روش می‌تواند جایگزینی مناسب برای دریافت منابع پر دردسر بانکی باشد.اما جدای از فروش اموال مازاد، خودروسازان کشور روشی دیگر را به نام «فروش زیرمجموعه‌ها و سایت‌های تولیدی» نیز برای جذب نقدینگی به کار گرفته‌اند که البته هنوز خیلی جا نیفتاده است. در این روش، شرکت‌های خودروساز تعدادی از زیرمجموعه‌های تولیدی خود را به بخش خصوصی واگذار کرده‌اند تا هم قدمی در راستای خصوصی‌سازی برداشته باشند و هم نقدینگی جذب کنند و هم گاهی از شر واحدهای زیان‌ده خود خلاص شوند.به‌عنوان مثال، ایران خودرویی‌ها تا به امروز دو سایت تولیدی خود یعنی سایت‌های سمنان و فارس را به بخش خصوصی فروخته و سایپا نیز با واگذاری سایت بن رو به سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران، عملا بخشی از بدهی خود را به این سازمان پرداخت کرده است.

در ادامه این واگذاری‌ها اما همین پنج ماه پیش نیز مدیرعامل ایران خودرو اعلام کرد 28 شرکت زیرمجموعه را واگذار خواهد کرد و اگرچه نامی از آنها نیاورد، اما به‌نظر می‌رسد این 28 شرکت جزو توابع زیان‌ده یا بدون سوددهی ایران خودرو به‌شمار می‌روند و از همین رو در لیست فروش قرار گرفته‌اند.این در حالی است که هنوز خبری مبنی بر انجام واگذاری این 28 شرکت منتشر نشده و از فروش زیرمجموعه‌های زیان‌ده گروه خودروسازی سایپا هم خبری نیست.غول‌های جاده مخصوص در حال حاضر چند شرکت زیرمجموعه استراتژیک و غیراستراتژیک دارند که برخی از آنها به‌دلیل زیان انباشته بالا و بهره‌وری پایین، تاثیر منفی زیادی در بیلان مالی خودروسازان گذاشته‌اند. به‌عبارت بهتر، مجموعه اصلی خودروسازان به خودی خود عملکرد چندان بدی در حوزه مالی نداشته‌اند و زیرمجموعه‌های آنها یکی از مسببان اصلی زیان‌ده شدن‌شان به حساب می‌آیند. طبعا وقتی شرکت‌های زیرمجموعه دارای بهره‌وری نبوده و زیان تولید کنند، دود این ماجرا در چشم شرکت‌های مادر نیز خواهد رفت و این موضوع می‌تواند حتی در شراکت با خودروسازان خارجی نیز اثر منفی بگذارد.

در واقع خودروسازان خوب می‌دانند که زیان انباشته این شرکت‌ها می‌تواند در عملکردشان تاثیر منفی گذاشته و حتی همکاری‌های خارجی آنها را تحت‌تاثیر قرار دهد؛ بنابراین واگذاری زیرمجموعه‌ها می‌تواند علاوه‌بر تامین نقدینگی جدید برای خودروسازان، راه همکاری و شراکت با خارجی‌ها را نیز هموارتر کند.