مخالفان FATF حامیان تحریم های آمریکا هستند
به گزارش اقتصادنیوز؛ عباس عبدی، تحلیلگر سیاسی در بخشی از این یادداشت نوشت: یکی از عللی که برای مخالفت برخی افراد با FATF بیان می‌شود کوشش برای تنگ کردن حلقه محاصره تحریم‌ها و مشروع کردن تحریم‌های امریکاست. تا بلکه نیروهای فاسدی که از طریق دور زدن تحریم‌ها به ثروت‌های کلان رسیدند دوباره وارد میدان شوند.
عبدی با اشاره به اقدام نمایندگان مجلس که با جمع آوری امضا و پهن کردن طومار مخالفت با FATF در صدد تعلیق لایحه مذکور برآمدند، نوشت: اگر قرار است بنای تصمیم‌گیری در یک موضوع تخصصی، اینگونه عریضه‌ها و امضا جمع کردن باشد، اصولاً چه نیازی به جمع شدن افرادی تحت عنوان شورا یا مجلس و... گرفتن حقوق‌های کلان است؟ این‌کارهای نمایشی هنگامی صورت می‌گیرد که طرفداران آن نظر، توان دفاع منطقی از خواسته خود یا نقد و رد ایده و طرح دیگران را ندارند. از این‌رو متوسل به امضاسازی می‌شوند، کاری که هزینه چندان زیادی ندارد.
وی در ادامه این اقدام را در جهت پیشبرد اهداف گروه‌هایی در بیرون از مجلس دانست و نوشت: اقدامی که چند نفر از نمایندگان مجلس در جلسه یکشنبه و هنگام بررسی لایحه مربوط به الحاق به FATF کردند، نمونه بارزی از توصیه به تعطیلی عقل و منتفی کردن مسئولیت نمایندگی و کوشش برای صحنه‌سازی جهت پیشبرد اهداف معدودی از آنان و گروه‌های ذینفع در بیرون از مجلس است.
این تحلیلگر سیاسی در یادداشت خود با بیان اینکه مخالفان FATF بلد نیستند نام آن را بدرستی تلفظ کنند، افزود: این آقایان بخوبی می‌دانند که تهیه چنین طوماری در این اندازه و حتی ده‌ها برابر آن، کار چندان سختی نیست و هر کس با هر گرایشی می‌تواند طومارهایی ده‌ها برابر بزرگ‌تر را در هر زمینه‌ای تهیه کند، حتی اگر لازم باشد هزینه آن را هم می‌توان پرداخت! بنابراین پایه‌گذاری سنت‌های معیوب برای رسیدن به موفقیت کوتاه‌مدت، سیاست معقولانه‌ای محسوب نمی‌شود. اگر این عمل شایع شد، آیا پس از آن سنگ روی سنگ بند خواهد شد؟ برای تصویب هر طرح و لایحه‌ای می‌توان صدها هزار نفر بلکه میلیون‌ها نفر مخالف یا موافق ردیف کرد که حاضر هستند امضا کنند. نمونه‌اش تبعیضات بشدت ناروا و زیانباری که در سهمیه‌بندی کنکورهای گوناگون در مجلس تصویب شده است، که به طور قطع اکثریت بزرگی از مردم مخالف آن هستند. ولی چرا نمایندگان در این مورد اقدام نمی‌کنند؟
عباس عبدی در ادامه آورده است: دست‌های پشت پرده را می‌توان در تشدید اینگونه موضوعات جست‌و‌جو کرد. منافع حاصل از تحریم‌ها حرف یک قران و دو قران نیست، بحث هزاران میلیارد است.
عبدی در پایان با تاکید بر لزوم تقویت تحزب در انتخابات، نوشت: تا هنگامی که نظام انتخاباتی حزبی نباشد، انتظارِ داشتن رفتار مسئولانه از نمایندگان معقولانه نیست، یا حداقل دور از واقعیت است. اگر نمایندگان حزبی بودند، مسئولیت نتایج خطیر مخالفت با این طرح‌ها را مجبور بودند که بپذیرند. ولی اکنون به صورت انفرادی چنین رفتارهایی می‌کنند و نگرانی از هزینه‌های کلانی هم که به مردم و کشور بار می‌شود، ندارند. ظاهراً آقایان با این نوع رفتار خود از شیوه حکومت‌داری دموکراسی نمایندگی عبور کرده‌اند و خواهان دموکراسی مستقیم شده‌اند. نکته اینجاست که دموکراسی مستقیم را به‌صورت ناقص و فقط برای جمع و طرفداران محدود خود می‌خواهند و توجه ندارند که اگر این دموکراسی فراگیر شود، بساط این رفتارها و نگرش‌های غیرمسئولانه جمع خواهد شد.
