این نقاشی دزدی پس از نیم قرن به خانه بازگشت

«گاردین» نوشت، «باربارا دو دوزا»‌ (Barbara de Dozsa) پس از سال‌ها کلنجار رفتن با خود و با متقاعد کردن او توسط یک وکیل هنر، تصمیم گرفت این نقاشی را به موزه بلونو «Belluno»، که آخرین بار در سال ۱۹۷۳ این نقاشی را نگهداری کرده بود، تحویل دهد.

همان‌طور که گاردین در ماه مارس گزارش داده بود، او حتی با وجود اینکه در فهرست‌های تحت تعقیب پلیس‌های مختلف، از جمله اینترپل و کارابینیری ایتالیا، قرار داشت، از بازگرداندن اثر هنری خودداری کرده بود.

او بر مالکیت خود پافشاری می‌کرد، بخشی از آن به این دلیل بود که شوهر سابقش، «بارون دو دوزای» فقید، این اثر را در سال ۱۹۷۳، اندکی پس از سرقت، با حسن نیت خریداری کرده بود.

این نقاشی تا زمان طلاق آن‌ها، در خانه واقع در «نورفک» متعلق به قرن شانزدهم که عمارت «ایست بارشام» نگهداری می‌شد. این همان خانه‌ای است که «هنری هشتم» آن را «کاخ کوچک روستایی» خود توصیف کرده بود.

این اثر توسط «آنتونیو سولاریو» (آنتونیو سولاریو)، هنرمند ایتالیایی معروف به «لو زینگارو» (کولی) نقاشی شده بود. برخی از نقاشی‌های دیگر او در گالری ملی لندن نگهداری می‌شوند.

این اثر که در سال ۱۸۷۲ توسط موزه «بِلونو» خریداری شد، یکی از چندین اثری بود که یک قرن بعد به سرقت رفتند. برخی از آن آثار اندکی بعد در اتریش کشف شدند، جایی که شوهر «دو دوزا»، نقاشی «سولاریو» را از منبعی ناشناس خرید.

مکان دقیق این نقاشی تا سال ۲۰۱۷ یعنی تا زمانی که دو دوزا تلاش کرد آن را از طریق یک خانه حراج منطقه‌ای بفروشد، ناشناخته بود، اما فردی مرتبط با «موزه بِلونو» آن را شناسایی کرد.

این نقاشی در سال ۲۰۲۰ به «دو دوزا» بازگردانده شد، زیرا تأخیرهای ناشی از قرنطینه کووید باعث شد مقامات ایتالیایی نتوانند مدارک مرتبطی را که پلیس بریتانیا درخواست کرده بود، ارائه دهند.

«اسکار دِ پله‌گرین»، شهردار بِلونو، گفت: «بازگرداندن این نقاشی به شهر به معنای بازگرداندن بخشی از هویت، تاریخ و روح آن است.»