ایران و فرانسه در فاز 2 پارس جنوبی همکاری می‌کنند

به گزارش اقتصادنیوز به نقل از فارس؛ ایران و فرانسه به منظور خاموش کردن فلر(مشعل)های فاز 2 و 3 پارس جنوبی همکاری می کنند که در صورت موفقیت آمیز بودن این کار در همه فازهای پارس جنوبی اجرایی می‌شود.

شهریور سال گذشته بود که این قرار داد به امضا رسید، مدت اجرای قرارداد بازیافت و مصرف گاز فلر (مشعل) که هزینه اجرای آن، 42 میلیون یورو است، 30 ماه در نظر گرفته شده که 24 ماه مربوط به اجرای پروژه و 6 ماه نیزمرحله تحویل به کارفرما است.

مطالعات این پروژه را تیم مهندسی و برنامه‌ریزی طرح جامع توسعه پایدار پارس جنوبی و با استفاده از اطلاعات میدانی از منطقه و پالایشگاه فازهای 2 و 3 انجام داده است.

قرار است در صورت موفقیت آمیز بودن این طرح، از تجربه به دست آمده برای جمع آوری گازهای مشعل‌ها در اهواز و همچنین مجهز کردن سایر پالایشگاه‌های گاز پارس جنوبی به این فناوری استفاده شود. شرکت سفره گس فرانسه در زمینه طراحی ساخت و انتقال فناوری مشارکت می‌کند.

پدیده سوزاندن گازهای اضافه در محل استخراج نفت و گاز را مَشعَل‌سوزی می‌نامند. این کار به‌ وسیله مشعل گازی یا فلر گازی که به آن دودکش مشعلی  نیز می‌گویند، انجام می‌شود. ایران دارای رتبه سوم جهان ازلحاظ سوزاندن گازهای همراه یا همان گاز فلر است.

روسیه و نیجریه بالاتر از ایران در جایگاه‌های اول و دوم قرار دارند. بر اساس ترازنامه هیدروکربوری کشور در سال ١٣٩١، در بازه زمانی سال‌های ١٣٨6 تا پایان ١٣٩١ نزدیک به ٨١ میلیارد متر‌مکعب گاز تولیدی از میدان‌های نفتی ایران سوزانده شده که معادل سوزاندن حدود 570 میلیون بشکه نفت در این سال‌ها است.

بر این اساس، استفاده و بهره‌برداری مفید از گاز فلر یا همان گاز همراه با نفت، یکی از دغدغه‌های اصلی صنعت نفت طی سالیان متوالی بوده است. سوزاندن گاز همراه نفت در واقع سوزاندن منابع ملی است. با روش‌های جایگزین سوزاندن گاز فلر نه‌ تنها آلودگی هوا کاهش می‌یابد، بلکه از افزایش گازهای گلخانه‌ای و در نتیجه افزایش دمای زمین نیز جلوگیری می‌شود.

سالها است که در مناطق نفت خیز و مناطق عملیاتی تولید گاز، از جمله عسلویه، مشعل‌های بزرگ روشن گاز خودنمایی می‌کنند و که سرمایه‌های کشور را می‌سوزاند و تبدیل به دود و به آلودگی زیست محیطی می‌کند.

علی کاردر مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران در حاشیه نمایشگاه بین المللی صنعت نفت گفته بود، اولین قرارداد جمع‌آوری گازهای همراه با یک شرکت بخش خصوصی امضا شده که این گاز توسط شرکت‌های بخش خصوصی خریداری می‌شود و در شبکه‌های شهری به صورت سواپ استفاده می‌شوند.