علی ماجدی: شرایط ما هیچ قرابتی با تبدیل به قدرت اول منطقه ندارد/ هیچ‌کس در دستگاه سیاست خارجی کشور ارزیابی و هشدار کارشناسی نمی‌دهد

به گزارش اقتصادنیوز به نقل از خبرآنلاین، علی ماجدی، سفیر اسبق ایران در آلمان، در یادداشتی نوشت:

امروز همه متوجه شده‌اند که خطوط و اصول تعیین‌شده در خصوص سیاست هسته‌ای، هزینه‌های بسیاری برای کشور در برداشته‌است که بخش عمده این هزینه‌ها نیز توسط مردم پرداخت می‌شود. افزایش قیمت‌ها، فقدان توسعه اقتصادی و فراموش شدن دولت رفاه همگی ناشی از وضعیت فعلی کشور است و بخش بزرگی از شرایط فعلی کشور به سیاست خارجی و تحریم‌های خارجی باز می‌گردد.

پافشاری بر سیاست‌هایی که خودشان عامل تحریم‌ها بوده‌اند، نمی‌تواند راهکاری برای خروج از شرایط جاری تلقی شود. سیاست خارجی ما در سال‌های اخیر باعث شده‌است تا ما جایگاهی را که قرار بود در غرب آسیا و جهان داشته‌باشیم از دست بدهیم و نه‌تنها به اندازه کافی پیشرفت نکنیم، بلکه پس‌رفت چشمگیری نسبت به کشورهای پیرامون خود داشته‌باشیم.

در مورد جهان امروز ما گفته می‌شود که قرن ۱۹ قرن اروپا بود، قرن ۲۰ قرن آمریکا بود و قرن بیست و یکم قرن آسیا است. از ۹۵۰۰۰ میلیارد دلار تولید ناخالص داخلی جهان، حدود ۴۰ تا ۴۵ هزار میلیارد دلار تولید ناخالص داخلی آسیا است. بر اساس جایگاه ایران در آسیا، به صورت طبیعی ایران باید جایگاه پنجم یا ششم را به لحاظ حجم اقتصاد در آسیا داشته‌باشد.

اما جایگاه ما شوربختانه به دلیل سیاست‌های غلطی که در پیش گرفته‌ایم و شرایطی که برای خود در عرصه بین‌المللی درست کرده‌ایم، به مراتب پایین‌تر از این است. کشورهای قدرتمند آسیایی مانند هند، چین، کره جنوبی و ژاپن نزدیک به ۶۰ درصد از کل تولید ناخالص داخلی آسیا را بر دوش می‌کشند.

در رده بعدی کشورهایی مانند اندونزی و ترکیه و در رده سوم کشورهایی مانند عربستان سعودی و امارات متحده عربی قرار گرفته‌اند. ۲۰ سال پیش، در پایان دوره ریاست‌جمهوری سیدمحمد خاتمی، به دلیل وضعیت رونق و رشد اقتصادی آن زمان مقرر شد که در عرض ۲۰ سال کشور به قدرت اول منطقه تبدیل شود. امروز که چشم‌انداز ۲۰ ساله به پایان رسیده‌است ما کجا قرار گرفته‌ایم؟ شرایط ما هیچ قرابتی با تبدیل به قدرت اول منطقه ندارد.

چه عاملی باعث شد که ما سال‌هاست به جای رشد و توسعه، در تولیدناخالص داخلی ۴۰۰ میلیارد دلاری در جا می‌زنیم؟ درحالی‌که کشورهایی که خیلی دیرتر از ما وارد فرآیند توسعه شدند، امروز بالای ۹۰۰ میلیارد تا حتی ۱۰۰۰ میلیارد دلار تولید ناخالص داخلی دارند. من ادعا نمی‌کنم که این پس‌رفت یکجا ناشی از سیاست خارجی است و قبول دارم که بخشی از آن هم ناشی از سوءمدیریت و مسائل داخلی است، اما عامل اصلی و تعیین‌کننده در پس‌رفت و در جا زدن ما، تحریم‌ها است.

وقتی مشکل اصلی و عامل بنیادین عقب‌ماندگی کشور را تحریم‌ها در نظر بگیریم، آنگاه وظیفه اصلی دستگاه دیپلماسی هم برطرف کردن این تحریم‌ها است. عقیده من این است مقام‌های سیاست‌گذار و تصمیم‌گیر کشور کافی است نگاهی به شرایط اقتصادی کشور بیاندازند تا نتیجه عینی و عملی سیاست‌های خارجی سال‌های اخیر را مشاهده کنند.

نتیجه مستقیم سیاست خارجی ما این بود که ما جایگاه خودمان را در منطقه به عنوان یک مؤلفه اصلی قدرت، از دست داده‌ایم. نه‌تنها وزارت امور خارجه، بلکه تمامی دستگاه‌های دولتی باید بسیج شوند تا سیاست خارجی کشور را به شکلی اصلاح کنند که وضعیت فعلی معکوس شود و کشور به ریل پیشرفت و توسعه بازگردد.

تردیدی وجود ندارد که مؤلفه‌های اصلی سیاست خارجی ما باید تغییر اساسی کند. وقتی ما شاهد پافشاری و اصرار بر سیاست‌های غلط گذشته هستیم، باید هشدار داده‌شود. آنچه من مشاهده می‌کنم این است که هیچ‌کس در دستگاه سیاست خارجی کشور ارزیابی و هشدار کارشناسی نمی‌دهد.