چرا حذف ۹۰ به مردم مربوط نیست؟
رامتین جباری- این تصویر باب میل مخاطب بود و عادل با پرداختن به جزئیاتی و گاه با یک طعنه یا اشاره به وضوح بیشتر آن کمک می‌کرد. برای همین، از جایی به بعد، مخاطب نود الزاماً مخاطب حرفه‌ای فوتبال نبود، بلکه تماشاچی «نودِ عادل» بود؛ مخاطبی که لابلای آیتم‌های برنامه، نریشن‌ها، کلمه‌های مجری و حتی نظرسنجی پیامکی، دنبال اشاره‌ها می‌رفت تا هرجا!
بازی با خط‌قرمز سیال، سلیقه‌ای و دقیق تعریف‌نشده صدا و سیما، انگار که بخشی از سرگرمی عادل و هم عامل مهمی برای جذب مخاطب عام شد. این همان شعبده جعبه جادویی در مقیاس جامعه ایرانی است، که از هر پدیده‌ای، آن‌چه را که دوست دارد باور می‌کند، و نه الزاماً چیزی که حقیقت دارد.
تعامل مدیران سازمانی و تصمیم‌سازهای غیرسازمانی اما موثر در سیاست‌های رسانه رسمی با فردوسی‌پور، یک بازی دو طرفه و برد-برد بود؛ تلویزیون با یکی مثل عادل ظرفیت رسانه‌ای‌اش را به رخ می‌کشید و عادل با به هم زدن نظم ذهنی مخاطب از این رسانه، روز به روز محبوب، متمایز و شاخص‌تر می‌شد! و تماشاگر عام که انتخاب کرده باور نکند، مختصات برنامه ۹۰ با تمام حواشی و تفسیر خطوط نانوشته‌اش از گرامر فوتبال بیرون نمی‌رود.
حالا برویم به دیالوگی در جلسه فروغی و عادل که از روزهای پرمناقشه این دو درز کرده؛ وقتی که عادل پای محبوبیت ۹۰ و حمایت‌های مردمی را پیش می‌کشد و فروغی در جواب می‌گوید: «بگو همون مردم بهت آنتن بدن!» فارغ از تأیید یا تکذیب این بگو مگو، تکلیف مردم مشخص است؛ هیچ! مردم به معنی مخاطب، که جذبش باید دغدغه اصلی مدیر یک شبکه تلویزیونی باشد، کارکردی جز برای طعنه‌زدن به ناکارایی‌اش ندارد و برای یک برنامه‌ساز، برگی برنده برای بردن یک مذاکره سرنوشت‌ساز.
از این منظر، ماموریت فروغی در برخورد با عادل، انگار گذاشتن نقطه پایانی هرچند موقت برای تفسیر‌های غیرمرتبط با فوتبال از ۹۰ بود و زدن مهر انقضا بر بازی منحصر به عادل با خط قرمز؛ جایی‌که امتیاز شکستن خط به اسم عادل ثبت می‌شد و دیگر شبکه سهمی از نرخ اعتبار و محبوبیت نداشت، و هم ذخیره یک پتانسیل همیشه برنده از برند برتر و فرزند همیشه وفادار این رسانه رسمی برای آینده! جایی در آینده که بیرون از دنیای ستاره مربع‌ها، ارزش‌افزوده، قرعه‌کشی‌ها و بخت‌آزمایی، عادل فردوسی‌پور می‌تواند یک‌تنه برای تلویزیون اعتبار و آبرو بخرد. آینده‌ای که با تغییر دوباره سیاست‌ها، جانشین فروغی با برگرداندن ۹۰ به آنتن، حس بزرگ پیروزی حق علیه باطل را برای مخاطب به ارمغان می‌آورد.
