پورمحمدی: اگر ایران در مقابل اسرائیل نمی‌ایستاد، وضعیت منطقه کاملاً تغییر می‌کرد/ بزرگ‌نمایی دستاوردهای برجام اشتباه استراتژیک بود

به گزارش اقتصادنیوز به نقل از ایسنا، مصطفی پورمحمدی با حضور در جمع دانشجویان دانشگاه کاشان با اشاره اشغال سفارت آمریکا در سال ۱۳۵۸، گفت: این حرکت صرفاً یک اقدام احساسی و یا از پیش طراحی‌شده توسط دولت و مسئولان نبود بلکه نتیجه‌ احساس ملی گسترده در برابر دخالت‌ها و سیاست‌های آمریکا در ایران پس از انقلاب اسلامی بود.

وی تاکید کرد:حوادث را باید در ظرف زمانه خودش تحلیل کرد. ما امروز با شرایط موجود و تجربیات انباشته فعلی نمی‌توانیم آن حادثه را ارزیابی کنیم.

مهمترین بخش های این سخنرانی را در ادامه می خوانید:

*در ماجرای کاپیتولاسیون در سال ۱۳۴۳، آمریکایی‌ها مصونیت قضائی می‌خواستند که به‌نوعی نشان‌دهنده تحقیر ملت‌ها و کشورها بود. این موضوع هنوز هم در روابط ایران و آمریکا قابل مشاهده است، به‌ویژه زمانی که سردمداران آمریکا خود را «ملت برگزیده» می‌دانند و معتقدند «ما ملت برگزیده‌ایم، نخبه‌ایم» و به هیچ‌کدام از حقوق انسانی و روابط برابر میان ملت‌ها اعتقاد ندارند.

* دربرابر چنین قدرتی که هم شاخ دارد، هم دم و هم سم، باید با دقت و تدبیر برخورد کرد. برخی معتقدند در برابر این قدرت جهانی باید کوتاه آمد و از اهداف و شعارهای خود دست برداشت؛ چنین دیدگاهی صحیح نیست. آمریکا با منطق استکباری خود هیچ‌گاه رضایت نخواهد داد و تا زمانی که ایران کاملاً تسلیم نشود، کوتاه نخواهد آمد.

 *اشغال سفارت آمریکا فقط به‌دست گروهی از دانشجویان انجام نشده است. بسیاری از مردم ایران به ویژه پس از انقلاب احساس می‌کردند آمریکا نمی‌خواهد اجازه دهد ایران به آرامش و ثبات برسد. این نگرانی‌ها باعث شد در نهایت دانشجویان به‌عنوان اراده و احساس نهفته اجتماعی این احساسات را تجمیع کرده و تصمیم به اشغال سفارت آمریکا بگیرند.

*اشغال سفارت نه یک حرکت ضدآمریکایی در ایران، بلکه یک حرکت جهانی برای شکستن هیمنه آمریکا بود. این اقدام احساس قدرت و اقتدار ملی در ایران ایجاد کرد و باعث شد بسیاری از ملت‌ها در سراسر جهان احساس کنند که می‌توانند علیه سلطه‌گری و استکبار آمریکا ایستادگی کنند. این حرکت به نوعی «عقده‌گشایی» جهانی علیه سلطه آمریکا بود، چراکه برای اولین‌بار کشوری به خود جرئت داد به مرکز استکبار جهانی حمله کند.

*مسئولان باید پس از این حرکت، به‌خوبی پیامدها را مدیریت و از بروز مشکلات جدید جلوگیری می‌کردند. باید بدانیم دشمنی آمریکا چه با تسخیر سفارت که مرکز توطئه علیه انقلاب اسلامی بود و چه بدون آن، ادامه می‌یافت.

*ایران با ایستادگی در مقابل اسرائیل و جبهه غرب، نقش بسیار مهمی در حفظ امنیت و یکپارچگی کشورهای منطقه ایفا کرده و وقوع قراردادهایی همچون پیمان ابراهیم را به تاخیر انداخته است. اگر ایران در مقابل اسرائیل نمی‌ایستاد، وضعیت منطقه کاملاً تغییر می‌کرد و کل منطقه طعمه تجاوزات اسرائیل شده بود.

* برجام نباید به‌عنوان مبنای تاریخ‌سازی در نظر گرفته شود، برجام یک نقطه از فرآیند سیاسی و دیپلماتیک ایران است که از یک طرف می‌توانست ظرفیت و موقعیت‌سازی داشته باشد، اما از طرف دیگر نمی‌توانست تمامی مشکلات کشور را حل کند و بزرگ‌نمایی دستاوردهای آن یک اشتباه استراتژیک بود. ایران باید از برجام به‌عنوان ابزاری برای رفع موانع استفاده می‌کرد اما نباید همه امیدها به آن بسته می‌شد که متاسفانه چنین نشد.