حرکت جالب دوچرخه سوار هندی برای دیدن لیونل مسی

به گزارش اقتصاد نیوز وبه نقل از بی بی سی، کلیفین فرانسیس در خانه‌اش در هند نشسته بود زمانی که یکی از دوستانش از او پرسید که آیا برای جام جهانی به روسیه می‌رود.او در پاسخ گفت: "البته که می‌روم." 

ماه اوت بود و او هیچ ایده‌ای نداشت که چگونه می‌تواند هزینه بلیت هواپیما از کرالا محل زندگیش به روسیه را بپردازد. 

کلیفین فرانسیس یک معلم ریاضی است که بطور آزاد کار می‌کند و در استخدام جایی نیست، درآمد روزانه او تنها ۴۰ دلار در روز است. 

"می‌دانستم که پول کافی برای سفر به روسیه و اقامت در آن جا به مدت یک ماه را ندارم. از خودم پرسیدم، ارزان‌ترین راه برای مسافرت چیست؟ دوچرخه تنها جواب من بود."

دوستانش حرفش را باور نکردند، اما او فکرش را عملی کرد. 

در ۲۳ فوریه سال جاری، او سفرش را آغاز کرد. با هواپیما به دوبی رفت، سپس با کشتی به ایران. از آن جا تا مسکو، پایتخت روسیه بیش از ۴۲۰۰ کیلومتر راه بود که باید با دوچرخه می‌پیمود.

جایزه این سفر در پایان، شانس دیدن قهرمانش بود. لیونل مسی آرژانتینی که برایش بدون شک بهترین بازیکن فوتبال در جهان است. 

آقای فرانسیس به بی‌بی‌سی گفت : "عاشق دوچرخه‌سواری است، اما دیوانه فوتبال است. خیلی ساده این دو را با هم ترکیب کردم."

او در ابتدا قصد داشت از راه پاکستان به روسیه سفر کند، اما بعد به دلیل تنش هند و پاکستان از این فکر منصرف شد.

"فوتبال و فیلم"

به گفته آقای فرانسیس این تغییر در برنامه سفر، برایش هزینه زیادی داشت. او نمی‌توانست با دوچرخه‌ای که داشت به دوبی برود، بنابراین مجبور شد تا دوچرخه جدیدی به قیمت ۷۰۰ دلار بخرد. 

او می‌گوید: "هر چند این بهترین دوچرخه برای این سفر نبود، اما تنها همین قدر می‌توانستم برای خرید دوچرخه هزینه کنم."

اما به محض ورود به بندرعباس در ۱۱ مارس موقتا این مسئله را فراموش کرد. 

"ایران، زیباترین کشور دنیا است با مردمانی که بسیار مهمان نواز هستند. ۴۵ روز در ایران بودم ، اما فقط یکی دوروز آن را در هتل بودم."

آقای فرانسیس تنها روزانه ۱۰ دلار برای گذران زندگی داشت، اما او می‌گوید که درایران هرجا که رفته، مردم او را به خانه هایشان دعوت می‌کردند و به او غذا می‌دادند. 

آقای فرانسیس گفت درایران هرجا که می‌رفتم، مردم او را به خانه‌هایشان دعوت می‌کردند و به او غذا می‌دادند.

آقای فرانسیس گفت درایران هرجا که می‌رفتم، مردم او را به خانه‌هایشان دعوت می‌کردند و به او غذا می‌دادند. 

او می‌افزاید: "تصورم از ایران عوض شد. فهمیدم که نباید براساس مسائل سیاسی درباره کشورها قضاوت کنم."

"به دلیل مناطق زیبای ایران، دوچرخه سواری کمتر خسته کننده بود، من حتما به این کشور برمی‌گردم."

او می‌گوید:"مردم ایران از من قول گرفتند که تیم کشورشان را تشویق کنم. آن‌ها عاشق فیلم‌های بالیوود بودند و این باعث می‌شد که بتوانم در خیلی از جاها با مردم ارتباط برقرار کنم."

"واقعا این موضوع درست است که فوتبال و فیلم باعث همبستگی مردم می‌شود." 

توقف بعدی او جمهوری آذربایجان بود. به دلیل آن که وزن زیادی بخاطر دوچرخه سواری از دست داده بود، پلیس مرزی برای تایید مدارک سفرش با مشکل مواجه شد.

"شبیه عکس پاسپورتم نبودم. هشت ساعت طول کشید تا پلیس مدارک مرا تایید کند. اما برخورد آن ها با من خوب بود."

از آن جایی که او از عهده پرداخت هزینه هتل‌ها در جمهوری آذربایجان برنمی‌آمد، اکثرا در پارک‌ها چادر می‌زد. 

"مردم در این جا هم رفتارخوبی با من داشتند، اما این جا طول می‌کشد تا مردم با غریبه‌ها باب صحبت را باز کنند. بعد از آن که فهمیدم تعدادی هندی در باکو، پایتخت زندگی می‌کنند، مدتی پیش آن‌ها رفتم."

زمانی که او به گرجستان رسید، مجبور شد تا یک بار دیگر برنامه سفرش را تغییر دهد. تقریبا به نیمه راه مسکو رسیده بود. 

"تمام مدارک لازم را داشتم، اما نمی‌دانستم چرا اجازه ورود به من نمی‌دهند. در شرایط نگران کننده‌ای قرار داشتم به این دلیل که برای جمهوری آذربایجان ویزای یک بار ورود را داشتم."

او برای یک روز بین گرجستان و جمهوری آذربایجان در بلاتکلیفی بود، تا این که سرانجام جمهوری آذربایجان ویزای فوری ورود مجدد به این کشور را برایش صادر کرد. 

"مجبور شدم تا مسیر دیگری را برای ورود به روسیه پیدا کنم. یک نفر به من گفت که جمهوری آذربایجان با منطقه داغستان در روسیه هم مرز است. به آن جا رفتم اما نمی‌دانستم که مسیری امن نیست. اما گزینه دیگری برای برگشت نداشتم. روز ۵ ژوئن وارد داغستان شدم."

زبان مشکل بزرگی در این جا بود، چون ساکنان این منطقه بندرت انگلیسی صحبت می‌کردند. 

"مردم خیلی تعجب کرده بودند که یک هندی با یک دوچرخه به این منطقه وارد شده. در این جا هم یک بار دیگر از زبان جهانی فوتبال و فیلم برای ارتباط برقرار کردن با مردم استفاده کردم."

آقای فرانسیس در حال حاضر در شهر تامبوف، در حدود ۴۶۰ کیلومتری جنوب مسکو است. او باید تا ۲۶ ژوئن ( سه شنبه آینده) خودش را به مسکو برای بازی فرانسه و دانمارک برساند. این تنها مسابقه‌ای است که او توانسته بلیت آن را بخرد. 

کلیفین فرانسیس به مدت یک روز بین گرجستان و جمهوری آذربایجان در بلاتکلیفی بود. 

"اما من طرفدار آرژانتین و لیونل مسی هستم. من او را می‌پرستم. رویای من ملاقات با اوست و این که از او بخواهم روی دوچرخه‌ام را امضا کند."

کلیفین فرانسیس امیدوار است که سفر او به مردم درباره فوتبال و ورزش کردن، انگیزه بدهد. 

"می‌خواهم روزی را ببینم که هند در جام جهانی حضور دارد. چنین چیزی زمانی اتفاق می‌افتد که بچه‌های زیادی در هند به فوتبال علاقمند شوند. به شانس‌مان برای حضور در ۲۰ سال آینده خوشبین هستم."

"امیدوارم که مردم پس از خواندن داستان من به دوچرخه سواری علاقمند شوند."

"دوچرخه سواری شما را به نیازهای اولیه زندگی بازمی‌گرداند. چیزی که در پایان روز به آن احتیاج دارید، دوش گرفتن ، جایی قشنگ برای برپا کردن چادر و غذای خوب. من خوشحال خواهم شد، اگر که سفر من باعث شود که حتی یک بچه در هند به بازی فوتبال علاقمند شود."

امیدوارم سفر من باعث شود که حتی یک بچه در هند به بازی فوتبال علاقمند شود.حق نشر عکس CLIFIN FRANCIS 

امیدوارم سفر من باعث شود که حتی یک بچه در هند به بازی فوتبال علاقمند شود.