جدید ترین انتقاد مایلی‌کهن از کی‌روش
محمد مایلی‌کهن، پیشکسوت فوتبال کشورمان در گفت‌وگو با برنامه «تهران ورزشی» در خصوص استفاده بازیکنان از فضای مجازی و انعکاس هر آنچه که در باشگاه می‌گذرد در فضای مجازی و به حاشیه رفتن باشگاه‌ها اظهار داشت: خیلی از این آقایان جاهای مختلف مدیریت کرده و پست‌های بزرگی داشته‌اند، اما همین که آمدند و در سطح یک باشگاه به مدیریت رسیدند با مشکلات عدیده مواجه شدند و نهایتاً بعد از یکی دو سال به نوعی کنار گذاشته شدند و دلیل عمده‌اش هم این بود که نتوانستند خوب عمل کنند. این مدیران جوگیر شدند و به نوعی فوتبال به آنها غالب شد. حالا در شرایطی که این مشکلات را داریم چطور از بازیکنان توقع دارید آن هم در شرایطی که همه از فرهنگ‌های مختلف می‌آیند و آموزش‌های لازم را ندیدند که تمام مسائل را در همه زمینه‌های زندگی‌شان رعایت کند؟! فضای مجازی الان جزئی از زندگی شده است و توقع دارید که خیلی مؤدب و متین و باوقار رفتار کنند؟! من فکر می‌کنم یک مقدار ما در این زمینه باید بازنگری داشته باشیم. یعنی این نیست که شما انتظار داشته باشید یک بازیکن از پایین‌ترین سطح بیاید و یک ماهه و یک ساله به بالاترین سطح برسد، در حالی که مشکلات عدیده مالی داشته است، هم خودش و هم خانواده‌اش. بازیکن با این مشکلات مالی یک پول هنگفت می‌گیرد و طبعاً خود گرفتن این پول هم نیاز به مدیریت دارد و اگر مدیریت نشود خیلی از اتفاقات می‌افتد، کما اینکه در ماه‌های گذشته هم این اتفاقات برای بازیکنان جوان ما افتاده است. پس نمی‌توانیم بگوییم چرا بازیکنان ما در فضای مجازی هستند.
پیشکسوت فوتبال کشورمان در خصوص این موضوع که شما معتقدید ساختار باشگاه‌ها و مدیریت ضعیف باعث می‌شود که بازیکن هرچه در دلش و باشگاه می‌گذرد در فضای مجازی منتشر کند و باعث ناراحتی هواداران شود، گفت: البته نه فقط بازیکن، منِ مربی هم همین‌طور هستم. وقتی ساختار مناسب را نداشته باشیم طبعاً هر کدام‌مان هر طور که بخواهیم عمل می‌کنیم. شما در دنیا ببینید بزرگ‌ترین بازیکنان و مربیان وقتی در انظار حضور پیدا می‌کنند باید همه با حساب و کتاب باشند و با اجازه باشگاه عمل کنند. آنها یکسری چارچوب‌ها دارند و براساس آن چارچوب‌ها عمل می‌کنند، اما برای ما این‌طور نیست. وقتی این مسائل رعایت نشود چه توقعی می‌توانیم از بازیکنی که مشکلات عدیده‌ای از نظر خانوادگی و فرهنگی داشته است، داشته باشیم؟
مایلی‌کهن در پاسخ به این سؤال که «آیا وقتی با بازیکنی قرارداد بسته می‌شود باید همه این موارد ذکر شود که بدون اطلاع باشگاه مصاحبه نکند و اگر خلاف آن انجام دهد با واکنش باشگاه روبه‌رو می‌شود؟»، تصریح کرد: من سال 54 به پرسپولیس رفتم، انگار همین دیروز بود. وقتی که در آن مقطع با باشگاه پرسپولیس قرارداد بستم این مسائل در آن لحاظ شده بود و از طرفی چون مالک باشگاه شخص بود خودش به سختی پول را به کسی پرداخت می‌کرد. من در آن مقطع 10 هزار تومان دریافت کردم با ماهی 1500 تومان. حالا یک خاطره‌ای از آن دوران بگویم. وقتی دو بازیکن از انگلیس آمدند بیلی مک لوری که حتی یک گل هم به سپاهان زد و آلن بیتل، بعدها متوجه شدیم که مک لوری خیلی هم بازیکن خوبی نیست، اما آلن ویتل بازیکن اورتون بود و به تیم ملی انگلیس هم دعوت شده بود. او خیلی بازیکن خوبی بود. بعد از دو سه ماه که گذشت من در اتاق مدیر باشگاه بودم که یک دفعه دیدم مالک باشگاه آمد و اعتراض کرد که قرار بود بیلی مک لوری را بفرستند، برود و چرا او (مدیر باشگاه) یک مقدار تعلل کرده است. او با لحنی تند اعتراض کرد که چرا این کار را نکرده است. ببینید چقدر اِشرافیت در تیم حضور داشت، یعنی برای هزینه‌های جاری آن بازیکن هم حساب وجود داشت.
وی ادامه داد: اما ببینید ما الان چطور عمل می‌کنیم. من به‌عنوان مثال می‌گویم ما تا الان بابت بازیکنان خارجی که دقیقه‌ای هم در تیم‌های پرسپولیس و استقلال و ... بازی نکردند چقدر جریمه پرداخت کرده‌ایم؟ ببینید این باشگاه‌ها چند مشاور حقوقی دارند؟ اینها برای چه حقوق می‌گیرند؟ پس حساب و کتابی وجود ندارد. ما مشکل‌مان این مسائل است. بعد مدیر باشگاه ما که به نظر من هیچ چیزی از مسائل حقوقی نمی‌داند به کشور سوئیس می‌رود و همه هم در بوق و کرنا می‌کنند که او رفته مسائل را حل کند. مدیران حقوقی چرا حقوق می‌گیرند؟ آقای مدیر باشگاه مگر شما مسئله حقوقی می‌دانید؟ ببینید مسئله عمده این است که چون ما از جیب‌مان خرج نمی‌کنیم، برای‌مان مهم نیست. هرکس آمده، ببینید چقدر بدهی بر جا گذاشته است، بعد حقوق شما اگر بخواهد 150 هزار تومان اضافه شود، هزاران مشکل وجود دارد. متأسفانه در جاهای دیگر این‌طور نیست. یکی از وظایف باشگاه این طور است که دنبال سوددهی باشند، اما در عمل این‌طور نیست که من مربی که تیم را قهرمان کردم، سال بعد یک رقم‌های آن‌چنانی می‌خواهم. اینجا یکسری مسائل است که فشار وارد می‌کند و یکسری دست‌ها وجود دارند که مشکل‌ساز هستند. متأسفانه مدیران به هر شرایطی تن می‌دهند و می‌بینید که هر مدیری که آمده علی‌رغم زحماتی که کشیده مشکلات را کم نکرده است.
«مدیران فدراسیون می‌گویند اگر موضوع لباس تیم ملی بد انعکاس داده شده، به خاطر این است که فضای مجازی ما را دچار چالش می‌کند. آیا شما این مسئله را باور دارید؟»، سرمربی اسبق تیم ملی فوتبال کشورمان در واکنش به این موضوع عنوان کرد: شما این را باور ندارید که سرمربی تیم ملی ما در واقع تنها کسی است که تمام وقتش را برای تیم ملی نمی‌گذارد؟ سرمربی تیم ملی ما الان یکی از این بازی‌های باشگاهی ما را نمی‌بیند بعداً می‌روند روسیه بازی آزمون را ببینند یا مثلاً در هلند بازی جهانبخش را ببیند! سرمربی تیم ملی ما چند دفعه رفته کمپ تیم ما را ببیند؟ شاید اینکه فدراسیون می‌گوید درست باشد، اما اینکه من می‌بینم چیز دیگری است. الان شما یواخیم لو را ببینید. چند دفعه او را در مسابقات باشگاه‌های آلمان دیدید؟ او حتی می‌رود انگلیس بازی مسعوت اوزیل را ببیند. این نشان می‌دهد که بر مسابقات باشگاهی اشراف دارد. متأسفانه ما یک اِشرافیت در سرمربی تیم ملی‌مان نداریم. به نظرم من باید مسائل جز را رها کنیم.
مایلی‌کهن در خصوص اینکه فرصت کمی تا جام جهانی باقی مانده است و همه کشورها لباس‌های‌شان را انتخاب کردند، اما هنوز مشخص نیست تیم ایران با چه لباس و طرحی در جام جهانی شرکت می‌کند، گفت: این دفعه اول نیست که این مشکل را داریم. ما چهار سال پیش هم که با آل‌اشپورت می‌خواستیم در جام جهانی شرکت کنیم سرمربی تیم ملی برای پوشیدن پیراهن تیم ملی مشکل داشت، اما بعداً مشخص شد که سرمربی تیم ملی رقمی جداگانه گرفته و همه چیز حل شده است. متأسفانه ما نمی‌دانیم که با خودمان چندچند هستیم.
وی در خصوص استفاده درست از فضای مجازی و آینده ورزش کشور تصریح کرد: فضای مجازی هم مثل سایر موارد است. مثل اینکه اوایل استفاده از ویدئو محکوم بود و جلویش را گرفتیم، اما بعد فضا بازتر شد و دیدیم چیز بدی نیست. در مورد فضای مجازی هم مثل سایر موارد می‌توانیم جنبه‌های مثبت و منفی‌اش را در نظر بگیریم. نه تنها بازیکنان بلکه سایر افراد هم جنبه‌های منفی را در نظر می‌گیرند و مشکلات را مدنظر ندارند.
پیشکسوت فوتبال کشورمان در پاسخ به این سؤال که الان کجا مشغول هستید، گفت: من سعی می‌کنم کمتر مصاحبه کنم، چون به سلامتی‌ام لطمه خورده است. وقتی مسابقات اروپایی را نگاه می‌کنم بیشتر از اینکه بازی را ببینم زمین مسابقه را می‌بینم نحوه داوری را و البته رفتارشان را مدنظر دارم.
