تحول فروش حق پخش تلویزیونی،در فوتبال اسپانیا

به گزارش خبرگزاری تسنیم، در حالی که در برخی از لیگ‌های فوتبال دنیا هنوز معضل بی‌انگیزه شدن تیم‌ها در هفته‌های پایانی وجود دارد، اسپانیایی‌های راه خوبی برای برطرف کردن این مشکل در پیش گرفته‌اند.

فصل 17-2016 لالیگا شنبه شب وارد هفته ماقبل پایانی‌اش شد، مقطعی از فصل که جایگاه تیم‌ها در جدول همواره تحت تأثیر مجموعه‌ای از فاکتورها قرار می‌گرفت، از جمله اینکه برخی باشگاه‌‌ها که سرنوشت‌شان مشخص شده است و بردن و نبردن برای‌شان فرقی نداشت، ترجیح می‌دادند به بازیکنان اصلی‌شان استراحت و به نیمکت‌نشین‌ها و بازیکنان جوان کم‌تجربه میدان دهند. به همین دلیل این چند هفته پایانی در طول تاریخ همیشه مورد توجه ویژه‌ای قرار می‌گرفت و در معرض بدگمانی، فساد و تبانی بود. هرچند با تغییراتی که چندی پیش توسط سازمان لیگ اسپانیا صورت گرفت، اکنون هفته‌های پایانی لالیگا برای همه تیم‌ها باارزش شده است و دیگر شرایط به گونه‌ای نیست که برای تیم‌ها بردن یا نبردن بازی‌های پایان فصل‌شان هیچ تفاوتی نداشته باشد. در واقع مهمترین چیزی که باعث شده این وضعیت به وجود آید، تغییر در شیوه توزیع درآمدهای حاصل از فروش حق پخش تلویزیونی بازی‌های لالیگا میان 20 تیم این لیگ بر اساس معیارهای مختلف بوده است.

اگرچه نحوه توزیع 75 درصد از درآمد‌های حاصل از فروش حق پخش تلویزیونی از پیش تعیین شده است، 25 درصد مابقی که رقمی در حدود 430 میلیون یورو می‌شود، برای اساس جایگاه تیم‌ها در پایان فصل قبل میان آنها توزیع می‌شود و اینجاست که تفاوت‌ها قابل توجهی به چشم می‌خورد. به عنوان مثال، میان سهم تیم‌های رده‌های چهارم و پنجم، در یک بازه زمانی 5 ساله، 7 میلیون یورو فاصله خواهد بود. این سازوکار به آن جهت تعریف شد که انگیزه‌ای برای باشگاه ایجاد کند تا در هفته‌های پایانی فصل هم تمام تلاش‌شان را برای کسب پیروزی و بالاتر رفتن در جدول لیگ انجام دهند و هفته‌های پایانی دیگر هفته‌های صرفاً تشریفاتی برای تیم‌ها به خصوص تیم‌های میانه جدولی که نه شانس کسب سهمیه تورنمنت‌های اروپایی دارند نه خطر سقوط را احساس می‌کنند، نباشد. اکنون باشگاه‌های اسپانیایی می‌دانند که در پایان فصل هرچه جایگاه‌شان در جدول بالاتر باشد، از نظر مالی پاداش بیشتری خواهند گرفت و به همین دلیل در هفته‌های پایانی تلاش بیشتری برای کسب نتیجه انجام خواهند داد. این سازکار جدید سبب شده است که به عنوان مثال تیمی که در یک فصل لالیگا هشتم می‌شود، فصل بعد از آن 1.5 میلیون یورو بیش از تیمی که یازدهم شده است دریافت کند.

در مورد سه تیم پایین جدول که به دسته دوم سقوط می‌کنند باید گفت که باید اشاره‌ای جداگانه به وضعیت‌شان داشت چون آنها به عنوان تیم‌های هجدهم، نوزدهم و بیستم شناخته نمی‌شوند. با اهداف مالی و توزیع درآمدهای فروش حق پخش تلویزیونی، سه تیم قعر جدول لالیگا به عنوان سه تیم بالای جدول دسته دوم در نظر گرفته می‌شوند و تفاوتی که اینجا لحاظ می‌شود مناسب است چون در این زمینه، میانگین جایگاه تیم طی پنج فصل در نظر گرفته نمی‌شود و فقط جایگاه فصل گذشته آن تیم محسوب می‌شود.

این سه تیم قعر جدولی به عنوان سه تیم بالای جدول لیگ دسته دوم فوتبال اسپانیا در نظر گرفته می‌شوند تا به این شیوه به آنها بابت ضرری که از سقوط‌شان متحمل شده‌اند کمکی صورت گرفته باشد و هر کدام حداقل 9 میلیون یورو دریافت خواهند کرد. در تعیین رقم دقیقی که به هر یک از این سه تیم پرداخت می‌شود اما معیارهای دیگری مانند اینکه هر کدام‌شان بعد از چه مدت حضور در لالیگا به دسته دوم سقوط می‌کنند، مجموع کل درآمدهای حاصل از فروش حق پخش و سهم اختصاصی که هر یک از آنها در آن سال از درآمدهای حق پخش داشته‌اند نیز لحاظ می‌شود.

در نهایت می‌توان گفت که تغییر در سازوکار تقسیم درآمدهای حاصل از فروش حق پخش تلویزیونی میان باشگاه‌های اسپانیایی، نه تنها باعث شده بدگمانی، تردید و تبانی از لالیگا فاصله بگیرد بلکه به تیم‌ها این لیگ برای ارائه بهترین بازی‌‌هایشان تا پایان فصل انگیزه‌ می‌دهد.