آژیر قرمز برای فوتبال ایران!

عصرایران ، مهدی نیکپندار - فوتبال ایران وارد بحرانی باور نکردنی شده و بعید است به این راحتی ها از آن خارج شود . هرچند مدتی است که سرمربی تیم ملی به خاطر خروج از ایران آرام شده و چیزی نمی گوید . اما این به معنی حل بحران ها نیست و واقعیت این است که وضعیت فوتبال ایران حتی از حالت قرمز به حالت نارنجی هم نرسیده . کارلوس کی روش درست یا غلط منطقی یا احساسی آرامشش را از دست داده و طبق شناختی که از او داریم تا لحظه ای که همه آرامش را به دست نیاورد نه خودش روی تیم ملی تمرکز می کند و نه اجازه می دهد در فوتبال ایران کسی متمرکز شود.

ساعاتی پس از دربی شاید کسی به تیم ملی اهمیتی نمی دهد اما آنچه برای ایران که انرژی و سرمایه اش را برای تیم ملی فوتبال گذاشته مهم به شمار می رود،حضور در جام جهانی است و نه برگزاری دربی و لیگ برتر. سرمربی تیم ملی در ایران نیست و همه در هیاهوی پس از دربی مانده اند اما حقیقت این است که صدای آژیر قرمز برای فوتبال ایران بسیار بلند پخش می شود و مسوولان به آن توجه نمی کنند.

ایران در کمتر از 40 روز دیگر باید در دوحه و بعد در تهران میهمان قطر و میزبان چین باشد. دوبازی بسیار مهم تیم ملی که تکلیف صعود به جام جهانی را مشخص می کند اما به نظر می رسد در این روزها کمتر کسی نگران تیم ملی است و همه نگرانی شان را گذاشته اند برای روزهایی که دیگر فرصتی برای حل کردن بحران وجود ندارد. 

آخرین مصاحبه کارلوس کی روش اشاره به عدم دعوت چند ملی پوش به اردوی تیم ملی داشته و اینکه اردوهای تیم ملی همگی 4 روز قبل از بازی های تیم ملی برگزار می شود. این مصاحبه در کمتر از 10 روز قبل انجام شده و از دو تصمیم کی روش خبر می دهد تصمیم هایی که اجرایش نه ساده است و نه منافع ملی درآن به دست می آید.

 یعنی اگر همان طور که به نظر می رسد کی روش در ادامه ناآرامی هایش تصمیم گرفته باشد که تیم ملی را به اردو نبرد و برخی بازیکنان را دعوت نکند نتیجه واضح است که فدراسیون فوتبال هیچ کاری برای حل بحران نکرده و اگر کاری هم کرده موفق نبوده مشکل را حل کند. بحران تیم ملی حل نشده و صدای آژیر قرمز حتی لحظه ای قطع هم نشده و البته که بعید است به سادگی هم حل شود.

کی روش در یک ماه اخیر دو مدل رفتار متاثر از رفتارهای مسوولان با خود داشته . او یا از ایران بیرون است که این خیلی به نفع تیم ملی نیست و یا در حال مصاحبه و اعلام مشکلاتش است که باز هم منافع تیم ملی تامین نمی شود. یک ماه گذشته وضعیت تیم ملی ایران و متاثر از آن پرسپولیس و فوتبال ایران در همین شرایط بوده است. اتفاقی که نشان می دهد فدراسیون فوتبال توانایی مدیریت اش را ندارد. 

در اصل به نظر می رسد مسوولان فدراسیون فوتبال همچنان روی فرمول طلایی خود حساب کرده اند. آنها کی روش را از ایران دور کنند و ما به ازای دوری سرمربی تیم ملی برای خودشان آرامش می خرند.این بهترین کار برای مدیرانی است که کنترل شرایط را از دست داده اند و می خواهند نقش موثرشان در عدم حل مشکلات تیم ملی دیده نشود. 

اما دور نیست یک ماه دیگر که بازی های مهم تیم ملی ایران در مقدماتی جام جهانی نزدیک می شود و تیم ملی باید دو بازی مهم را انجام دهد که پیروزی درآن ها مسیر صعود به جام جهانی را هموار می کند.یعنی آرامش موقتی این روزها هیچ کمکی به هیچ جایی نمی کند و در طول چند هفته ی آینده دوباره روز ازنو خواهد بود و روزی از نو.

 در چنین شرایط به نظر می رسید که عملکرد وزارت ورزش با مدیریت جدید کمک حال فدراسیونی باشد که توانایی مدیریت سرمربی تیم ملی را ندارد.مسعودسلطانی فر وزیر ورزش پیش از اینکه به مسند وزارت برسد بارها گفته بودکه حامی سرمربی تیم ملی است و همین جهت گیری ها امید را به مدیریت کی روش بالا برده بود چرا که در وزارت ورزش قبلی اقبال خوبی نسبت به سرمربی تیم ملی وجود نداشت.

محمودگودرزی به مدیریت سختگیرانه تر نسبت به کی روش اعتقاد داشت و همین سبب می شد که تغییر او از وزارت ورزش اتفاقی به نفع تیم ملی به نظر برسد. با این همه بزرگترین بحران های کی روش و تیم های باشگاهی در دوران وزیر جدید ورزش رخ داده است. وزیری که همین هفته پیش در مصاحبه با رسانه ها گفته است که مشکل تیم ملی باید به دست فدراسیون فوتبال حل شود و او در این مسائل دخالتی نخواهد کرد.اظهارنظری که در مورد تیم ملی ایران ناامید کننده به نظر می رسد. 

فوتبال در مهمترین زمان 4 سال گذشته اش قراردارد. حضور در جام جهانی بستگی به چند بازی باقیمانده دارد و مهمترین چیز این است که تیم ملی در آماده ترین شرایط روحی و فیزیکی به رقابت با تیم های همگروه بپردازد. آنچه امروز بر تیم ملی می گذرد فقط از بحران خبر می دهد و سخت است که از بحران بشود موفقیتی به دست آورد. 

تیم ملی ایران اگر قرار است به جایی برسد در ماه های آینده است و رسیدن تیم ملی به جام جهانی بر نگاه مردم بر مدیریت دولت بر فوتبال هم اثر خواهد گذاشت. حالا باید از وزیر جدید ورزش پرسید چطور چنین کار مهمی را به فدراسیون فوتبال سپرده است و اینکه اگر فدراسیون توانایی مدیریت کی روش را داشت آیا کار به اینجا می کشید؟