مهاجران افغان با سابقه نظامی بعد از قدرت گرفتن طالبان به ایران فرار کرده بودند/ افغانستانی ستیزی ناپسند است اما...
به گزارش اقتصادنیوز، روزنامه ایران نوشت:
درباره حضور برادران و خواهران پناهجوی افغانستانی در ایران و نحوه مواجهه با خروج آنان، مطالب بسیاری مطرح شده است. اما به رغم این گفت‌وگوهای رسانه‌ای، به‌نظر می‌رسد مباحثی درباره پذیرش پناهجویان افغان وجود دارد که نیازمند مداقه بیشتر و لحاظ کردن در سیاست‌گذاری‌های مربوط به این امر است.
اقتصادنیوز:رئیس مرکز امور اتباع و مهاجرین خارجی وزارت کشور گفت: افغانستانی‌هایی که می‌گویند ما با وجود داشتن پاسپورت از ایران اخراج شده‌ایم، دارای پاسپورت مبادرت به اشتغال بودند که این خلاف مقررات است.
این بررسی‌ها، مطلقا به معنای نفرت‌پراکنی نسبت به برادران و خواهران افغانستانی عزیز نیست.
ما به عنوان ناظران یا شهروندان ایرانی فقط این را می دانیم که در این جنگ از درون کشور هم ضربه‌هایی دریافت کرده‌ایم. اما اینکه علت یا عاملان آن چه کسانی بوده‌اند،نمی‌توان به طور قطعی اظهارنظر کرد. اما بادرنظر گرفتن همه موارد بالا، باز هم می‌توان نکاتی را درباره پذیرش پناهجویان افغان مطرح کرد.
حضور مهاجران افغانستان در ایران سابقه‌ای طولانی دارد. این مهاجران از زمان حمله شوروی سابق به افغانستان به ایران آمده‌اند. اما از مرداد سال 1400 با سقوط «جمهوری اسلامی افغانستان» و احیای «امارت اسلامی افغانستان» تحت کنترل طالبان چالش‌های جدیدی برای ایران به‌وجود آمد. نحوه برخورد طالبان نسبت به مقامات رژیم سابق، علت اصلی این چالش بود.
با به‌قدرت‌رسیدن طالبان، ایران با چالشی روبه‌رو شد که به چشم نیامد. این چالش این بود که آمریکا در 20 سال اشغال افغانستان نیروهای مسلح این کشور را آموزش داد و تربیت کرد. با سقوط دولت جمهوری نیروهای مسلح این کشور از هم پاشید. سؤال این است که برای نیروهای مسلح تربیت‌شده از سوی آمریکا چه اتفاقی افتاد و کجا رفتند؟ یکی از مقاصد این نیروها برای فرار و زندگی ایران بود.
اکنون سؤال دیگری مطرح است: چقدر از مهاجرانی که ایران با آغوش باز آنان را پذیرا شد، از این «نیروهای مسلح آموزش‌دیده از سوی ارتش‌های غربی» بودند؟ مسأله این نیست که نیست یا این پدیده واقعاً اتفاق افتاده یا نه، مسأله این است که ما تصوری از ابعاد آن و اطلاعاتی از این افراد نداریم.
ضمن تأکید بر اینکه هرگونه افغانستانی ستیزی مذموم و ناپسند است، اما ابعاد خصومت‌ها و دشمنی‌هایی که به ایران روا داشته می شود، بیانگر آن است که نمی‌توان نسبت به این پدیده‌ها و خطرات احتمالی ناشی از آن بی‌توجه بود. هچنان که بر این امر باید تأکید کرد که درصورت شناسایی هر خطری برای امنیت ملی از ناحیه این پدیده بررسی نشده، باید این مساله را با رعایت «موازین اخلاقی و حقوق‌بشری» و حفظ شئونات همسایگان خود و پناهجویان افغان برطرف کنیم.
ارسال نظر