چرا حامد همایون فوتبالیست نشد؟

هر چند که خودش تاکید می‌کند حتی اگر زمان با عقب هم برگردد بازهم موسیقی را انتخاب خواهد کرد و فوتبال را ادامه نمی‌داد.

حامد همایون در گفت‌وگو با مهر به پرسشهای ورزشی این رسانه پاسخ داده است.

گزیده‌ای از این مصاحبه به شرح ذیل است.

-در دوران نوجوانی فوتبال را دنبال می‌کردم. مثل خیلی از نوجوانان فوتبال بازی می‌کردیم. تهرانی‌ها می‌گویند گل کوچک و ما در شیراز می‌گوییم «گل فنی» چون بازی کردنش فنی است.

-از همان‌جا فوتبال را شروع کردم و در مسابقات آموزشگاه‌ها کاپیتان بودم و در ناحیه یک استان قهرمان شدیم و بعد هم به تیم منتخب استان دعوت شدم. آن زمان در اردوگاه رامسر مسابقاتی برگزار می‌شد که خیلی از بازیکنانی که الان در لیگ برتر هستند در تیم استان‌های خودشان حضور داشتند.

-در تیم خود ما که استان فارس بود مهرزاد معدنچی و سیاوش اکبرپور حضور داشتند. یادم هست در دیدار رده‌بندی که ما شکست خوردیم گل تیم فولاد را ایمان مبعلی زد و تیم خوزستان سوم شد. 

-بعدها تیمی تشکیل دادیم به اسم ولیعصر. تا دوم دبیرستان در همین تیم بودم و در پست دفاع آخر بازی می‌کردم. چپ پا بودم و تکنیک خوبی هم داشت. پنالتی زن تیم بودم و هیچ پنالتی را خراب نکردم. سال دوم دبیرستان بودم که فجرسپاسی تشکیل شد. رفتم برای تست دادن که قبول شدم و قرار شد با فجر قرارداد ببندم.  

-همان زمان به موسیقی علاقه زیادی داشتم و باید یکی را انتخاب می‌کردم. البته یک اتفاق بد هم کنار زمین رخ داد که پدرم دیگر اجازه نداد فوتبال را ادامه دهم. همان زمان مهرزاد معدنچی و چند بازیکن دیگر رفتند با فجر قرارداد بستند اما مسیر من جدا شد و رفتم سراغ درس و موسیقی.

-اگر الان زمان به عقب برگردد بازهم موسیقی را انتخاب خواهم کرد. البته دوستی‌ها را ادامه دادم. یک بار که رفته بودم دبی مهرزاد مرا دعوت کرد بازی الشباب را ببینم. علاوه بر مهرزاد و سیاوش که اشاره کردم، غلامرضا رضایی هم همبازی ما بود. البته جثه غلامرضا ریزتر از بقیه بود و بیشتر بازیکن تعویضی بود. مربی ما در همه این مدت حسین دیدماه بود.

-من پرسپولیسی هستم اما این تیم را به خاطر پرسپولیسی که مهدوی کیا، علی دایی و علی کریمی در آن بازی می‌کردند دوست دارم. به نظرم آن تیم بهترین تیم تاریخ پرسپولیس بود.