توصیه 13 سیاستمدار و اقتصاددان به پزشکیان درباره سفر به نیویورک | بهزاد نبوی: پزشکیان مانع فشار بر ایران شود

به گزارش اقتصادنیوز به نقل از روزنامه ایران، رئیس‌جمهوری امروز برای دومین حضور خود در مجمع عمومی سازمان ملل، راهی نیویورک می‌شود. این دوره با دوره‌های گذشته متفاوت است، به این دلیل که در خلال یک سال گذشته اتفاقات بسیاری در ایران و منطقه رخ داده است. جنگ ۱۲ روزه به ایران تحمیل شد و رژیم صهیونیستی و آمریکا در این تجاوز خسارت‌هایی به ایران وارد کردند. در همین زمان پس از جنگ، برخی کشورهای اروپایی که اسماً عضو برجام هستند، در تلاشند قطعنامه‌های گذشته شورای امنیت را بار دیگر احیا کرده و به نوعی فشار تازه‌ای به ایران وارد کنند. به این دلایل و دلایل دیگر، سفر امروز رئیس‌جمهوری به نیویورک بیش از گذشته محل توجه قرار گرفته است. محل توجه قرار گرفتن این سفر به این معنی است که اینکه مسعود پزشکیان در این سفر چه بگوید یا چه بکند، چه دستاوردی داشته باشد و چه چیزی به ارمغان بیاورد، به موضوع یک بحث ملی با حضور همه طرف‌های سیاسی از همه جریان‌ها تبدیل شده است. اما در کنار همه این بحث‌ها که بیانگر آزادی بیان و اظهارنظر است، مسأله این است که مسعود پزشکیان رئیس‌جمهوری اسلامی ایران است و آنچه در این سفر دنبال می‌کند، چیزی جز خواست ملت ایران نیست و در چهارچوب سیاست‌های کلانی است که در مجامع قانونی و رسمی کشور تدوین و تصویب شده است. آنچه پزشکیان در این سفر خواهد کرد و آنچه به ارمغان خواهد آورد، در همین چهارچوب ملی است، چهارچوبی که به نوبه خود بر مبنای اقتضائات سیاست داخلی و خارجی کشور تدوین می‌شود. در همین زمینه، در گفت‌و‌گو با کارشناسان، صاحبنظران و فعالان سیاسی و دانشگاهی که در شماره امروز روزنامه ایران منتشر شده است، عملاً بخشی از گفت‌و‌گوی ملی درباره سفر پزشکیان به نیویورک در این صفحات روزنامه به تصویر کشیده شده است، با این توضیح که همه این چهره‌ها حول یک موضوع اساسی اشتراک نظر داشتند: تأمین منافع ملی و دفاع از حقانیت و مظلومیت ملت ایران.

پزشکیان مانع افزایش فشارها بر ایران شود

بهزاد نبوی، رئیس سابق جبهه اصلاحات نوشت:

ضرورت دارد آقای دکتر پزشکیان در جریان دیدارهای رسمی خود در نیویورک و به ویژه در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل متحد، با سران کشورهای اروپایی مذاکراتی را برگزار کند. هدف از این مذاکرات، رایزنی و تبادل نظر با آنان درباره راهکارهایی برای جلوگیری از فعال شدن مکانیزم ماشه باشد. 

این موضوع اهمیت ویژه‌ای برای کشور دارد، زیرا فعال شدن این مکانیزم می‌تواند تبعات بسیاری برای مردم در عرصه بین‌المللی به همراه داشته باشد. 

لذا آقای پزشکیان باید با ارائه توضیحات دقیق و قانع‌کننده، تلاش کند تا نگرانی‌های طرف‌های اروپایی را کاهش داده و زمینه توافقی مشترک برای جلوگیری از این فرایند فراهم شود. این رایزنی‌ها می‌تواند ضمن تقویت دیپلماسی کشور، مانع از تشدید تنش‌ها و فشارهای احتمالی علیه ایران شود.

مختصات حضور در مجمع اضداد

محمد خوش‌چهره، اقتصاددان نوشت:

به‌عنوان کسی که رئیس‌جمهوری کشورمان را همچون برادر و عزیز خود می‌دانم، لازم می‌دانم چند نکته را در آستانه سفرهای خارجی دکتر پزشکیان یادآور شوم؛ نخست آنکه ایشان به محیطی گام می‌گذارند که ماهیت آن چندان دوستانه نیست. 

اروپا، آمریکا و برخی کشورهای دیگر در ظاهر ممکن است با لبخند و کلمات مؤدبانه رفتار کنند، اما واقعیت درونی آنان چیز دیگری است. این تفاوت رفتاری و شخصیتی باید مورد توجه قرار گیرد تا در مواجهه با صحنه‌های بین‌المللی دچار غفلت نشویم. در چنین شرایطی، نخستین اصل، توکل به خداست؛ همان‌گونه که قرآن کریم می‌فرماید: «فَإِن تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِیَ اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ». این آیه نشان می‌دهد حتی اگر دیگران روی برگردانند، بر خداوند کافی و لازم است. اما در کنار اتکال به پروردگار، مهم‌ترین وظیفه رئیس‌جمهوری حفظ عزت و غیرت ملی است.

 این مأموریت، شاید یکی از سنگین‌ترین و سرنوشت‌سازترین مسئولیت‌های هر رئیس‌جمهوری باشد. 

آقای پزشکیان که همواره به اخلاق نیکو و رفتار صمیمانه شناخته می‌شوند، باید در این سفرها ضمن پایبندی به همان صفات ارزشمند، به سنگینی این مأموریت نیز توجه کنند. از یک‌سو، حسن خلق و مهربانی باید از دلشان جاری باشد و از سوی دیگر، صلابت و قاطعیت در پاسداری از منافع ملت ایران نباید لحظه‌ای کمرنگ شود. 

این مجامع بین‌المللی، مجمع اضداد است؛ جایی که باید با دوستان با مهربانی و با دشمنان با صلابت برخورد کرد. رئیس‌جمهوری به‌عنوان نماینده ملت ایران باید بکوشد تا منافع ملی را در هر شرایطی حفظ کند و حتی اگر خشم و غیظ در دل دارد، آن را در خدمت عزت ایران و ایرانی به کار گیرد.

تمرکز بر تأمین منافع ملی باشد

محمد توسلی، دبیرکل سابق نهضت آزادی ایران نوشت: 

 با توجه به حساسیت بسیار بالای شرایط فعلی ایران، آقای دکتر پزشکیان به‌عنوان رئیس‌جمهوری باید از فرصت سفر به آمریکا به بهترین شیوه استفاده کنند. 

مذاکرات در حاشیه این نشست هم باید با تمرکز کامل بر منافع ملی انجام شود تا با رفع تحریم‌های ظالمانه، مخاطرات ناشی از احتمال تشدید تنش‌ها کاهش یابد و زمینه برای تضمین صلح و امنیت پایدار در ایران و کل منطقه فراهم شود. 

این گفت‌وگوها می‌توانند نقش ایران را در تعاملات بین‌المللی تقویت کند.

مقاومت و مظلومیت ملت ایران برجسته شود

منصور حقیقت پور، نماینده ادوار مجلس نوشت: 

نگاه عمومی به سازمان ملل این گونه است که دستگاه‌های حقوقی و سیاسی جهان عملاً ابزاری ناکارآمد محسوب می‌شوند. چنان که به‌رغم بمباران کشور ما از سوی آمریکا و رژیم اسرائیل هیچ‌یک از این نهادها اقدامی برای محکوم کردن این تجاوزات انجام ندادند. اما اکنون لازم است فشارها بر رژیم متجاوز اسرائیل افزایش یابد، بویژه به دلیل حملات پی در پی به لبنان و سوریه و بمباران یمن از سوی این رژیم.

بمباران ایران نیز اقدامی بسیار جدی است که نمی‌توان از کنار آن ساده گذشت. در کنار این مسائل، رئیس‌جمهوری در این سفر می‌تواند موضوع «اسنپ‌بک» را مطرح کند و بر جدی نبودن اروپایی‌ها در انجام تعهداتشان تأکید کند. 

زیرا این کشورها در طول دوره برجام هیچ اقدام مؤثری انجام ندادند اما امروز علیه جمهوری اسلامی ایران موضع‌گیری می‌کنند. همچنین انتظار می‌رود بر مظلومیت مردم غزه نیز به‌طور شفاف تأکید شود و روشنگری درباره کشورهایی که هدف تهاجم اسرائیل یا آمریکا قرار دارند مانند ونزوئلا که در معرض تجاوز است، صورت گیرد. موضوعات متعددی وجود دارد که رئیس‌جمهوری در سخنرانی یا دیدارهای خود می‌تواند به آنها اشاره کند تا تصویر واقعی تحولات منطقه و ظلم‌های اعمال‌شده را نشان دهد. 

همچنین باید تأکید شود که مردم ایران چگونه در مقابل فشارهای تجاوز 12 روزه دشمنان مقاومت کردند، کمر همت بستند و با همبستگی کشور را حفظ کردند. زیرا این مقاومت، خاری بزرگ بر چشم دشمنان است.

تشریح ایرادهای حقوقی قطعنامه ها

الهام امین‌زاده، استاد دانشگاه تهران نوشت:

به عقیده من رئیس‌جمهوری در مجمع عمومی سازمان ملل درباره قطعنامه‌هایی که در سال ۲۰۰۳ تصویب شد صحبت و توجه‌ها را به آن جلب کند. 

زیرا همان زمان نیز اساس این قطعنامه‌ها غیرقانونی بود و به همین دلیل ما مجبور شدیم به برجام رضایت دهیم، در حالی که اصلاً نیازی به برجام نبود. زیرا قطعنامه‌ها تنها در صورتی می‌بایست یا می‌توانست علیه کشوری به کار گرفته شود که شورای حکام به صورت رسمی به انحراف آن کشور به سمت ساخت سلاح‌های هسته‌ای اعتراف می‌کرد، درحالی که برای جمهوری اسلامی ایران هرگز چنین مسأله‌ای رخ نداده بود و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی چنین گزارشی ارائه نکرده بود. 

اکنون نیز پیشنهاد می‌شود در سازمان ملل روی همین موضوع تأکید و این مسأله برجسته شود که اساساً خود آن قطعنامه‌ها که برخی کشورهای اروپایی سعی دارند به بهانه مکانیزم ماشه آن را برگردانند از اساس دارای ایراد حقوقی بوده‌اند.

ایران آماده دفاع بدون پذیرش ذلت است

محمدصادق جوادی حصار،عضو حزب اعتماد ملی نوشت:

سفر امروز رئیس‌جمهوری به سازمان ملل یکی از دشوارترین سفرهای ایشان است. اهمیت این سفر به دو دلیل اساسی بازمی‌گردد؛ نخست اینکه ایران در شرایطی تاریخی و بسیار تعیین‌کننده قرار دارد، به این دلیل که تصمیمات این هفته در چهارچوب‌های سیاست خارجی و روابط بین‌المللی، مسیر چند سال آینده روابط کشور با جهان را شکل خواهد داد. تجربه تلخ سازش‌های نافرجام و در عین حال نبردهای پُراهمیت این دوره، بار سنگینی بر دوش رئیس‌جمهوری نهاده است. 

ایشان باید ضمن توجه به واقعیات گذشته، نسبت به طرف‌های اروپایی و آمریکایی اعتماد توأم با سنجشی داشته باشد و در عین حال بدون اتکا به تقدیر، با ظرفیت‌های موجود کشور، اراده قوی در تصمیم‌گیری نشان دهد. هدف‌گذاری‌ها می‌تواند در قالب مصالحه آبرومندانه و متعهدانه با غرب باشد یا دست‌کم یک مصالحه موقت برای بهتر شدن وضعیت کشور. در صورت تحقق نیافتن این موارد، ایران باید با اقتدار در برابر زیرپا گذاشتن تعهدات طرف مقابل بایستد و تأکید کند که تعهدات جدیدی را نخواهد پذیرفت. 

در شرایط کنونی، حمایت ملی و میهنی گسترده‌ای ضروری است تا روحیه و استقامت مردم حفظ شود و رئیس‌جمهوری بتواند با اقتدار از منافع ملت دفاع کند، حتی اگر ضروری باشد، گفت‌وگو با تمامی طرف‌ها از جمله ترامپ را در دستورکار قرار دهد. رئیس‌جمهوری ایران در این مسیر دشوار نماینده اراده قوی و عزت ملی است که آماده ایستادگی و دفاع از کشور بدون پذیرش ذلت است.

با صلابت و قدرت از حقوق ملت دفاع کنید

علی شکوری‌راد، عضو حزب اتحاد ملت نوشت:

سفر رئیس‌جمهوری به نیویورک و حضور در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، رویدادی معمولی و تشریفاتی نیست؛ بلکه فرصتی استراتژیک برای دفاع از حقوق ملت ایران در عرصه‌ای بین‌المللی است. 

برنامه‌ریزی‌های لازم برای این سفر و سخنرانی‌ها از پیش انجام شده است، اما نکته کلیدی آن است که این حضور باید دستاوردی ملموس و قابل دفاع برای کشور به همراه داشته باشد. 

تجربه سال‌های گذشته نشان داد که اگر این سفرها همچون برخی مقاطع پیشین، صرفاً به بیان سخنرانی‌های تکراری و بدون نتیجه عملی منتهی شود، اساساً رفتن یا نرفتن تفاوتی نخواهد داشت. سازمان ملل جایگاهی است که در آن نه شعارهای داخلی، بلکه منافع ملی باید در صدر قرار گیرد. 

باید در نظر داشت که سخنرانی در این نهاد بین‌المللی همانند نشست‌های داخلی نیست. در مجمع عمومی سازمان ملل، هر کلمه می‌تواند بازتاب جهانی داشته باشد. بنابراین انتظار از آقای پزشکیان روشن است، او باید با صلابت و قدرت، از حقوق ملت ایران دفاع کند و اجازه ندهد فضای سازمان ملل به ابزاری علیه کشور تبدیل شود. سفر به نیویورک باید با این نگاه صورت گیرد که بازگشت از آن به تهران، دستاوردی واقعی برای ایران به همراه داشته باشد؛ دستاوردی که بتواند جایگاه کشور را تقویت کرده و در مسیر کاهش فشارهای بین‌المللی مؤثر واقع شود.

سفر پزشکیان مهم است

محسن آرمین، نماینده سابق مجلس نوشت:

سفر دکتر پزشکیان به سازمان ملل در شرایطی بسیار حساس و سرنوشت‌ساز انجام می‌شود. ایران در عرصه سیاست خارجی بویژه در موضوع هسته‌ای، با چالش مواجه است و احتمال فعال شدن مکانیسم «اسنپ بک» در چند روز آینده وجود دارد. این مسائل باعث شده‌اند اهمیت این سفر نسبت به سفرهای قبلی رؤسای‌جمهوری به اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل، بسیار بیشتر و متفاوت‌تر باشد.

امیدواریم رئیس‌جمهوری با بهره‌گیری از این فرصت، نقش‌آفرینی مؤثری داشته باشد و موفق به کسب نتایج مثبت و راهگشا برای کشور شود.

توافق چگونه؟

احمد زیدآبادی، تحلیلگر سیاسی نوشت: 

قدرت‌های غربی رأی‌گیری بر سر قطعنامه مربوط به مکانیسم ماشه را در شورای امنیت سازمان ملل، به عمد یک هفته جلو انداختند تا یک هفته پیش رو، به صورت فرصتی فشرده برای دستیابی به توافقی احتمالی با مقام‌های ایرانی در سفرشان به نیویورک دربیاید. دستیابی به یک مصالحه، تا این لحظه غیرممکن نیست، اما به مجرد اجرایی شدن تحریم‌های سازمان ‌ملل، داستان به کل دگرگون خواهد شد. امیدوارم آقای پزشکیان و تیم همراهش با دست پر از نیویورک بازگردند. 

سه محور مورد انتظار از رئیس‌جمهوری

داوود منظور، رئیس سازمان برنامه و بودجه دولت سیزدهم نوشت: 

مجمع عمومی سازمان ملل فرصتی است تا کشورها مواضع خود را در برابر افکار عمومی جهانی و دیپلمات‌ها تبیین کنند. در همین چهارچوب رویدادهایی نظیر وتوی قطعنامه‌های مرتبط با توقف جنگ غزه و به‌کارگیری مکانیزم ماش، ضعف ساختاری نظام بین‌الملل را آشکار می‌سازد. ازاین‌رو ضرورت دارد مجمع عمومی با فعال‌سازی ظرفیت‌های نهادی و حقوقی به‌عنوان تجلی اراده اکثریت کشورها مانع از تداوم سوء‌استفاده قدرت‌های بزرگ شود.

ایران در شرایطی در اجلاس حضور می‌یابد که پرونده هسته‌ای بار دیگر در معرض تهدید مکانیزم «اسنپ‌بک» قرار گرفته، حملات غیرقانونی به تأسیسات هسته‌ای رخ داده و فاجعه انسانی در غزه اعتبار منشور ملل متحد را با چالش مواجه کرده. در چنین فضایی، ایران باید پیام خود را با صراحت، استحکام حقوقی و ابتکار دیپلماتیک به جهان منتقل کند. یکی از محوری‌ترین مواضع ایران به سرنوشت برجام بازمی‌گردد. ایران طرفی نبود که توافق را ترک کرد. خروج آمریکا و ناتوانی اروپا در عمل به تعهدات توافق را بی‌خاصیت کرد. در چنین شرایطی بازگرداندن قطعنامه‌های شورای امنیت باب دیپلماسی را می‌بندد. جامعه جهانی باید بداند «اسنپ‌بک» ابزار فشار سیاسی شده، نه راه‌حل حقوقی حل اختلاف. فلسفه برجام، اعتمادسازی و یافتن راه‌حل مسالمت‌آمیز برای موضوع هسته‌ای بود. اگر برخی کشورها به جای اجرای تعهدات خود، اسنپ‌بک را در پیش گیرند، عملاً سازوکار حل اختلاف را به ابزار تشدید اختلاف تبدیل کرده‌اند. 

باید تأکید شود که هنوز فرصت باقی است. مسیر منطقی، بازگشت همه طرف‌ها به میز مذاکره و حرکت در چهارچوب یک روند مرحله‌ای، متقارن و قابل راستی‌آزمایی است. موضوع مهم دیگر که از تریبون سازمان ملل می‌تواند تأکید شود، حملات نظامی اخیر آمریکا و رژیم صهیونی به تأسیسات هسته‌ای ایران است. 

این تأسیسات تحت پادمان قرار دارند و حمله به چنین مراکزی، نقض آشکار حقوق بین‌الملل و منشور ملل متحد و حمله‌ مستقیم به رژیم عدم اشاعه تلقی می‌شود. اگر بدون پاسخ رها شود، هیچ کشوری اطمینان نخواهد داشت که پایبندی به NPT از تأسیسات صلح‌آمیز حفاظت خواهد کرد. بنابراین، درخواست مشخص باید تشکیل یک هیأت حقیقت‌یاب تحت نظارت سازمان ملل و آژانس انرژی اتمی برای بررسی حملات و ارائه گزارش رسمی باشد. باید بر ضرورت تضمین عدم تکرار چنین اقدامات غیرقانونی تأکید شود. سومین محور در مواضع ایران به بحران انسانی در غزه اختصاص دارد. آنچه امروز در نوار غزه می‌گذرد یک فاجعه انسانی و نسل‌کشی است. ایران باید در سازمان ملل از جامعه جهانی بخواهد سکوت خود را در برابر این فجایع پایان دهد. درخواست‌ها باید مشخص و عملی باشند: آتش‌بس فوری و پایدار، بازگشایی گذرگاه‌های زمینی و ایجاد کریدورهای دریایی و هوایی، ارسال فوری سوخت، غذا و دارو و تحقیق مستقل درباره حملات به زیرساخت‌ها. تأکید بر این نکته ضروری است که ادامه این وضعیت اعتبار منشور ملل متحد را نابود خواهد کرد.

مسیرهای دیپلماتیک حتی پس از اسنپ بک هم باز است

محمد عطریانفر، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی نوشت: 

سفر رئیس‌جمهوری به نیویورک یک فرصت مهم در عرصه بین‌المللی است. در چنین مقاطعی، لازم است عالی‌ترین مقام اجرایی کشور با پشتوانه اختیاراتی که از سوی رهبر انقلاب به ‌عنوان بالاترین مرجع سیاسی و راهبردی کشور دارد، بتواند در صورت فراهم‌شدن زمینه‌ها، یک سرفصل جدید در روابط خارجی بگشاید. دیپلماسی و دفاع دو روی یک سکه‌اند؛ هیچ‌کدام جای دیگری را نمی‌گیرند و ایران باید همواره هر دو مسیر را توأمان پیش ببرد. در سیاست خارجی تنها با واقع‌بینی می‌توان تصمیمات درست اتخاذ کرد. دولت پزشکیان نیز باید سیاست‌های کلان رهبر انقلاب را مبنای حرکت خود قرار دهد تا تصمیمات بزرگ کشور با تدبیر و هماهنگی لازم پیش برود. چالش‌های ایران با جهان همچنان پابرجاست، اما حتی بازگشت تحریم‌های شورای امنیت نباید ما را دلسرد کند. گرچه این تحریم‌ها آثار حقوقی و سیاسی گسترده‌ای دارند، اما مسیرهای دیپلماتیک همچنان باز است. وظیفه سیاست خارجی آن است که با بهره‌گیری از دیپلماسی فعال و اتخاذ سیاست‌های متناسب، اثرات منفی تحریم‌ها را کاهش داده و راه را برای حفظ منافع ملی هموار سازد.

تصمیم گیری به موقع درباره بازگشت تحریم های شورای امنیت

حسین مرعشی، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی نوشت: 

شرایط فعلی کشور نیازمند دیپلماسی فعال و تصمیمات شجاعانه در مدیریت روابط ایران با اروپاست که پایه آن انسجام داخلی نهادهای تصمیم‌گیر است. با حضور آقای علی لاریجانی به‌عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی و هماهنگی نزدیک با رئیس‌جمهوری، وحدت و همگرایی مهمی در نهادهای تصمیم‌گیر شکل گرفته است که پیام روشنی به طرف‌های غربی ارسال می‌کند. این پیام این است که ایران بدون اختلاف داخلی، دیپلماسی منسجمی دارد. 

تأکید اخیر آقای عراقچی بر استراتژی مشخص دیپلماسی ایران به تروئیکای اروپایی، این موضوع را تأیید می‌کند. همچنین، سفر آقای پزشکیان به نیویورک فرصتی عملی برای تقویت ارتباطات با سازمان ملل و کشورهای مهم جهان است که می‌تواند موضع ایران را در مذاکرات تحکیم کند و فشار تحریم‌ها را کاهش دهد. موضوع حیاتی دیگر، تصمیم‌گیری به‌موقع برای مقابله با تحریم‌های شورای امنیت و «اسنپ‌بک» است. ایران باید ظرف یک هفته تصمیمات شجاعانه‌ای اتخاذ کند تا خطر بازگشت تحریم‌ها را دفع کند. این کار نیازمند هماهنگی کامل میان رئیس‌جمهوری، دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی و سایر نهادهاست. بنابراین با دیپلماسی فعال، همگرایی داخلی و تصمیم‌گیری شجاعانه، ایران می‌تواند فشارهای بین‌المللی را کاهش دهد و منافع خود را حفظ کند.

تصویرگر ملتی مستقل و مقاوم

علیرضا خجسته‌پور، نایب رئیس انجمن اسلامی مهندسین نوشت: 

حضور دکتر مسعود پزشکیان رئیس ‌جمهوری کشورمان در نیویورک و سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، فرصتی ارزشمند برای ملت ایران به شمار می‌آید. این حضور می‌تواند بستری مناسب برای بازتاب صریح و شفاف مواضع جمهوری اسلامی ایران در عالی‌ترین سطح بین‌المللی باشد. شایسته است ایشان در این تریبون جهانی، با بیانی قاطع و در عین حال منطقی تصویر واقعی از ملت ایران را ترسیم کنند؛ تصویر ملتی مستقل، عزتمند و مقاوم که در برابر فشارها و نابرابری‌ها ایستادگی کرده و مسیر پیشرفت و توسعه را با اتکا به ظرفیت‌های خود دنبال می‌کند.

انتظار می‌رود رئیس ‌جمهوری در این سخنرانی با معرفی ظرفیت‌های فرهنگی، علمی و اقتصادی ایران، بر تمایل کشورمان به همکاری سازنده با جامعه جهانی تأکید کنند. همچنین امید می‌رود موضوع تحریم‌های ظالمانه و آثار مخرب آن بر زندگی مردم ایران به روشنی در مجمع عمومی سازمان ملل مطرح شود تا جامعه جهانی بیش از پیش با واقعیت این ظلم آشکار، آشنا شود و مسئولیت‌های خود را در قبال ملت ایران درک کند.

از سوی دیگر، تبیین جایگاه منطقه‌ای ایران از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. جمهوری اسلامی ایران همواره به عنوان بازیگری تأثیرگذار در ایجاد ثبات و امنیت منطقه نقش‌آفرینی کرده و در مبارزه با تروریسم و حمایت از ملت‌های مظلوم پیشگام بوده است. شایسته است این حقیقت در مجمع عمومی مورد تأکید قرار گیرد تا تصویری صحیح از نقش ایران در سطح بین‌المللی ارائه شود.

در نهایت اینکه امید می‌رود ره‌آورد این سفر رئیس ‌جمهوری به سازمان ملل برای مردم ایران، ارزشمند باشد و زمینه‌ساز گشایش‌های تازه در عرصه تعاملات اقتصادی و دیپلماتیک شود. مهم‌تر از همه اینکه از این سفر پیام امید، اعتمادبه‌نفس و نشاط اجتماعی به جامعه منتقل شود و ملت ایران اطمینان یابد که صدای آرمان خواهی و عزتمندی آنان در بلندترین تریبون جهانی انعکاس یافته است.