خلاقیت تمام نشدنی ایرج طهماسب در «مهمونی»/ و همچنان دود از کنده بلند می‌شود…
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از هنرآ‌فرین، «مهمونی» تازه‌ترین اثر ایرج طهماسب، پس از سال‌ها دوری، این کارگردان را با همراهی شخصیت‌های تازه در معرض رسانه‌ها و مخاطبان قرار داده است.
پیش از آنکه بخواهیم نگاهی اجمالی به این مجموعه بیندازیم و رویکرد آن را با فضای اجتماعی و فرهنگی امروزه تطبیق دهیم، بهتر است نوع نگاه طهماسب را با آن میزانسن‌های ساده و تلویزیونی طی این سال‌ها بررسی کنیم تا به رشتهای ثابت در نبوغ ایشان پی ببریم. به رشتهای که مسبب حضور با صلابت ایرج طهماسب در اذهان عمومی شده است.
آنچه از درام‌های طهماسب باید بدانیم
آنچه ایرج طهماسب در سال‌های دور تاکنون مقابل دوربین مورد استفاده قرار داده تماما به ساختاری دیالوگ‌محور مربوط است. دیالوگ و نحوه ادا کردن کلمات همه آن چیزی است که یک نمایش تلویزیونی به آن نیاز دارد و کارگردان در راستای این موضوع سعی دارد انرژی مضاعف خود را بر دو عنصر (دیالوگ و اجرا) معطوف کند.
طهماسب این دو اِلمان را در ساحت‌های طنز و کمدی به کار می‌گیرد و با توجه به مسائل اجتماعی، فرهنگی و اخلاقی توده‌ای از موقعیت‌های طنازانه را ترتیب می‌دهد.
البته باید محتوای این موقعیت‌ها را نیز در مقیاس طنز در نظر گرفت و عیار هر صحنه هزل‌آمیز را سنجید. قوی‌ترین نکته‌ای که نمایش‌های سریالی طهماسب را به استاندارد‌های لازم سوق می‌دهد، زبانی انتقادی و زیرمتنی است. سوژه‌های حاضر در «کلاه قرمزی» و «مهمونی» در صحنه‌هایی دیالوگ‌ها و داستان‌هایشان را اصطلاحا به در می‌گویند که دیوار بشنود!
هر کاراکتر نماینده یک بخش از جامعه
شگرد دیگری که در آثار طهماسب بسیار برجسته بوده و نشانگر نبوغ این فرد در سرگرمی مخاطب است، تعدد و تنوع شخصیت‌هاست.
اگر به مجموعه کلاه‌قرمزی بنگریم از خود کلاه‌قرمزی گرفته تا فامیل دور، دیوی، جیگر و پسر عمه‌زا هرکدام با گفتار و رفتار مختص به خود مخاطبان خاصی را درگیر می‌کردند. از این رو هر مخاطب با هر نوع سلیقه و طرز نگاهی می‌تواند دنباله‌روی یکی از کاراکترهای ایرج طهماسب باشد.
طرح هر تیپ و کاراکتر شاید در نگاه ساده بیاید، اما در نمایش بسیار کار مشکلی است!
کاری که طهماسب به کرات آن را انجام داده و اکنون نیز با رویکردی تازه در برنامه «مهمونی» قابل رویت است.
مهمان به مثابه یک شخصیت!
مهمان‌هایی که در مجموعه‌های طهماسب حاضر می‌شوند، در جریان نمایشیِ اثر شرکت می‌کنند، با سوژه‌های دیگر در میزانسن اُخت می‌شود و علاوه‌بر آن در فاز پرسش و پاسخ رایج حضور دارند. سنتی که از کلاه قرمزی به مهمونی سرایت کرده است.
اساسا مهمونی در همان فرم کلاه قرمزی، اما با تیپاژی متفاوت قرار دارد.
نحوه اجرا، کارکرد دیالوگ و جنس طنزی که در مهمونی قابل برداشت است، برای همه ما آشناست. وجه تمایزشان در رکن دوم این مطلب یعنی طراحی کاراکتر قرار می‌گیرد. گرچه تکثر شخصیت بر همان منوال است.
سر آخر طرح سناریوهای تازه با کاراکترهای نو خبر از خلاقیت تمام‌ناشدنی ایرج طهماسب در مدیوم -نمایش-های تئاترگونه می‌دهد.
