آقای دولت! واقعا اگر برنامه ای برای بحران آب ندارید صادقانه به مردم بگویید

به گزارش اقتصادنیوز اطلاعات در این باره نوشت: سخنگوی کمیسیون اصل نود گفت: سازمان غذا و دارو باقیمانده آلودگی‌های شیمیایی و عناصر سنگین و خطرناک را در ده محصول پرمصرف صیفی و جالیزی ارائه داده که بسیار نگران کننده است و سبب بروز بسیاری بیماری‌ها و سرطان‌ها می‌شود.

تا همین حد کافیست که بدانیم نوزادان و نونهالان و کودکان امروز که قرار است آینده ساز فردا باشند، با چه غذاهایی تغذیه می‌شوند.

اما از قضا درست در همان روز سه‌شنبه که گزارش کمیسیون اصل نود درباره آب‌های آلوده و محصولات آلوده کشاورزی منتشر شد، هوا در بخشی از کشور به گونه‌ای آلوده و اسفناک شد که حتی به تعطیلی کلانشهر مشهد و شهر بجنورد انجامید. شاخص کیفیت هوا در مشهد، به ۳۳۰و در بجنورد به ۵۰۰ رسید.

جهت اطلاع خوانندگان کافیست بدانیم وقتی شاخص از عدد ۱۰۰ عبور کند برای گروه‌های حساس(یعنی کودکان، بیماران و سالخوردگان) ناسالم است. وقتی از ۱۵۰ عبور کند یعنی برای عموم ناسالم است و وقتی از ۲۰۰ عبور کند یعنی بسیار ناسالم است و وقتی از ۳۰۰ عبور کند یعنی برای همگان «خطرناک» است. در این شرایط حتی تخلیه شهر را توصیه می‌کنند.

در همان روز شاخص هوای تهران نیز از ۱۵۰ عبور کرد. اما علت اصلی آلودگی تهران با مشهد و بجنورد، متفاوت بود. در تهران به خاطر حجم جمعیت و مصرف فزاینده بنزین هوا آلوده و آلوده‌تر می‌شود و در مشهد و بجنورد در کنار این عوامل، هجوم ریزگردها هم بود. ریزگرد‌هایی که به گفته مقامات استانی از کانون‌های داخلی و خارجی منشاء می‌گیرند و تنفس و حیات مردم را نشانه می‌روند. این ریزگردها، به خاطر خشکسالی‌های پیاپی و کمبود منابع آب سال به سال در حال فزونی گرفتن هستند.

آب، به تنهایی می‌تواند مشکلاتی بزرگ و بلکه بحران‌هایی بزرگ برای کشور خلق کند. به رغم همه شعارهایی که داده می‌شود، بی‌توجهی به بحران فزاینده آب در کشور در کنار افزایش روز افزون جمعیت و لامحاله نیاز بیشتر به مصرف آب، کشور را با چالش‌های متعددی مواجه کرده است. چه خوب می‌شود اگر دولت محترم، به جای جوابیه در توضیحی که برای همه مردم ارائه می‌کند، تشریح کند که دقیقاً چه برنامه جامع و مدونی برای مقابله با بحران آب تهیه کرده، با چه منابع و بودجه‌ای و دقیقاً چگونه و در چه دوره زمانی اجرا خواهد شد. اگر هم برنامه‌ای در کار نیست، صادقانه و صریح به مردم بگوید تا دست کم مردم از نظر اقتصاد آب و میزان مصرف آب، تکلیفشان را بدانند.