یادداشت سخنگوی دولت از بستر بیماری کرونا؛ هرچه فکر می‌کنم به خاطر نمی‌آورم کسی را دانسته آزرده باشم!/ یک خاطره از سخنگویی آزارم می‌دهد!

به گزارش اقتصادنیوز به نقل از خبرآنلاین او نوشت: در این حال و هوای کرونایی با لباسهایی که مدام خیس می‌شوند و تن تبدار و لرزانم، بی‌اختیار از کودکی تا به امروز را مدام دوره می‌کنم. هرچه فکر می‌کنم به خاطر نمی‌آورم  کسی را دانسته آزرده باشم. برخلاف ناروایی‌هایی که در عرصه نامردمی‌های سیاست به این و آن نسبت داده‌ و می‌دهند، همواره تلاش کرده‌ام طوری زیست کنم که بتوانم در مرور گذشته خود، در پیشگاه خدا و خود راضی و آرام باشم. به گذشته که برمی‌گردم و دوستان دهه پنجاه و هم نسلانم را که در ذهن مرور می‌کنم به خاطر می‌آورم چگونه دلمان می‌خواست آسمان را به زمین بدوزیم و بتوانیم در بنای جامعه‌ای پر از عدالت، زیست اخلاقی و انسانی سهم داشته باشیم. روزی که به وزارت کار رفتم آرزویم این بود که لبخند بر لبان بچه‌های کارگر بنشانم و شادی را به خانه‌های معلولان و بی‌سرپرستان مهمان کنم. شاید به آرمانهای خود نرسیدم اما تنها به دنبال  خیرخواهی و پررنگ کردن مفهوم خیر جمعی در جامعه بودم. 

 امروز هم امیدوار بودم که بتوانم با افکار عمومی سخن درست بگویم و ارتباطات با گروهها و  نهادهای مدنی و خیریه‌ای را گسترش دهم و هرگز به افکار عمومی به جز راست نگویم اما یک خاطره از سخنگویی آزارم می‌دهد که نمی‌خواهم داغ‌ها را تازه کنم! چرا که برخی اطلاعات نادرست و غلط باعث گمراهی همه ما شد. 

و باز هم این تعبیر فروغ را به خاطر می‌آورم که: «طوری زندگی کنیم که معدود آدمهای اطرافمان، پرواز را بخاطر بسپارند چرا که پرنده مردنی است»