فریم‌های به یادماندنی شفر در ایران

به گزارش اقتصاد نیوز و به نقل از سایت نود، داستان شفر هم به پایان رسید و او خیلی زود و بی‌مقدمه بعد از باخت به پدیده به سرمربی سابق استقلالی‌ها تبدیل شد. به همین بهانه، می‌توان ماندگارترین فریم‌های او در فوتبال ایران را مرور کرد. مربی که مثل خیلی از مربیان سال‌های اخیر استقلال خوب شروع کرد و تلخ، به پایان رساند.

این عکس، روزی است که شفر با امضای قرارداد رسما نیمکت استقلال را بدست آورد. شیر پیر آلمانی مانند تمام مربیان خارجی به عنوان یک منجی به فوتبال ایران وارد شد. او آمده بود تا هواداران استقلال خسته از باخت‌های منصوریان و رفتارهای عجیبش را نجات دهد. کارنامه‌های قبلی شفر دست به دست می‌شد و با مرور آنها همه امیدوارتر می‌شدند که استقلال هم قرار است به نقاط روشن کارنامه پیرمرد اضافه شود. اخراج شفر سه هفته مانده به پایان لیگ می‌تواند جواب منفی به این سوال باشد که او توانست منجی استقلال باشد یا نه. با این حال مرور روزهای حضور او روی نیمکت استقلال این برکناری را کمی عجیب می‌کند. شفر در این فصل نتوانست هیچ جامی را برای استقلال کسب کند اما روزهای درخشان کارنامه‌اش این اجازه را نمی‌دهد که او را مربی ناکام بنامیم.

شفر آزمون سختی در همان روزهای ابتدایی حضور در استقلال داشت. استقلالی‌ها امیدوار بودند که حضور سرمربی خارجی بعد از 15 سال روی نیمکت‌شان در دربی خوش‌یمن بوده و بتوانند انتقام‌شان را از برانکو بگیرند. شوک حضور شفر اما موثر واقع نشد و او اولین دربی‌اش را با باخت پشت سر گذاشت. دربی‌ای که با کمترین موقعیت‌ها برگزار شد و این بار هم فرشید اسماعیلی ایفای نقش کرد و یکی از معدود موقعیت‌های خوب استقلال را با یک پاس اشتباه خراب کرد. بازیکنی که این فصل هم با دو پنالتی که هدر داد نقش ویژه‌ای در ناکامی شفر در جام حذفی و لیگ برتر داشت. در این بازی شفر نتوانست توانایی‌های فنی‌اش را به نمایش بگذارد اما با حرکاتی که کنار زمین انجام می‌داد هواداران را با شخصیت عجیبش آشنا کرد.

او البته خیلی زود این شکست را در بازی برگشت جبران کرد و با تک گل وریا غفوری برنده بازی شد. بازیکنی که در طول زمان حضورش در ایران بارها به داد این مربی رسید و بهترین مهره هجومی سرمربی آلمانی بود. این روزها را می‌توان بهترین روزهای شفر در ایران دانست. روزهایی که بعد از برد الهلال و فولاد با برد در دربی در آسمان‌ها سیر می‌کرد و همان بالاها نقشه‌های بزرگتر برای فصل بعد می‌بافت. 

شفر برای رسیدن به آرزوهای بزرگترش در استقلال تمرین هم می‌کرد و دستگرمی‌اش را با اولین جام آغاز کرد. قهرمانی جام حذفی اگرچه با حریفانی بیشتر از لیگ یک بدست آمد اما برای شروع کار سرمربی آلمانی به اندازه کافی دهان پرکن بود. اولین جام برای هواداران نشانه‌ای بود برای روزهای بهتر و کلیدی بود برای آرزوهای بزرگتر شفر.

این آرزوها روز به روز دنیای‌شان بزرگتر می‌شد. بعد از برد مقابل ذوب‌آهن در آسیا با هت‌تریک تیام حالا رویاهای آسیایی هم به ذهن شفر راه پیدا کرده بود. مثلث شفر، تیام و استقلال می‌توانستند فصل بعد حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشند.

این رویاها در فصل جدید کمی به تحقق نزدیک شده بود اما یک بار دیگر باخت در دربی آنها را به حسرت نزدیک‌تر کرد. البته برد مقابل سپاهان در دقیقه پایانی رنگ آبی را در امیدهای قهرمانی پررنگ کرد. استقلالی‌ها به قدری از برد در وقت اضافه و ضایع‌نشدن حقشان براثر اشتباه داوری و البته شکست تیم قلعه‌نویی خوشحال بودند که این‌طوری جشن گرفتند. جشنی که خیلی‌ها را ناراحت و حساسیت‌ها به شفر را بیشتر کرد. آن عده فراموش کرده بودند که در ایران هر چه بیشتر بالا بیندازنت، از ارتفاع پست سخت‌تر زمین می‌خوری. شفر هم آنقدر بالا رفت که پایین آمدنش فقط دو هفته طول کشید. 

شاید کسی باورش نشود این دو عکس به فاصله تنها دو هفته گرفته شده است. اما اینجا ایران است. همینقدر عجیب، همینقدر غافلگیر‌کننده. شفر رفت و به جای همه آنهایی که روز اول به استقبالش آمده بودند و عکس‌های یادگاری می‌گرفتند، فقط نگهبان ورزشگاه تهرانسر حضور داشت تا رفتنش را به او اطلاع دهد. گویا کسی که در استقلال آلزایمر داشت، هر کسی بود به جز شفر!